صفر تا صد جنگ 100 روزه غزه

اول: مقدمه

جنبش مقاومت اسلامی فلسطین در تاریخ ۷ اکتبر حمله غافلگیر کننده‌ای را ضد رژیم صهیونیستی در مناطق اطراف نوار مرزی غزه با عنوان طوفان الاقصی آغاز کرد. در این حمله بلافاصله خطوط اولیه دفاعی دشمن در هم شکسته شده و نقاط رصد و فرماندهی نظامی رژیم صهیونیستی در کمتر از ۳ ساعت در اختیار گروه‌های مقاومت قرار گرفت. گروه‌های مقاومت بلافاصله به سمت شهرک‌های صهیونیست نشین اطراف مناطق مرزی حرکت کرده و وارد بیشتر این شهرک‌ها شده و بسیاری از آنها را تحت کنترل خود گرفتند. نتایج اولیه عملیات مقاومت در مناطق مرزی سرزمین‌های اشغالی حاکی از هلاکت دستکم ۱۲۰۰ نظامی و شهرک‌نشین صهیونیست و اسارت بالغ بر ۲۴۰ تن از آنان بود.

رژیم صهیونیستی بعد از غافلگیری اولیه تلاش کرد شوک ناشی از این غافلگیری را مهار کرده و بار دیگر صفوف درهم شکسته نظامیان خود را احیا کند. تل‌آویو بلافاصله نیروهای ذخیره را احضار کرده و توان مبارزاتی و عملیاتی خود در مرز غزه را به حدود ۵ لشکر مبارزاتی ارتقا داد که شامل نیروهای پیاده و زرهی و همچنین نیروهای خودرویی بودند که با پشتیبانی یگان مهندسی و نیروی هوایی و دریایی و توپخانه‌ای و همچنین تشکیلات نیروهای ویژه چتربازان و گردان‌های ویژه رژیم صهیونیستی نظیر شلداغ و سایرت متکال و شیطیت وارد عمل شدند. به این ترتیب تعداد نیروهای نظامی دشمن که در منطقه عملیاتی اطراف نوار غزه بسیج شدند به عددی بالغ بر ۱۳۰ هزار نفر رسید.

الزیتونه با ارایه آماری از جنایت‌های رژیم صهیونیستی در جنگ غزه نوشت که تاکنون نزدیک به ۲۴ هزار نفر در این عملیات به شهادت رسیده و حدود ۷۰۰۰ نفر مفقود شده‌اند. تعداد مجروحان جنگ غزه نیز بالغ بر ۵۸ هزار نفر است که بیشتر آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.

در میان نظامیان دشمن صهیونیستی نیز علاوه بر تلفات و خسارات اولیه که حدود ۱۲۰۰ کشته و ۲۴۰ اسیر بود، از آغاز عملیات طوفان الاقصی، بر اساس آمارهای رسمی دست‌کم ۵۲۲ نظامی اسراییلی شامل افسران و سربازان به هلاکت رسیده‌اند، اما به نظر می‌رسد آمارهای واقعی بسیار بیشتر از این تعداد باشد.

در ادامه جنگ غزه، نیروهای محور مقاومت شامل حزب الله لبنان و دولت مردمی یمن و همچنین مقاومت عراق و کرانه باختری نیز با امکانات و شرایط داخلی خود وارد عرصه شدند و این موضوع روحیه مثبتی به نیروهای مقاومت در نوار غزه داد. حزب الله لبنان و دیگر گروه‌های مقاومت در مرزهای لبنان موفق شدند سه لشکر مبارزاتی دشمن را به خود مشغول کنند، آن هم در شرایطی که دشمن صهیونیستی بیشترین نیاز را به فعالیت‌های نظامی در جبهه غزه داشت.

گروه های مقاومت همچنین پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق و سوریه را هدف قرار دادند. آمریکایی‌ها که در ابتدای جنگ به حمایت تمام قد از رژیم صهیونیستی پرداخته بودند، در ادامه این روند با هدف قرار گرفتن پایگاه‌های نظامی فشارهایی را بر رژیم صهیونیستی برای توقف جنگ وارد کردند. دردناک‌ترین اتفاق برای رژیم صهیونیستی اما بسته شدن دریای سرخ به روی کشتی‌های صهیونیستی و کشتی‌های عازم سرزمین‌های اشغالی بود که خسارت‌های اقتصادی و مالی بسیار زیادی به رژیم صهیونیستی وارد کرده است. علاوه بر اینکه پهپادها و موشک‌های بالستیک یمن نیز اهرم فشار قابل توجهی بر رژیم صهیونیستی بود.

