جویدن ناخن با کدام اختلالات سلامت روان ارتباط دارد؟

ناخن جویدن یک عادت بیمارگونه در نظر گرفته می‌شود که با ناخن جویدن تکراری و به ظاهر کنترل نشده مشخص می‌شود.

در کنار سایر رفتار‌های تکراری متمرکز بر بدن، جویدن ناخن در DSM-IV تحت عنوان «سایر اختلالات وسواسی اجباری» طبقه‌بندی می‌شود و مطالعات نشان می‌دهد که اونیکوفاژی با چندین اختلال روانپزشکی مرتبط است، از جمله:
اختلال کمبود توجه بیش فعالی: با تکانشگری و بیش فعالی و همچنین مشکل در توجه مشخص می‌شود.
اختلال نافرمانی مخالف: با سرپیچی و نافرمانی نسبت به افرادی که در موقعیت‌های قدرت هستند مشخص می‌شود.
اختلال اضطراب جدایی: با اضطراب بیش از حد در هنگام جدا شدن از افراد یا حیوانات خاص مشخص می‌شود.
سندرم تورت: با حرکات و صدا‌های غیر ارادی مشخص می‌شود.
رفتار‌های مرتبط شامل کندن مزمن پوست، کشیدن مو، گاز گرفتن گونه و دندان قروچه است.
علائم اختلال جویدن ناخن چیست؟
اونیکوفاژی ممکن است علائم زیر را داشته باشد:
احساس تنش قبل از گاز گرفتن (که می‌تواند به صورت اضطراب، ناراحتی، هیجان و ... ظاهر شود)
احساس‌هایی مانند خارش، سوزن سوزن شدن یا درد
احساس لذت و آرامش بعد از گاز گرفتن و کندن ناخن
احساس گناه یا شرم از جویدن ناخن
آسیب به بافت‌های اطراف انگشتان و کوتیکول‌ها
آسیب به دهان یا مشکلات دندانی
در حالی که جویدن ناخن در کودکان شایع‌تر است، اونیکوفاژی می‌تواند در نوجوانان و حتی بزرگسالان رخ دهد که ممکن است این عادت را به عنوان یک تیک عصبی داشته باشند.
در حالی که علت دقیق ناخن جویدن هنوز موضوع بحث علمی است و شناخته شده نیست، مطالعات نشان داده اند که ناخن جویدن ممکن است توسط عوامل زیر ایجاد شود:
کمال گرایی
کسالت
فشار
تنهایی
بلوغ
اکثر محققان بر این باورند که افرادی که رفتار‌های تکراری مانند ناخن جویدن دارند، کمال گرا هستند. آنها ممکن است نتوانند یک کار را با سرعت متوسط به پایان برسانند و زمانی که به اهداف خود نمی‌رسند مستعد ناامیدی، بی حوصلگی و نارضایتی می‌شوند.
افرادی که ناخن‌های خود را می‌جوند معمولاً این عادت را از روی کسالت یا به عنوان واکنشی به یک موقعیت استرس زا انجام می‌دهند، اما این رفتار می‌تواند ناخودآگاه شود و در طول فعالیت‌های معمول مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه روی آنها تأثیر بگذارد.
به طور معمول، ناخن جویدن در دوران نوجوانی و زمانی که نوجوان تجربیات و احساسات جدیدی را تجربه می‌کند، ایجاد می‌شود. دانشمندان معتقدند که اکثر مردم در نهایت از آن عبور می‌کنند.
گزینه‌های درمانی اونیکوفاژی چیست؟
اونیکوفاژی می‌تواند باعث اضطراب، استرس عاطفی و مشکلات جسمی شود. درمان آن نیز بستگی به شدت بیماری دارد. به عنوان مثال، اونیکوفاژی خفیف نیازی به درمان ندارد، زیرا کودکان اغلب این عادت را ترک می‌کنند. نکاتی برای جلوگیری از جویدن ناخن عبارتند از:
اجتناب از تحریک بیش از حد که ممکن است محرک جویدن ناخن باشد.
مشغول نگه داشتن دهان و دست‌ها (مانند جویدن آدامس)
مدیریت استرس و اضطراب (مانند ورزش)
کوتاه نگه داشتن ناخن ها، مانیکور کردن یا پوشاندن آنها برای کاهش وسوسه جویدن
استفاده از ترکیبات تلخ مزه روی ناخن برای جلوگیری از جویدن ناخن (بیشتر پزشکان این روش را توصیه نمی‌کنند)
در برخی موارد رفتار درمانی ممکن است برای رسیدگی به هر گونه مشکل زمینه‌ای سلامت روان یا اختلالات روانی مورد نیاز باشد.