آب خانه تاریخی امین زاده شوشتر را با خود می برد؟
یک دوستدار میراث فرهنگی می گوید: خانه تاریخی امین زاده در شوشتر به دلیل آبگرفتگی شوادان و بارندگی روزهای اخیر در خطر جدی تخریب قرار گرفته است.
یک دوستدار میراث فرهنگی می گوید: خانه تاریخی امین زاده در شوشتر به دلیل آبگرفتگی شوادان و بارندگی روزهای اخیر در خطر جدی تخریب قرار گرفته است.
به گزارش «دنیای سفر»، ابوالفضل مهدی پور در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به این که خانه تاریخی امین زاده در مالکیت شرکت بازآفرینی شهری ایران است، افزود: این شرکت یکی از زیرمجموعه های وزارت راه و شهرسازی است.
وی تاکید کرد: این خانه تاریخی در صورت تخریب ممکن است خطرات جانی و مالی برای رهگذران و خانه های اطراف داشته باشد.
او با بیان این که بخش مهمی از تاریخ، فرهنگ و معماری شوشتر در این خانه نهفته است، گفت: خانه تاریخی امین زاده یکی از بناهای شاخص در بافت قدیمی شوشتر بوده و در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
خانه تاریخی امین زاده در دوران قاجار به دست شخصی بنام امین زاده ساخته شد. این خانه در محله کوره شوشتر واقع است، سازه آن سنتی و از مصالحی چون سنگ، آجر و گچ ساخته شده است. این بنا دارای تزیینات بسیار زیبای آجر و سنگ شامل گچ بری های مشبک و حجارس بر پیشانی ایوان ها در ضلع جنوبی، ستون های آجری تزیینی در اطراف ورودی ها و در ۲ ضلع شرقی و غربی و خوون چینی های آجری که تمام پیکره نمای خانه را دربرگرفته است.
منزل امین زاده مربوط به دوره قاجار است و در شوشتر، محله گندال، کوچه امین زاده واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ آبان ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۴۴۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا در محله کندال در شهرستان شوشتر واقع شده است. خانه امین زاده از بناهای شاخص در معماری شوشتر است
خانه تاریخی امین زاده در چهار طبقه شامل شوادان، شبستان، همکف و طبقه اول است. سر در ورودی بنا با آجرکاری های زیبا به عنوان نمادی از موقعیت اجتماعی صاحب خانه و نشانگر ذوق و سلیقه در کاربرد فنون معماری است، در ۲ طرف ورودی ۲ سکو قرار گرفته که به آنها خواجه نشین می گویند.
تزئینات داخل بنا نیز از نوع آجرکاری، گچ بری مشبک و حجاری بر روی پیشانی ورودی ها، ایوان ها در ضلع جنوبی، شبه ستون های آجری تزئینی در اطراف ورودی ها در دو ضلع شرقی و غربی و ایوان ها و ورودی که بعدها مسدود شد تشکیل شده است.
خانه تاریخی امین زاده در سال ۱۳۷۸ به شماره ۲۴۴۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.