ترس از تنهایی چیست وچگونه توصیف میشود؟

به گزارش میگنا رسانه روانشناسی و تاب آوری ترس از تنهایی نوعی فوبیا یا اختلال ترس‌محور است ترس از تنهایی یا اتوفوبیا به معنای ترس از تنها بودن یا تنهایی است. برای افراد دچار اتوفوبیا، تنها بودن می‌تواند به اضطراب شدیدی منجر شود. در این مقاله در مورد علایم، علل و راه‌های درمان اتوفوبیا می‌خوانیم.
ترس از تنهایی چیست؟
مبتلایان به ترس از تنهایی برای تجربه حس ایمنی نیاز به حضور یک یا چندین شخص در اطراف خود دارند. حتی وقتی فرد دچار اتوفوبیا می‌داند که از نظر فیزیکی در امنیت است، ممکن است از موارد زیر بترسد:

سارقین
غریبه‌ها
دوست داشتنی نبودن
خواستنی نبودن
دچار شدن به یک بیماری ناگهانی
شنیدن صداهای غیر قابل توضیح یا نابهنگام

اتوفوبیا زمانی ایجاد می‌شود که فرد می‌ترسد تا پایان عمر تنها بماند. ممکن است تهدید واقعی برای تنها ماندن وجود نداشته باشد، اما فرد همچنان قادر به کنترل علایم خود نیست.
ممکن است فرد تا زمانی که از احساس تنهایی‌اش خلاص نشود، قادر به عملکرد طبیعی نباشد. این اشخاص هنگامی که تنها هستند، ممکن است نیاز مبرم داشته باشند تا در اسرع وقت به تنهایی خود پایان دهند.

علایم ترس از تنهایی چیست؟
شخص علایم این هراس را در موقعیت‌هایی که قرار است در آنها تنها بماند نشان می‌دهد. علایم عبارتند از:

نگرانی وسواس‌آمیز درباره تنها بودن
تجربه ترس از اتفاقاتی که می‌تواند در تنهایی رخ دهد
احساس جدا شدن از بدن خود در زمان تنهایی
تجربه لرزش، تعریق، درد قفسه سینه، سرگیجه، تپش قلب، تنفس سریع و تهوع در هنگام تنهایی یا در موقعیت‌هایی که فرد قرار است به زودی تنها شود
احساس وحشت شدید در زمان تنهایی یا در موقعیتی که قرار است به تنهایی ختم شود
میل بسیار به فرار از تنهایی
اضطراب از پیش‌بینی تنهایی

علل اتوفوبیا چیست؟
مانند خیلی از فوبیاها، علل اتوفوبیا شناخته‌شده نیست. برخی علل احتمالی عبارتند از:

سابقه تنها بودن در طول تجربه یک رویداد تروماتیک
احساس ترک شدن در کودکی در نتیجه‌ی یک تجربه مانند طلاق والدین یا مرگ یکی از اعضای خانواده
سایر تجارب از رویدادهای ناگوار در دوران کودکی
داشتن والد یا خواهر و برادری دارای فوبیا

ترس از تنهایی ممکن است یک علامت اختلالات مختلف مانند اضطراب یا حتی اختلالات شخصیت مانند مرزی یا وابسته باشد.

اتوفوبیا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ترس از تنهایی نوعی فوبیا یا اختلال ترس‌محور است. اگر شک دارید که به اتوفوبیا مبتلا هستید یا خیر، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. آنها شما را به متخصص سلامت روان مربوطه ارجاع می‌دهند.
وقتی با یک متخصص سلامت روان ملاقات می‌کنید، آنها پیشینه پزشکی شما را بررسی می‌کنند تا احتمال وجود بیماری جسمی زیربنایی را رد کنند. سپس، ارزیابی روانی انجام می‌دهند. این شامل پرسیدن سوالات زیادی درباره فعالیت‌ها و احساسات روزانه شماست.
اتوفوبیا یک هراس موقعیتی در نظر گرفته می‌شود. یعنی یک موقعیت (تنها ماندن) باعث بروز ناراحتی شدید می‌شود. برای تشخیص اتوفوبیا، ترس شما از تنها ماندن آنقدر اضطراب را بالا می‌برد که در روتین روزانه‌تان اختلال ایجاد می‌کند.
در برخی موارد، افراد در یک زمان بیش از یک فوبیا تجربه می‌کنند. این می‌تواند مقابله با ترس از تنهایی را برایتان چالش‌انگیزتر سازد. لازم است در مورد هر ترس دیگری که دارید با پزشک خود صحبت کنید.