این گزارش همزمان با پایان یافتن سومین ماه از جنگ تلاش دارد پیامدها و سرنوشت این جنگ و شرایطی را که منجر به ایجاد این جنگ شد، بررسی کند.

دوم: محیط سیاسی و استراتژیک قبل از جنگ

الف: محیط داخلی: در خصوص بررسی شرایط داخلی می‌توان به مجموعه‌ای از ویژگی‌ها در عرصه فلسطین اشاره کرد:

استمرار شکاف سیاسی گروه‌های فلسطینی و ادامه شکاف جغرافیایی بین نوار غزه و کرانه باختری.

ضعف و شکنندگی قابل توجه ارکان حاکمیت خودمختار فلسطین و رقابت افراد و گروه‌های مختلف برای جانشینی ابومازن.

بزرگنمایی شدید دشمن صهیونیستی و ماجراجویی‌های شهرک نشینان در مناطق مختلف کرانه باختری و قدس اشغالی و مسجد الاقصی ضد فلسطینیان.

استمرار محاصره نوار غزه با گذشت ۱۷ سال.

تجاوز به اسرای فلسطینی و تلاش برای مصادره دارایی‌های حیاتی آنها که طی سال‌های طولانی از بازداشت و زندان به دست آورده بودند.

تشکیل کابینه راستگرای رژیم صهیونیستی که در دشمنی با تمامی فلسطینیان اتفاق نظر داشتند و نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در همین رابطه حساب ویژه‌ای بر روی عملکرد متحدان خود در میان راستگرایان افراطی باز کرده بود.

ناامنی در مناطق فلسطینی ۴۸ که قربانیان آن بالغ بر صدها نفر می‌شدند و بیشتر آنان فعالان عرصه‌های محلی و جوامع عربی بودند.

ب: شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی: شرایط منطقه‌ای و بین المللی مربوط به اوضاع فلسطین با مجموعه‌ای از ویژگی‌ها همراه بود که مهمترین آنها به شرح زیر است:

ادامه درگیری غرب و روسیه در اوکراین.

رقابت کشورهای غربی و چین در دریای چین جنوبی.

ادامه روند مذاکرات بین انصارالله یمن و دیگر نیروهای متخاصم یمنی و سعودی.

اوضاع نابسامان اقتصادی که در بیشتر کشورهای جهان و منطقه فراگیر شده است.

آشتی میان ایران و عربستان.

بحران سودان و پیامدهای آن بر کشورهای همجوار.

پیشبرد روند عادی‌سازی که به شکل فزاینده‌ای بین دشمن صهیونیستی و برخی کشورهای منطقه حاشیه خلیج فارس در حال انجام بود.

سوم: اهداف دشمن صهیونیستی از جنگ

رژیم صهیونیستی بعد از آنکه توانست شوک اولیه ناشی از عملیات غافلگیر کننده نیروهای مقاومت را هضم کرده و خودش را کنترل کند، حمله خود به نوار غزه را که نام آن را در ادبیات نظامی صهیونیست‌ها «شمشیرهای آهنین» قرار داده بود، آغاز کرد. سطوح سیاسی رژیم صهیونیستی اهداف این جنگ را به صورت زیر اعلام کردند:

۱- از بین بردن حاکمیت حماس و تخریب توانمندی نظامی آن.

۲- از بین بردن تهدیدات نظامی نوار غزه ضد اسراییل.

۳- حمایت از مرزهای سرزمین‌های اشغالی و شهرک نشینان آن.

۴- انجام بیشترین تلاش‌ها برای آزادی اسرای اسراییلی.

چهارم: اهداف گروه‌های مقاومت در جنگ غزه

با توجه به شرایط موجود اهداف گروه‌های مقاومت در استمرار جنگ غزه بعد از عملیات اولیه را می‌توان در موارد زیر بررسی کرد:

۱- مهار ضربات دشمن و جلوگیری از تخریب سرمایه‌های مادی و انسانی خود و جلوگیری از هدف قرار گرفتن نیروهایش.

