ناسا استانداردهای زمان روی ماه را بررسی می‌کند

ایتنا - کاخ سفید از ناسا خواسته است تا با همکاری سایر سازمان‌های دولتی ایالات متحده آمریکا، تا پایان سال ۲۰۲۶، طرحی به منظور تعریف و تعیین ساعت هماهنگ قمری (LTC) ارائه کند.

این چارچوب زمانی مشابه تعیین چنین چارچوب‌هایی در مناطق مختلف روی زمین نیست بلکه یک چارچوب کامل زمان مرجع برای ماه خواهد بود.

دانشمندان می‌گویند از آنجا که ماه در مقایسه با زمین گرانش کمتری دارد، زمان در آن ۵۸.۷ میکروثانیه سریع‌تر از یک شبانه‌روز زمینی می‌گذرد و از این رو ضروری است که ساعت مرجع مشخص و مستقلی برای آن تعریف شود.

کوین کاگینز، رئیس بخش ارتباطات و جهت‌یابی فضایی در ناسا، می‌گوید که یک ساعت اتمی در ماه با سرعت متفاوتی نسبت به ساعت روی زمین پیش می‌رود و هر کدام از اجرام آسمانی مانند ماه یا مریخ از نظر فیزیکی، زمان مختص به خود را دارند.

به گفته او، در سفر پیشین فضانوردان ناسا به ماه، استفاده از این چارچوب چندان اهمیتی نداشت اما امروز با استفاده از سامانه‌های جی‌پی‌اس، ماهواره‌ها و رایانه‌های پیشرفته و سیستم‌های ارتباطی دقیق، چنین ضرورتی حس می‌شود.

دانشمندان می‌گویند ایستگاه فضایی بین‌المللی که در مدار پایینی زمین قرار دارد، به استفاده از زمان جهانی هماهنگ یا اصطلاحا یوتی‌سی هم ادامه خواهد داد.

سازمان فضایی اروپا نیز پیش از این اعلام کرده بود که تعیین یک زمان واحد برای ماه ضروری است. پیترو جوردانو، مهندس سامانه‌های ناوبری، پیش‌تر گفته بود که ایده اصلی این درخواست سازمان فضایی اروپا به همایشی در هلند بازمی‌گردد که در جریان آن، شرکت‌کنندگان بر ضرورت تعیین یک ساعت مرجع و معیار روی کره ماه تاکید کرده بودند.

در حال حاضر زمان معیار برای ماموریت‌های ماه زمان مرجع و استاندارد همان کشوری است که فضاپیما را به ماه فرستاده است، اما مقام‌های رسمی سازمان فضایی اروپا بر این نکته تاکید کرده بودند که تعریف یک زمان مرجع مشخص موردپذیرش جامعه بین‌المللی کار را برای همه به‌ویژه برای ناسا و حتی شرکت‌های خصوصی که قصد ارسال فضاپیما به ماه دارند، ساده‌تر خواهد کرد.

این موضوع به‌ویژه برای برنامه‌هایی فضایی آرتمیس ناسا به ماه از اهمیت بسیاری برخوردار خواهد بود. چرا که مدت‌ زمان روزهای ماه با در نظر گرفتن اینکه هر روز قمری ۲۹‌‌.۵ روز زمینی طول می‌کشد، چالشی جدی است و تعیین یک ساعت معیار و مرجع در ماه، کار را برای سازمان‌های فضایی آسان‌تر می‌کند و در ادامه، نظیر همین روش را می‌توان برای سایر سیارات منظومه شمسی نیز به کار گرفت.

ناسا در قالب برنامه فضایی آرتمیس قصد دارد در سال‌های آتی فضانوردانی را به کره ماه بفرستد. از جمله اهداف ناسا این است که یک پایگاه علمی روی ماه ایجاد کند تا بتوان از آن به عنوان ایستگاهی بین‌راهی برای ماموریت‌های آینده سفر به کره مریخ استفاده کرد.

نخستین ماموریت آرتمیس در سال ۲۰۲۲ و بدون سرنشین انجام شد و دانشمندان ناسا به کمک آن توانستند ابزارها و تجهیزات این برنامه فضایی را آزمایش کنند. دومین ماموریت آرتمیس قرار است در سال ۲۰۲۵ انجام شود و ناسا می‌خواهد در چارچوب این برنامه، فضانوردانی به فضا بفرستند که دور ماه پرواز کنند و سپس به زمین بازگردند. ماموریت نهایی آرتمیس به نام آرتمیس ۳ که ۳۰ روز طول خواهد کشید، قرار است حدود سال ۲۰۲۶ انجام شود.

پژوهشگران می‌گویند بدون وجود یک ساعت استاندارد و هماهنگ قمری، نمی‌توان ایمنی انتقال داده‌ها میان فضاپیماها و ماهواره‌ها، پایگاه‌های زمینی و فضانوردان را تضمین کرد.

به گفته دانشمندان، میزان گرانشی که یک ناظر با آن مواجه می‌شود، از جمله عواملی است که بر سرعت حرکت زمان تاثیر می‌گذارد. نیروی گرانش در ماه یک‌ششم زمین است و بر اساس قواعد نسبیت اینشتین، زمان آنجا سریع‌تر از زمین می‌گذرد.

بر اساس این ویژگی‌ فیزیکی، زمان در گرانش‌های شدید کندتر می‌گذرد و برای مثال، زمان در نزدیکی افق رویداد سیاهچاله مرکز کهکشان راه شیری (کمای ای‌*) که در فاصله حدود ۲۶ هزارسال نوری از ما واقع شده، کندتر از زمان روی زمین است و برای ناظری که آنجا باشد، یک دقیقه برابر با ۷۰۰ سال روی زمین طول خواهد کشید.