به خاطر توهین‌های همسرم اعتماد به نفس ندارم

همه ما این تجربه را داشته ایم که بعد از تمام شدن یک حادثه که در آن عکس‌العمل خشمگینانه داشته‌ایم، با خود می گوییم، آنقدر هم مهم نبود یا ارزش این همه ناراحتی و عصبانیت را نداشت. آیا واقعاً این من بودم که این عکس العمل را نشان دادم ، به همین علت است که می‌گویند خشم و عصبانیت اغلب احساس پشیمانی به بار می آورد. بنابراین اگر قصد اصلاح دارید اولین قدم برای هر تغییری یک تصمیم جدی است. این یک واقعیت است که افراد به هنگام عصبانیت به جای رفتار بالغانه دست به یک رفتار خام و نپخته می زنند و ممکن است در زمان عصبانیت به فرزندان خود توهین کنیم یا آنها را سرزنش کنیم و برای آنها محدویت‌های غیرمنصفانه‌ای را وضع کنیم و این اقدام شتابزده و عجولانه منجر به خرابی رابطه می گردد و به مرور زمان باعث می‌شود اقتدار ما به عنون والدین کم رنگ گردد و پیامد آن نیز باعث می‌شود تا بچه‌ها از ما حرف شنوی لازم را نداشته باشند و اگر هم کمی بزرگتر باشند راز های‌شان را با ما در میان نمی گذارند.

مطالعات انجام شده در این رابطه نشان داده است که 90 درصد والدین این واقعیت را می پذیرند که در طول یک سال بار ها و بار ها بر سر فرزندان بین 2 تا 13 سال خود فریاد کشیده اند. لذا به مددجوی گرامی یاد آوری می شود تا آن جا که امکان دارد تنش و استرس را در محیط خانه خود کم کنید. تحت هیچ شرایطی از تنبیه فیزیکی استفاده نکنید. اگر از شدت عصبانیت بیش از حد بر سر بچه ها ی خود، داد و فریاد کشیدید ، بعد که به آرامش رسیدید کنار فرزند خود بنشینید و به زبان کودکانه به او یاد آور شوید که رفتار او باعث این رفتار گردید ، هر چند که شما هم باید بگویید که قبول دارم که واکنش و عکس العمل من نیز تند بود و از این بابت متاسف هستید. در نهایت این که شما حق دارید فرزندان خود را توبیخ کنید اما شکل این امر بسیار مهم و تعیین کننده است.

در رابطه با سوال این مددجوی گرامی باید گفت اولین قدم برای تغییر رفتار های پرخاشگرانه این است که واقعاً همسر شما خودش نیز قصد تغییر رفتار داشته باشد. برای این منظور لازم است در یک فرصت مناسب با او صحبت کنید و با هم سود و زیان رفتار پرخاشگرانه او را بررسی کنید.

روش دیگر این است که به هنگام عصبانیت او، خونسردی و آرامش خود راحفظ کنید و سعی در ترک محیط داشته باشید. بعد از این که عصبانیت او رفع شد می‌توانید در باره مشکل پیش آمده با هم صحبت کنید. سعی کنید زمان‌هایی که همسرتان با آرامش و بدون عصبانیت رفتار می‌کند به این نوع رفتار ها توجه عاطفی بیشتری نشان دهید و بر عکس به رفتارهای همراه با عصبانیت او، توجه کمتری داشته باشید. به هنگام خشم و عصبانیت همسرتان، باید بدانید که بیان کلمه هایی نظیراز «تو بدم می‌آید» یا از «تو طلاق می‌خواهم» نه تنها موجب ناراحتی و عصبانیت همسرتان می شود بلکه باعث می شود که اعتماد به نفس خود را نیز از دست بدهد و در نهایت نسبت به شما واکنش تندتری نشان دهد.

کسی که زیاد عصبانی می شود، بالطبع آدم احساسی است، یعنی از احساسات قوی تری نیز در جهت عواطف مثبت نیز می تواند بر خوردار باشد یعنی همان طور که از احساسات منفی لبریز می شود از احساسات مثبت و عاشقانه نیز می تواند سرمست شود لذا با تحریک عواطف مثبت آن، می توان بر خشم و پرخاشگری او غلبه کرد. هرگز مقابله به مثل نکنید زیرا این نوع رفتارها احساسات او را جریحه‌دارتر می‌کند.

زمانی که همسرتان در وضعیت روحی مناسب قرار دارد، درباره تاثیرات پرخاشگری او بر احساس و رفتارتان در زندگی مشترک صحبت کنید. به خودتان مسلط باشید، بسیاری از جر و بحث ها و مشکلات بین زوجین، به دلیل تسلط نداشتن آنها بر هیجانات بوجود می آید و گاهی از این طریق زوجین با واکنش نامناسب از جمله پرخاشگری و خشونت ناخواسته ، به رفتار های اشتباه یکدیگر دامن می زنند و متاسفانه چرخه معیوبی را ایجاد می کنند.

بنابر این توصیه می شود زمانی که فکر می کنید در صورت ادامه بحث، دیگر نمی توانید خشم خود را کنترل کنید ادامه بحث را به زمان دیگری موکول کنید. با این کار به خود و همسرتان فرصت می‌دهید تا از خشم و عصبانیت هم فاصله بگیرید. اگر متوجه شدید رفتار شما باعث ناراحتی و عصبانیت همسرتان شده است عذرخواهی کنید. این موضوع برای ترمیم رابطه و کاهش اثرات زیانبار پرخاشگری ضروری است.