۲- وارد آوردن بیشترین تلفات انسانی و مادی به نظامیان دشمن در عرصه درگیری‌ها همزمان با حفظ قدرت استفاده از آتش در غزه ضد عمق سرزمین‌های اشغالی.

۳- جلوگیری از دستیابی دشمن به اسرای اسراییلی و آزادسازی آنها در عرصه میدانی.

۴- جلوگیری از تحقق اهداف دشمن در زمینه مهاجرت اجباری ساکنان غزه و مانع شدن در مسیر ایجاد کمربند امنیتی در اطراف غزه.

پنجم: نیروهای دشمن صهیونیستی حاضر در جنگ

رژیم صهیونیستی در جنگ خود ضد نوار غزه بخش اعظم توانمندی‌های مبارزاتی خود بالغ بر ۵ لشکر عمل کننده را وارد جنگ کرد. این نیروها عبارتند از:

۱- لشکر ۱۶۲ زرهی: متشکل از تیپ زرهی ۳۷ ذخیره، تیپ ۸۴ پیاده جفعاتی، تیپ زرهی ۴۰۱ ، تیپ ناحال، یگان ۲۱۵ توپخانه‌ای عمود آتش شامل گردان‌های ۵۵ و ۴۰۲ و ۴۰۳ ذخیره.

۲- لشکر ۳۶ زرهی: متشکل از تیپ زرهی ۱۸۸ ، تیپ زرهی ۷۷، تیپ پیاده گولانی، تیپ زرهی ذخیره ، تیپ پیاده ۶۰۹ ذخیره، یگان توپخانه‌ای ۲۱۲ و گردان‌های رادار.

۳ - لشکر ۹۸: متشکل از تیپ چتربازان نظامی، تیپ موسوم به مار پرنده، تیپ نظامی کماندویی، تیپ چتربازان ذخیره ۵۵، تیپ چتربازان ذخیره ۵۵۱، یگان ۷۲۹۸ یانمان و گردان رادار.

۴- نیروهای ویژه: شامل تیپ چتربازان ۱۰۱، تیپ شلداغ، تیپ شیطیت، سیرت متکال، تیپ اطلاعاتی ۸۴۶، و یگان اطلاعات نظامی فنی.

به این ترتیب تعداد نیروهای دشمن صهیونیستی در عرصه جنگ غزه فراتر از ۱۰۰ هزار نفر است. این تعداد علاوه بر کادر اداری و تشکیلات پوشش آتش است که در عملیات جنگی به نیروهای مذکور کمک می‌کنند.

ششم: توان نیروهای انسانی مقاومت در جنگ غزه

۱- پنج تیپ وابسته به گردان‌های شهید عزالدین قسام شامل تیپ شمالی و تیپ مرکزی و تیپ خان یونس و تیپ رفح همراه با تشکیلات پشتیبانی نظامی متشکل از مجموعه مهندسان و گروه‌های ضد زره و سلاح‌های توپخانه‌ای.

۲- تشکیلات مبارزاتی جهاد اسلامی که تعدادی نیرو در تخصص‌های مختلف شامل گروه‌های پیاده، توپخانه‌ای، مهندسی و غیره در اختیار دارد.

۳- گروه‌های مقاومت ملی در نوار غزه از جمله جبهه خلق جنبش الاحرار، گردان‌های ناصر صلاح الدین و ... .

در بیشترین ارزیابی‌ها آمادگی گروه‌های مقاومت فلسطین در تمامی عرصه‌های جنگی نوار غزه از ۱۰ هزار نفر فراتر نمی‌رود، این در حالی است که دشوار بودن حضور کامل نیروهای انسانی نیز بنا به دلایلی که قبلاً به آنها اشاره شد، از جمله مشکلات ناشی از شرایط جنگی بسیار دشوار است.

هفتم: استراتژی کلی دشمن صهیونیستی در جنگ غزه

دشمن صهیونیستی استراتژی مبارزاتی خود را بر روی محورهای زیر ترسیم کرده است:

۱- پوشش گسترده آتش در انواع مختلف شامل حملات هوایی با کالیبرها و بردهای مختلف.

۲- انهدام توانمندی مقاومت در مناطق ثانویه به ویژه در جنوب غزه و شهرهای خان یونس و رفح و درگیری با سیستم‌های دفاعی آنها در مناطق و جبهه‌های اصلی.