اتوفوبیا چگونه درمان می‌شود؟
افراد مبتلا به فوبیای خاص مانند ترس از تنهایی اغلب با روان‌درمانی درمان می‌شوند. رایج‌ترین انواع درمان شامل مواجهه درمانی و درمان شناختی رفتاری (CBT) است.

درمان از طریق مواجهه
مواجهه‌درمانی، رفتار اجتنابی را که در طول زمان ایجاد شده درمان می‌کند. هدف این است که این درمان کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد تا فوبیا دیگر نتواند عملکرد روزانه‌تان را محدود سازد.
متخصص، شما را بارها و بارها در معرض محرک فوبیا قرار می‌دهد. آنها این کار را ابتدا در یک محیط کنترل شده و ایمن انجام می‌دهند. در نهایت مواجهه را در یک موقعیت واقعی زندگی تمرین می‌کنید.
در مورد ترس از تنهایی، درمانگر برای افزایش تحمل شما نسبت به تنها ماندن، با افزایش تدریجی زمان مواجهه، با شما کار می‌کند. برای مثال ممکن است ازتان بخواهد با هم از مطب بیرون بروید و به مدت کوتاهی در فاصله چند متری از او بایستید. با پیشرفت روزانه می‌توان فاصله و زمان مواجهه را افزایش داد.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

در CBT، درمانگر شما را در معرض فوبیا قرار می‌دهد. آن‌ها همچنین از فنون دیگری کمک می‌گیرند که به شما آموزش می‌دهد چطور به روشی سازنده‌تر با تنها ماندن مقابله کنید و با آن کنار بیایید. آنها طی گفتگودرمانی، الگوی تفکرتان را در مورد ترس از تنهایی بررسی می‌کنند.

CBT می‌تواند در هنگام مواجهه با اتوفوبیا به شما حس اعتماد به نفس بدهد. این به شما کمک می‌کند دفعه بعد که مجبور به رویارویی با آن شدید، کمتر احساس ناراحتی کنید.

دارودرمانی

در بیشتر موارد، روان درمانی به تنهایی در درمان اتوفوبیا موفق است. اما دارو گاهی می‌تواند به تسریع روند درمان کمک کند.متخصص سلامت روان ممکن است در ابتدای درمان داروهایی تجویز کند. همچنین ممکن است به شما بگویند که از این داروها در موقعیت‌های کوتاه مدت خاص یا نادر استفاده کنید.

برخی داروهای رایج مورد استفاده برای مبتلایان به ترس از تنهایی عبارت است از:

مسدود کننده‌های بتا. این داروها از تحریک ناشی از آدرنالین در بدن جلوگیری می‌کنند.
آرام‌بخش‌ها. آرام بخش‌های بنزودیازپین می‌توانند با به حداقل رساندن میزان اضطرابتان، به آرامسازی شما کمک کنند. این داروها باید با احتیاط مصرف شوند زیرا می‌توانند اعتیادآور باشند. این امر به ویژه در افرادی که سابقه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل دارند صادق است.
مهارکننده‌های بازجذب اختصاصی سروتونین (SSRIs). این داروهای ضد افسردگی برای فوبیا و همچنین سایر اختلالات اضطرابی تجویز می‌شوند.

چشم‌انداز اتوفوبیا چیست؟

«تنها بودن» برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد. برخی مردم از از دست دادن یک شخص خاص و برخی از ترک شدن توسط همه افراد می‌ترسند.نیاز به صمیمیت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی افراد مبتلا به اتوفوبیا احساس می‌کنند باید یک نفر دیگر دقیقا در اتاقشان باشد. سایر افراد همین که بدانند کس دیگری در خانه یا ساختمان آنها حضور دارد، برایشان کافی است.

بنا بر همین گزارش از میگنا رسانه روانشناسی و تاب آوری برای مبتلایان به اتوفوبیا، نیاز به بودن با شخص دیگر، مانعی برای زیستن یک زندگی شاد و سازنده می‌شود، زیرا آنها دایما در ترس از تنهایی زندگی می‌کنند.
اگر فکر می‌کنید علایم اتوفوبیا دارید، مطمین باشید کمک برای شما وجود دارد. اگر به برنامه درمانی خود پایبند بمانید، بهبودی امکان‌پذیر است. هرچه زودتر برای ملاقات با پزشک مراقبت‌های اولیه یا یک متخصص بهداشت روان برنامه‌ریزی کنید.با درمان مناسب، بهتر یاد می‌گیرید که واکنش‌ها، احساسات و افکار خود را در موقعیت تنهایی مدیریت و درک کنید.
شما ترس از تنهایی دارید؟ چطور با این هراس کنار می‌آیید؟ به نظرتان منشا آن چیست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.