ماه رمضان در غزه؛ نه مسجدی، نه اذانی نه غذایی

«هزاران نفر از روی غروب خورشید، افطار می‌کنند. ساکنان غزه امسال حتی صدای شلیک از توپ رمضان که اجدادشان با آن افطار می کردند، را نمی‌شنوند. در عوض بدون وقفه شب و روز صدای شلیک توپ‌های اشغالگران اسرائیلی، بمباران‌ جنگنده‌ها و تیراندازی نظامیان آنها به گوش می‌رسد». این بخشی از گزارش امروز روزنامه العربی الجدید درباره حال و هوای رمضان در شمال نوار غزه است. مراسم استقبال از ماه رمضان نیز به سختی در شمال نوار غزه برگزار شد. در سایه کمبود امکانات برای انجام آداب و رسوم معمول ماه مبارک رمضان، برخی مصمم به تهیه غذا برای افطار خانواده خود در روز اول بودند. برخی دیگر با تزیینات دست ساز و کاغذهای رنگی باقی مانده در چادرهای کهنه‌شان تلاش کردند فرزندانشان را که از بمباران جان سالم به در برده‌اند، اندکی با حلول ماه مبارک رمضان شاد کنند.

الخضری افزود که امروز توانسته غذایی برای افطار بیابد اما فردا هیچ چیز معلوم نیست. «ما می‌خواهیم دنیا ببیند که چگونه با وجود رنج‌هایمان به دینمان پایبندیم.چیزی که من را ناراحت می‌کند این است که امید زیادی به جامعه جهانی و جهان اسلام بسته بودم که قبل از ماه رمضان، جنگ را متوقف کنند اما بار دیگر آنها ما را ناامید کردند». اسحاق ابوزر 50 ساله شرمنده است که نتوانسته با وجود تلاشش طی دو روز اخیر در خیابان عمر المختار برای دریافت کمی غذا، برای بچه‌هایش غذایی بیابد. به اعلام دفتر اطلاع‌رسانی دولتی در غزه، حدود 350 هزار فلسطینی هنوز در شمال غزه باقی‌ مانده‌اند و به دلیل محاصره شدید در انزوای کامل قرار گرفته‌اند و نمی‌توانند خود را به مرکز یا جنوب غزه برسانند. ارتش اشغالگر یک جاده عریض در حد فاصل شمال غزه با بخش مرکزی آن ایجاد کرده و با وجود حلول ماه رمضان، اجازه ورود کامیون‌های حامل کمک‌های بشردوستانه به این منطقه محاصره شده را نمی‌دهد و تنها کمی مواد غذایی از طریق هلی‌برن به شمال غزه رسیده که پاسخگوی نیاز ساکنان آن نیست.