۳- تخریب خطوط مقدم مناطق مسکونی در تمامی نوار مرزی از شمال غربی‌ترین بخش یعنی منطقه زیکیم تا شمال شرقی‌ترین بخش در بیت حانون و رفح در جنوب.

۴- تبدیل کردن مناطق عملیاتی به سه منطقه شامل شمال غزه که اصلی ترین فعالیت‌های ارتش در این منطقه قرار گرفت و شامل شهر غزه و اطراف آن می‌شود. بخش دوم منطقه مرکزی است که در اولویت دوم قرار گرفت و شامل اردوگاه‌های دیرالبلح و النصیرات و البریج و المغازی می‌شود. بخش سوم منطقه جنوب غزه است که شامل خان یونس و رفح می‌شود که بعد از آتش‌بس موقت به معرکه اصلی درگیری‌ها تبدیل شده است.

۵- موشک باران مناطق داخلی و تخریب عمدی زیرساخت‌های حیاتی و خدماتی و از بین بردن مراکز پناهندگان و منازل آنها.

۶- حمله به تاسیسات بهداشتی و ناکارآمد کردن آنها از جمله بیمارستان شفا در مرکز شهر غزه.

۷- یورش زمینی و آغاز جنگ با نیروهای مقاومت در مناطق مسکونی و عرصه مبارزه زمینی که از ۲۷ اکتبر آغاز شد و نیروهای دشمن صهیونیستی از چندین محور وارد نوار غزه شدند که این محورها عبارتند:

الف: محور شمال غربی شامل زیکیم، بیت لاهیا و العطاطره که با توسعه این محور اردوگاه ساحلی و خیابان احمد عرابی را نیز در بر گرفت.

ب: محور شمالی که دو گذرگاه ایریز در مقابل بیت حانون و شهرک سدیروت در مقابل بیت حانون را شامل می‌شد.

ج: محور شرقی که بر اساس آن نیروهای دشمن صهیونیستی در شرق شهر غزه و در کنار قبرستان جبالیا مستقر شدند.

د: دومین محور شرقی که شامل کارنی نتساریم در جنوب شهر غزه می‌شود و عملیات حرکت به سمت محله‌های غزه که تا جنوب و به سمت مناطق مرکزی غزه پیش می‌رفت، از آنجا مدیریت شد.

ه: محور سوم شرقی شامل کیسوفیم و خان یونس.

و: محور چهارم شرقی شامل گذرگاه صوفا در رفح.

۸- اشغال مناطق کانونی عملیات و توسعه آن به سمت بخش‌های دیگر و تبدیل بخش‌های اولیه به مراکز عملیات میدانی که دشمن عملیات خود در غزه را از آنجا مدیریت می‌کند.

۹- آغاز یورش به داخل محله‌های شهر غزه و مبارزه در پوسته خارجی این محله‌ها که در ادامه به اقدام رژیم صهیونیستی برای جستجوی منابع مادی و مراکز مقاومت و شبکه‌های تونل و تلاش برای از کار انداختن آنها منتهی می‌شد. این همان راهبردی است که دشمن صهیونیستی در حال حاضر در تمامی عرصه‌های عملیاتی غزه دنبال می‌کند.

هشتم: استراتژی کلی مبارزاتی محور مقاومت

۱- استفاده از روش دفاعی نرم و خودداری از دفاع همه جانبه یا ورود به درگیری‌های سرنوشت ساز با دشمن به دلیل عدم تقارن نیروها و فقدان موازنه قدرت بین دو طرف.

۲- حمله به مراکز استقرار نیروهای دشمن در حومه نوار غزه و تهدید عمق فلسطین اشغالی.

۳- حمله به مسیرهای مواصلاتی و امدادرسانی و هدف قرار دادن نیروهای دشمن در عرصه‌های عملیاتی.

۴- جلوگیری از استقرار دشمن در نقاط استراتژیک در آغاز فعالیت‌های عملیاتی.

۵- درگیری با دشمن صهیونیستی در جبهه‌های مقدم مناطق مسکونی.

۶- کشاندن دشمن به درگیری در مناطقی که قدرت مانور با خودروهای زرهی یا تانک‌ها برای آن متصور نیست.

