پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی:عارف در این بیانیه اگرچه در سطور مختلفی به زعم خود تقلا کرده تا انتقاداتی را نسبت به انتخابات مطرح کند لکن در بخش پایانی بیانیه‌اش می‌نویسد: کشور ما همچنان با یک انتخابات استاندارد و کاملا دموکراتیک فاصله دارد که به نظر می رسد یکی از دلایل آن برتری نهادهای انتصابی بر نهادهای انتخابی در این امور است ولی در همین فضای حداقلی باید برای اصلاح حکمرانی نقش آفرینی کرد.
او سپس در کنایه به تعارض چپ‌های تحریمی و چپ‌های مشارکت‌جو گفته است: البته جریان اصلاحات یک جریان با تکثر دیدگاه‌ها و ایده های مترقی است که حامیان گفتمان اصلاحات قاعدتا باید به تصمیمات اتخاذ شده توسط مراجع تصمیم گیر این جریان احترام بگذارند و از طرفی به دلیل ذات تکثر گرا این جریان سیاسی نباید مانع از ارائه نظرات و ایده ها بعضا متفاوت با مراجع تصمیم گیر این جریان از جمله در موضوع انتخابات شد و طرح نگاه های مختلف را نشان از تفرقه و اختلاف ارزیابی کرد که چه بسا فرصت بیان نظرات مطمئنا به قوام و استحکام بدنه جریان اصلاحات منجر خواهد شد.
عارف می‌افزاید: از این رو به نظر می رسد مردم فهمیم ایران مطمئنا با حضور خود بهترین تصمیم را در آوردگاه انتخابات اتخاذ خواهند کرد و اجازه نخواهند داد نقشه های شوم جریان هایی که به دنبال تغییر جمهوری اسلامی و یک دست سازی هستند یا خواب جریان های برانداز تعبیر شود که بی تردید حضور در این عرصه تاثیر گذار به اشکال مختلف می تواند موثر واقع شود .به امید فردای بهتر برای ایران عزیزمان .[1]
*اگرچه در فضای فعلی که برخی اصلاح‌طلبان ستادی و چهره‌های هسته سخت این جریان به فرموده حجاریان دست به تحریم انتخابات زده‌اند؛ موضع مشارکت‌جوی عارف مغتنم است لکن نباید از نظر دور داشت که او با "معرفی نکردن نامزد یا فهرست انتخاباتی" عملا به حرکت در میانه حق و باطل رو آورده است.
این شأن رجال سیاسی نیست که در آستانه انتخابات مثل شهروند غیر سیاسی ظاهر شوند و خود را ناتوان از معرفی فهرست انتخاباتی جلوه دهند. بلکه شأن آنها دقیقا این است که هم در انتخابات مشارکت داشته باشند و هم نامزد و لیست انتخاباتی معرفی کنند.
چه اینکه در چنین حالتی عارف مثل دکتری است که مردم برای درمان به وی مراجعه می‌کنند اما او حاضر به ارائه نسخه درمانی نیست!
مع‌الوصف مجددا تأکید می‌شود که موضع مشارکت‌جوی عارف در هنگامه تحریم انتخابات از سوی جبهه اصلاحات و کسانی مثل محمد خاتمی؛ یک موضع مغتنم است و باید از آن حمایت کرد.