افراد سحرخیز در معرض خطربی اشتهایی هستند.

محققان خاطرنشان کردند که این اختلال با سایر اختلالات مانند افسردگی، پرخوری و اسکیزوفرنی متفاوت است، که به نظر می‌رسد همه آنها با شب زنده داری افراد مرتبط هستند.
«حسن دشتی»، نویسنده ارشد این مطالعه از بیمارستان عمومی ماساچوست، گفت: «یافته‌های ما بی‌اشتهایی عصبی را به عنوان یک اختلال صبحگاهی در مقایسه با سایر بیماری‌های روان‌پزشکی مبتنی بر عصر نشان می‌دهد و از ارتباط بین بی‌اشتهایی عصبی و بی‌خوابی حمایت می‌کند.»
محققان در یادداشت‌های پس‌زمینه گفتند تحقیقات قبلی ارتباط بین اختلالات خوردن و ساعت درونی بدن انسان را نشان داده است که چرخه‌های خواب را کنترل می‌کند و تقریباً بر هر عضو بدن تأثیر می‌گذارد.
برای این مطالعه، تیم تحقیق، ژن‌های مرتبط با بی‌اشتهایی را مورد بررسی قرار دادند و به دنبال این بودند که ببینند آیا افرادی که در معرض خطر ژنتیکی بالاتری برای این اختلال هستند، چرخه خواب خاصی نیز دارند یا خیر.
این تیم یک ارتباط دو طرفه بین ژن‌های مرتبط با بی اشتهایی و ژن‌های مرتبط با زود بیدار شدن و زود خوابیدن را کشف کردند.
محققان دریافتند که نمره خطر ژنتیکی بالا برای بی اشتهایی نیز با خطر بالاتر بی خوابی مرتبط است.
محققان خاطرنشان کردند که بی اشتهایی دومین عامل مرگ و میر در میان بیماری‌های روانپزشکی است و درمان آن بسیار دشوار است. درمان‌های کنونی برای بی اشتهایی با نرخ عود تا ۵۲٪ روبرو هستند.
محققان امیدوارند این یافته‌های جدید بتواند به توسعه درمان‌های جدید مبتنی بر خواب برای بی اشتهایی کمک کند.