۷- هدف قرار دادن نیروهای دشمن با کمک نیروهای مهندسی و استفاده از بمب‌های دست‌ساز و تجهیزات مختلف در محورهای پیشروی و نقاط استقرار دشمن با روش‌های مختلف شامل تک تیراندازان، برپایی کمین‌ها، استفاده از بمب‌های دست‌ساز، عملیات ایذائی، حمله به دشمن و کشاندن دشمن به مناطق مورد نظر.

نهم: مراحل جنگ غزه

۱- ابتکار مقاومت فلسطین: مرحله اول جنگ غزه شامل ابتکار مقاومت فلسطین از جمله گردان‌های عزالدین قسام در حمله به خطوط نظامی دشمن صهیونیستی و شهرک‌های صهیونیستی اطراف نوار غزه بود. این عملیات با نیروهایی بالغ بر ۳۵۰۰ مبارز انجام شد که در جریان آن نیروهای مقاومت موفق شدند مراکز نظامی تیپ غزه و بیشتر شهرک‌های صهیونیستی اطراف نوار غزه را تحت کنترل خود بگیرند. آنها در مناطق مختلف به عمق‌های متفاوت نفوذ کرده بودند و نفوذ آنها تا جایی بود که به مقر فرماندهی تیپ غزه واقع در شهرک صهیونیستی اوفاکیم در ۲۵ کیلومتری مرزها رسیدند. نیروهای مقاومت بعد از غنیمت گرفتن غنائم مورد نیاز خود از جمله اسرای صهیونیستی به سمت مراکز خود و نقاطی که از طریق آنها از نوار مرزی عبور کرده بودند، بازگشتند.

۲- مرحله حمله دشمن صهیونیستی

اول: مرحله مهار شوک اولیه: رژیم صهیونیستی بعد از اینکه ضربه غافلگیرانه شدیدی را در ۷ اکتبر دریافت کرد، با گذشت زمان موفق به مهار این شوک شد و نیروهای خود را احضار کرد و آنها را در خطوط هجومی مستقر کرد. آمادگی توپخانه‌ها و حملات هوایی نیز در این مدت انجام شده و مجموع این عملیات حدود ۷۲ ساعت طول کشید. آنها از بمباران هوایی و توپخانه‌ای ضد مناطق مختلف نوار غزه نیز غافل نشدند تا شاید بتواند جبهه داخلی و بستر مردمی مقاومت را به شکست بکشانند و شرایط مناسب را برای بسیج نیروهای خود و ساماندهی مجدد آنها آماده کنند.

دوم: آتش مقدماتی: رژیم صهیونیستی بعد از ساماندهی مجدد نیروهای خود و بسیج کامل نیروها در نزدیکی منطقه عملیات، اقدام به موشک‌باران گسترده تمامی شهرها و اردوگاه‌های آوارگان در نوار غزه از طریق حملات هوایی و زمینی و دریایی کرد، این حملات در تمامی این مدت ادامه داشته و تلفات زیادی از میان غیرنظامیان و زنان و کودکان فلسطینی گرفته است.

سوم: یورش زمینی: این مرحله در روز ۲۷ اکتبر آغاز شده و تاکنون ادامه پیدا کرده است. دشمن صهیونیستی در این مرحله اقدام به ورود به محورهای نوار غزه در عمق‌های مختلف کرده و در چندین جبهه عملیات نفوذ خود را آغاز کرده و بعد از اینکه مناطقی را در اختیار خود گرفت، از آنها به عنوان کانون‌های عملیاتی ضد مناطق دیگر استفاده کرده است. در این مرحله نیروهای مقاومت نیز حمله به توان انسانی و تسلیحاتی و زرهی دشمن در جبهه‌های مختلف را در دستور کار خود قرار داده‌اند. رژیم صهیونیستی در بخش‌های مختلف از این مرحله خشونت‌های زیادی را ضد ساکنان غزه انجام داده و بسیاری از زیرساخت‌های معیشتی و خدماتی آنها را تخریب کرده و زنان و مردان ساکن غزه را بازداشت کرده است تا شاید بتواند از طریق بازجویی از آنها به اطلاعاتی در خصوص عناصر مقاومت و فعالیت‌های آنها دست پیدا کند.

