افراد کمالگرا چه ویژگیهایی دارند؟
دکترای تخصصی روانشناسی و عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران گفت: کمالگرا فردی است که تلاش میکند بیعیب و نقص و همواره کامل باشد و این کار را اغلب از طریق تمرکز بر نقصها، تلاش برای کنترل...
دکترای تخصصی روانشناسی و عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران گفت: کمالگرا فردی است که تلاش میکند بیعیب و نقص و همواره کامل باشد و این کار را اغلب از طریق تمرکز بر نقصها، تلاش برای کنترل موقعیتها، سختکوشی بیش از اندازه و انتقاد مداوم از خود یا دیگران انجام میدهد.
به گزارش میگنا شقایق درویشی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: بسیاری از افراد، کمالگرایی را به عنوان یک ویژگی مثبت در نظر میگیرند که میتواند شانس موفقیت آنها را در موارد مختلف افزایش دهد، حتی برخی افراد کمالگرا، این خصوصیت را به عنوان پدر یا مادر، معلم، همسر یا دوست به دیگران نیز انتقال میدهند و همواره عبارتهایی از جمله «تو میتوانی»، «تو باید بهترین باشی» یا «تو نباید شکست بخوری» را در گوش آنها زمزمه میکنند.
وی افزود: کمالگرایی در سطوح پایین، میتواند منجر به آسیبها و مشکلات متعدد در زندگی انسان شود، همچنین در سطوح بالا، تبدیل به یک اختلال خواهد شد که نیازمند درمان و کمک گرفتن از مشاوران و روانشناسان دارد.
کمالگرایی را میتوان به شیوههای مختلفی مانند نیاز به کامل بودن، کامل به نظر رسیدن یا باور رسیدن به کمال تعریف کرد و بهطور معمول به عنوان یک ویژگی مثبت به جای یک نقص در نظر گرفته میشود.
درویشی ادامه داد: برخلاف تصورات، کمالگرایی تنها به معنای تلاش برای بهترین بودن یا موفقیت و رشد سالم نیست، بلکه کمالگرا فردی است که تلاش میکند بیعیب و نقص و همواره کامل باشد و این کار را اغلب از طریق تمرکز بر نقصها، تلاش برای کنترل موقعیتها، سختکوشی بیش از اندازه و انتقاد مداوم از خود یا دیگران انجام میدهد.
کمالگرا بودن چه پیامدهایی دارد؟
وی گفت: کمالگرا بودن اغلب برای افراد چالشبرانگیز است، زیرا آنها همواره به دنبال بهترینها و کاملترینها هستند و دستیابی به این امر، اغلب بسیار دشوار است، کمالگرایی همچنین میتواند با تمرکز بیش از حد بر کنترل مشخص شود؛ به این معنا که کمالگراها، به منظور اطمینان از بیعیب بودن همهچیز اغلب تلاش میکنند تا موقعیتها یا افراد را بهشدت کنترل کنند و این موضوع میتواند بسیار مخرب باشد.
دکترای تخصصی روانشناسی و عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران اضافه کرد: استرس ناشی از کمالگرایی میتواند منجر به افزایش سطح اضطراب شود و پیامدهایی مانند عزت نفس پایین، اختلالات خوردن (بیاشتهایی یا پرخوری عصبی)، اختلالات خواب و اختلالات روانی دیگر به همراه داشته باشد.
درویشی افزود: افراد کمالگرا بیوقفه برای اهداف و آرزوهای دست نیافتنی تلاش میکنند و از آنجا که دستیابی به چنین اهدافی مشکل و گاهی غیرممکن است، دچار سرخوردگی و خودانتقادی شدید میشوند.
افراد کمالگراها ارزش خود را با میزان بهرهوری و موفقیت میسنجند و اغلب از سایر زمینههای زندگی غافل میشوند، همواره خود و حتی گاهی دیگران را برای رسیدن به اهداف غیرواقعی، تحت فشار قرار میدهند و به ناچار دچار ناامیدی میشوند، زیرا هرگز نمیتوانند انتظارات خود را برآورده کنند.
کمالگرایی را میتوان به شیوههای مختلفی مانند نیاز به کامل بودن، کامل به نظر رسیدن یا باور رسیدن به کمال تعریف کرد و بهطور معمول به عنوان یک ویژگی مثبت به جای یک نقص در نظر گرفته میشود.
درویشی ادامه داد: برخلاف تصورات، کمالگرایی تنها به معنای تلاش برای بهترین بودن یا موفقیت و رشد سالم نیست، بلکه کمالگرا فردی است که تلاش میکند بیعیب و نقص و همواره کامل باشد و این کار را اغلب از طریق تمرکز بر نقصها، تلاش برای کنترل موقعیتها، سختکوشی بیش از اندازه و انتقاد مداوم از خود یا دیگران انجام میدهد.
کمالگرا بودن چه پیامدهایی دارد؟
وی گفت: کمالگرا بودن اغلب برای افراد چالشبرانگیز است، زیرا آنها همواره به دنبال بهترینها و کاملترینها هستند و دستیابی به این امر، اغلب بسیار دشوار است، کمالگرایی همچنین میتواند با تمرکز بیش از حد بر کنترل مشخص شود؛ به این معنا که کمالگراها، به منظور اطمینان از بیعیب بودن همهچیز اغلب تلاش میکنند تا موقعیتها یا افراد را بهشدت کنترل کنند و این موضوع میتواند بسیار مخرب باشد.
دکترای تخصصی روانشناسی و عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران اضافه کرد: استرس ناشی از کمالگرایی میتواند منجر به افزایش سطح اضطراب شود و پیامدهایی مانند عزت نفس پایین، اختلالات خوردن (بیاشتهایی یا پرخوری عصبی)، اختلالات خواب و اختلالات روانی دیگر به همراه داشته باشد.
درویشی افزود: افراد کمالگرا بیوقفه برای اهداف و آرزوهای دست نیافتنی تلاش میکنند و از آنجا که دستیابی به چنین اهدافی مشکل و گاهی غیرممکن است، دچار سرخوردگی و خودانتقادی شدید میشوند.
افراد کمالگراها ارزش خود را با میزان بهرهوری و موفقیت میسنجند و اغلب از سایر زمینههای زندگی غافل میشوند، همواره خود و حتی گاهی دیگران را برای رسیدن به اهداف غیرواقعی، تحت فشار قرار میدهند و به ناچار دچار ناامیدی میشوند، زیرا هرگز نمیتوانند انتظارات خود را برآورده کنند.