فریاد غریبانه مسجد سلطانی بروجرد

وقتی از جاذبه های گردشگری شهر بروجرد بپرسید، بدون شک یکی از مکان هایی که بومی ها به آن اشاره می کنند، مسجد سلطانی بروجرد است.

به گزارش «دنیای سفر»، در میانه بازار قدیم بروجرد، رنگ فیروزه ای کاشی کاری هایی یک بنا خودنمایی می کند. کمی که دقیق شوید مسجدی پیشرو را بسیار بزرگ و پرابهت می بینید، اما گویی چیزی درباره آن غریب و دلگیر است! انگار که بنا در عین سکوت می خواهد از غمی غریب، که از رها شدگی ها حکایت دارد، بگوید.

وقتی از جاذبه های گردشگری شهر بروجرد (واقع در استان لرستان) بپرسید، بدون شک یکی از مکان هایی که بومی ها به آن اشاره می کنند، مسجد سلطانی (مسجد امام خمینی ره) است. مسجدی که ساخت بنای آن در دوره زندیه آغاز شده و اقدامات تکمیلی آن در دوران قاجار به پایان رسیده است.

اگر این روزها گذرتان به این مسجد بیفتد، از همان ابتدا چیزی در ذوق شما خواهد زد؛ آجرهایی که مقابل در ورودی چیده اند و نَم و رطوبتی که تقریبا سراسر ورودی را فرا گرفته است.

کمی جلوتر که بروید، درست همان لحظه که از پله ها پایین می روید شکستگی پله ها نیز توجه تان را جلب خواهد کرد.

درست مقابل در ورودی، تابلویی قرار دارد که تاریخچه بنا را توضیح می دهد، اما روی همین تابلو حروف انگلیسی و خط خطی هایی دیده می شود.

شاید سه یا چهار قدم جلوتر، آثار آجرهایی که از جای خود کنده شده اند و جایشان خالی است به چشمتان بیاید؛ آسیب و تخریبی که تقریبا در جای جای این مسجد ۷ هزارمتری تکرار شده است.

در کنار جای خالی آجرهای دیوارها، نَم و رطوبت به چشم می خورد که تقریبا بخش گسترده تری از دیوارها را فراگرفته است. در بخش هایی هم به نظر می رسید که همین نَم موجب کنده شدن و ریختن بخش هایی از گچ دیوارها شده بود.

به هر حال که شهر بروجرد جزو مناطق باران خیز کشور است و اگر قرار بر نگهداری از یک بنای تاریخی باشد، باید مراقب بود که باران های مکرر موجب آسیب رساندن به آن نشود، آسیبی که در نهایت می تواند به تخریب تدریجی یک بنای تاریخی منجر شود.

یکی دیگر از مشکلاتی که علاوه بر نکات ذکر شده، در جا جای این مسجد دیده می شد، جای خالی کاشی های این مسجد بود که در مواردی شدیدا به چشم می آمد و حتی به یک نازیبایی تبدیل شده است. مشخص نیست کاشی ها در این بخش به چه سرنوشتی دچار شده اند.

شیشه های خورد شده و البته جایگزین نشده، از دیگر آسیب های این بنای تاریخی است.

لوله های بزرگ روی دیوارها، چراغ های برق ناموزون، سیم های آویزان، سنگ فرش های تخریب شده، درهای تخریب شده، جای چسب آگاهی ها روی دیوار و ... همه و همه از معضلاتی است که نمای زیبا و تاریخی مسجد سلطانی بروجرد را تحت تاثیر قرار داده و ظاهر آن را آشفته و خراب کرده است.

با این اوصاف می توان گفت اوضاع این مسجد که البته هنوز هم مورد استفاده نمازگزاران است، تا حدی وخیم است که گویا رها شده و وضعیت آن نه برای میراث فرهنگی، نه برای شهرداری و نه همان افرادی که از فضای آن استفاده می کنند در ظاهر اهمیتی ندارد.

حفاظت از بناهای تاریخی وظیفه است، اما در این مسجد زندیه - قاجاریه، نَم روی دیوارها، ترک دیوارها و البته سیم هایی که با بی دقتی روی دیوارها رها شده اند توی ذوق بازدیدکنندگان می زند.

با وضع کنونی این مسجد، به صراحت می توان گفت که بنای آن به ترمیم و رفع آسیب نیاز است؛ چراکه ممکن است در اولین زلزله ای که در شهر بیاید آسیب جبران ناپذیری به آن وارد شود.