در این مرحله رژیم صهیونیستی اقدام به محاصره شهر غزه از شمال و جنوب و غرب کرد تا شاید بتواند بستر مردمی گروه‌های مقاومت را تحت فشار قرار دهد. آنها از طریق چندین محور تلاش کردند وارد محله‌های غزه شوند. نظامیان دشمن صهیونیستی از مسیرهای اصلی مواصلاتی برای این یورش‌ها استفاده کردند، اما تاکنون نتوانسته‌اند تهدیدات مقاومت را حتی در بخش‌های شمالی نوار غزه از بین ببرند، چنانکه عناصر مقاومت همچنان تلفات انسانی و مالی زیادی را در جبهه‌های مختلف این شهر به دشمن صهیونیستی وارد می‌کنند. آنها حتی در مناطقی که دشمن صهیونیستی تصور می‌کند آنها را در اختیار خود گرفته، به سمت شهرک‌های صهیونیست‌نشین اطراف نوار غزه موشک پرتاب می‌کنند.

رژیم صهیونیستی در این مرحله در جنوب صحرای غزه باقی ماند و تلاش کرد مناطق مسکونی را مورد تجاوز خود قرار دهد. آنها مبارزات خود را در مناطق اطراف ادامه دادند اما نتوانستند به قلب شهر غزه دست پیدا کنند و آن را اشغال کرده و خطوط دفاعی مقاومت در این شهر را از بین ببرند. دشمن صهیونیستی دست کم از یک ماه پیش در بخش‌های خارجی دو شهر خان یونس و رفح در حال مبارزه است و نتوانسته به مرکز این شهرها نفوذ کند. نیروهای مقاومت نیز در اطراف این شهرها با دشمن صهیونیستی وارد درگیری شده‌اند.

دهم: نقاط قوت مقاومت

مقاومت فلسطین در حالی حمله پیش‌دستانه خود در روز ۷ اکتبر را آغاز کرد که از مجموعه‌ای از نقاط قوت و مشخصه‌های ویژه برخوردار بود که آن را در این جنگ شکست‌ناپذیر قرار می‌داد: مهم‌ترین این نقاط قوت عبارتند از:

۱- ابعاد اخلاقی این مبارزه که آنها را صاحبان حق می‌داند که اراضی شان اشغال شده است.

۲- روحیه بالای مبارزاتی عناصر و حامیان مقاومت.

۳- بستر مردمی همراه و همگام با گروه‌های مقاومت که تمامی هزینه‌های جنگ را با وجود سختی‌ها و خستگی زیاد پذیرفتند، اما از پشتیبانی محور مقاومت دست برنداشتند.

۴- توانمندی‌های مبارزاتی انسانی و مالی که آنها را قادر به ادامه جنگ فرسایشی با دشمن صهیونیستی حتی در بلند مدت کرده است.

۵- آشنایی با جبهه‌های مبارزاتی و شناخت عرصه جغرافیایی جنگ و بستر مردم شناختی آن.

۶- تعداد بالای نیروهای شایسته و آموزش دیده که به خوبی با روش‌های این نوع از جنگ آشنا هستند.

یازدهم: چالش‌های فراروی محور مقاومت

۱- چالش جبهه داخلی و تامین حداقلی زیرساخت‌های پایداری و مقاومت در شرایط کنونی و بعد از پایان جنگ.

۲- چالش فعال سازی توانمندی‌ها و ایجاد حاشیه حرکت و مانور و تحت کنترل گرفتن شرایط بعد از عملیات دشمن.

۳- چالش تامین توانمندی‌های انسانی و مالی در برابر حملات رژیم صهیونیستی به ویژه حملات هوایی.

۴- چالش جبران تلفات انسانی و مالی.

۵- چالش مانور گسترده با نیروهای انسانی در سطح استان‌های غزه.

۶- چالش کمبود توانمندی‌های نظامی بعد از پایان جنگ.

۷- چالش بازسازی و از بین بردن آثار جنگ و ویرانی‌های ناشی از آن.

دوازدهم: نقاط قدرت دشمن صهیونیستی

رژیم صهیونیستی ارتش خود را که هفدهمین ارتش قدرتمند دنیا محسوب می‌شد، به سمت منطقه کوچک غزه گسیل کرد. علاوه بر اینها رژیم صهیونیستی از مجموعه‌ای از نقاط قوت برخوردار بود:

۱- تامین پوشش از سوی کشورهای اروپایی و ائتلاف آمریکایی.

