بچه های دهه ۶۰ برای این لحظه جونشون رو هم میدن / تمام ... !

خاطراتِ خانهٔ قدیمیِ پدری،
کودکیهایی که با شور وشادی وبازی گذشت،
روزهایی که دیگر باز نخواهد گشت،
خاطراتی که اکنون فقط یادش به جا ماندو بس
شوق دویدن و هیاهو در حیاط خانه
روزهای برفی زمستان و سرسره بازی روی برفهای حیاط,
گرمای تابستان و تشتهای پر از آب در انتظار گرم شدن باگرمای خورشید
و عصری دلنشین و خنده و شیطنت و آب بازی
خانه خاطراتم دیگر نیست ...
عمرش تمام شد
مثل مادربزرگ،پدربزرگ
دیگرحیاطی نیست تاخورشید بر اون بتابه
درخت انگوری نیست تامادرم از آن آبغوره بگیره و شیشه های آبغوره رو بالای سردرش بزاره،
دیگراز ایوان بزرگ خانه خبری نیست،
آنجاکه وقتی مهمان میومد سفره ای از این سر تااون سرش پهن میشد،
دیگه اون خونه قدیمی حیاطی نداره تا برای جشنی چراغونی بشه،
ایوونی نداره که شباش موقع خواب ستاره هارو بشمری،
خانه قدیمیمون رو با همه خاطراتِ تلخ و شیرین رها کردیم و رفتیم ،
خانه خاطراتم دیگه نیست،
اصلأ اگر هم باشه ،...
دیگه مادربزرگی نیست .