خورشید قریب به یقین با مرگش، سیارات درونی، عطارد و زهره، را خواهد بلعید. دیگر اجرام منظومه شمسی مانند قمرهای مشتری ممکن است به بیرون پرتاب و تکه‌تکه شوند.

اما فرجام زمین کمی نامشخص است. دانشمندان می‌گویند ممکن است ستاره در حال مرگمان ما را ببلعد یا اینکه جهنمی سکونت‌ناپذیر از آن به جا بگذارد.

بوریس گنسیک از دانشگاه وارویک گفت: «اینکه آیا زمین پیش از آنکه خورشید به آن برسد و آن را بسوزاند، می‌تواند به قدر کافی سریع حرکت کند یا نه، مشخص نیست، اما اگر این کار را انجام دهد زمین همچنان جو و اقیانوسش را از دست می‌دهد و مکان چندان مناسبی برای زندگی نخواهد بود.

پروفسور گنسیک عضو یک گروه از نویسندگان مقاله جدیدی است که رخدادهایی را بررسی کرد که هنگام مرگ ستاره‌های میزبان در سایر منظومه‌های سیاره‌ای، شبیه به منظومه ما و هنگام تبدیل شدن آن‌ ستاره‌های میزبان به کوتوله‌های سفید رخ می‌دهند.

این مقاله نشان می‌دهد زمانی که منظومه شمسی خودمان در پنج میلیارد سال دیگر یا بیشتر به پایان برسد، چه اتفاقی می‌افتد.

آن‌ها این کار را با تماشای «گذر»، روی سه ستاره بسیار متفاوت دوردست یا افت و کاهش مختصر درخشندگی هنگام عبور اجرام از مقابل آن‌ها انجام دادند. از آن‌ کاهش و افت نور می‌توان برای تعیین ماهیت اجرام پیرامون آن ستارگان و همچنین برای دریافتن اینکه برای بقایای اطراف یک کوتوله سفید چه اتفاقی می‌افتد، بهره برد.

پروفسور گنسیک گفت: «این واقعیت ساده که ما می‌توانیم بقایای سیارک‌ها، شاید قمرها یا حتی سیارات را که هرچند ساعت یک‌بار به دور یک کوتوله سفید می‌چرخند، آشکارسازی کنیم، بسیار شگفت‌انگیز است، اما بررسی ما نشان می‌دهد که رفتار این منظومه‌ها می‌تواند به‌سرعت طی چند سال تغییر پیدا کند.»

«اگرچه ما فکر می‌‌کنیم که در بررسی‌هایمان در مسیر درستی قرار داریم، آخر و عاقبت این منظومه‌ها بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که می‌توانستیم تصور کنیم.»

سرنوشت و نابودی برخی همسایگان سیاره‌ای ما ممکن است کمی ملایم‌تر باشد. مریخ و چهار غول گازی مشتری، زحل، اورانوس و نپتون در مدار یک کوتوله سفید باقی خواهند ماند.

پژوهشگران پیش‌بینی می‌کنند که قمرهای کوچک‌تر و همه سیارک‌ها به صورت غبار خرد می‌شوند و سپس روی ستاره مرده سقوط می‌کنند.

پروفسور گنسیک گفت: «خبر غم‌انگیز این است که خورشید در حال انبساط پیش از اینکه به یک کوتوله سفید تبدیل شود، احتمالا زمین را می‌بلعد.»

«در بقیه منظومه شمسی، برخی سیارک‌هایی که میان مریخ و مشتری قرار دارند و شاید برخی قمرهای مشتری ممکن است از جایشان خارج شوند و به‌قدری به نزدیکی کوتوله سفید نهایی بروند که دچار فرایند خردشدگی شوند که بررسی کرده‌ایم.»

این کار تحقیقی در یک مقاله جدید با عنوان «تغییرات درازمدت در بقایای به جامانده در حال گذر از کوتوله‌های سفید» گزارش شد که در مجله علمی «اطلاعیه‌های ماهانه انجمن سلطنتی نجوم» (MNRAS) منتشر شده است.