۲- توان آتش گسترده در عرصه‌های زمینی دریایی و هوایی.

۳- اشراف اطلاعاتی بر جبهه مبارزه و در اختیار داشتن امکانات بالا.

۴- تامین خطوط امدادی داخلی و خارجی برای جبران کمبودها و نقایص از نظر کمیت و کیفیت.

۵- آمادگی انسانی مناسب و کافی برای اداره جنگ در غزه.

سیزدهم: نقاط ضعف دشمن صهیونیستی

۱- روحیه مبارزاتی پایین عناصر ارتش اسراییل.

۲- اختلافات سیاسی بین ساختارهای مختلف جامعه صهیونیستی.

۳- اختلافات بین سطوح نظامی و سیاسی در خصوص نحوه اداره جنگ.

۴- ضعف جبهه داخلی و عدم قدرت تحمل فشارها و خسارت‌های انسانی و مالی جنگ.

۵- سطح بالای تکنولوژی در رژیم صهیونیستی که باعث ایجاد تداخل در شرایط عادی زندگی مردم شده و آسیب‌های زیادی به آن وارد کرده است.

چهاردهم: شرایط کنونی

الزیتونه بعد از بیان جزئیات کامل از شرایط جنگ و تحولات قبل و همراه با آن و عناصر قدرت و ضعف دو طرف جنگ می‌افزاید که جنگ در غزه از حدود یک ماه پیش تاکنون به شرایط بغرنجی رسیده و رژیم صهیونیستی نتوانسته هیچ یک از اهداف جنگ خود را محقق کند. لذا این شرایط می‌طلبد که به دنبال رسیدن به راهکاری برای برون رفت یا برون رفت‌های سیاسی از این بن بست باشد که تاکنون هیچ یک از مولفه‌ها این موضوع را نشان نمی‌دهد.

پانزدهم: سناریوهای آینده

مرکز مطالعاتی الزیتونه در پایان این گزارش تلاش کرده است به بررسی سناریوهای محتمل در سایه شرایط کنونی بپردازد، البته این گزارش به بیان جزئیات بیشتری از این سناریوها نمی‌پردازد تا این بحث را طولانی‌تر نکند، اما سناریوهایی که بیشترین احتمال تحقق را دارند، بر اساس شرایط کنونی و مواضع سیاسی بین‌المللی و منطقه‌ای به این ترتیب بیان کرده است:

۱- اشغال کامل نوار غزه و سلطه امنیتی و سیاسی بر آن که تحقق این سناریو بعید به نظر می‌رسد و هیچ افقی برای تحقق آن وجود ندارد.

۲- عقب نشینی رژیم صهیونیستی به خطوط قبل از ۷ اکتبر به صورت یک جانبه و بدون توافق با گروه‌های فلسطینی و ادامه شرایط کنونی در حالت جنگی که امکان تحقق آن متوسط است.

۳- عقب‌نشینی از شهرها و بسترهای مردمی و ایجاد یک نوار حائل در داخل سرزمین‌های غزه که این موضوع می‌تواند یکی از اهداف اسراییلی‌ها بوده و نمود نوعی پیروزی برای آنها تلقی شود. البته چنین سناریویی نمی‌تواند هیچ یک از اهداف اعلام شده رژیم صهیونیستی در آغاز جنگ را تحقق بخشد، به همین علت امکان انجام آن نیز پایین است.

۴- ادامه استقرار گردان‌های نظامی رژیم صهیونیستی در بخش‌های مختلف نوار غزه و ادامه درگیری‌ها به صورت کمتر از گذشته که هم اکنون شاهد آن هستیم. این روند می‌تواند تا جایی ادامه پیدا کند که یک راهکار سیاسی برای عبور از این بحران ایجاد شود که از طریق آن مقاومت فلسطین بتواند پایداری میدانی خود در تحقق دستاوردهای سیاسی و امنیتی و داخلی‌اش را نشان دهد و رژیم صهیونیستی نیز بتواند نوعی از پیروزی را به افکار عمومی خود تلقین کند که ممکن است به صورت توافق یا راهکارهای سیاسی باشد که البته تاکنون هیچ افقی برای تحقق آن در عرصه میدانی دیده نمی‌شود.