خودروهای دیفرانسیل جلو با بهترین هندلینگ، از پژو 205 تا سیویک و لوتوس

هرچند خودروهای دیفرانسیل جلو معولاً موردعلاقۀ طرفداران رانندگی نیستند اما این خودروها لذت زیادی را برای راننده به ارمغان می‌آورند.

وقتی صحبت از خودروهایی با بهترین هندلینگ می‌شود، معمولاً مدل‌های محرک عقب یا چهارچرخ محرک به ذهن می‌آید. خودروهای دیفرانسیل عقب نه‌تنها توزیع وزن ایده‌آل‌تری دارند بلکه امکان دریفت کشیدن را هم فراهم می‌کنند. از سوی دیگر، خودروهای چهارچرخ محرک از چسبندگی بسیار خوبی برخوردار هستند که باعث پایداری و احساس امنیت بیشتری در سرعت‌های بالا می‌شود. به همین دلیل، وقتی بحث بهترین هندلینگ مطرح می‌شود، کسی به خودروهای دیفرانسیل جلو توجه نمی‌کند زیرا این‌ها معمولاً خودروهایی ارزان‌قیمت هستند که با مشکل کم‌فرمانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. بااین‌حال، خودروهایی که در ادامه خواهید دید، همگی به‌خوبی تنظیم شده و رانندگی فوق‌العاده لذت‌بخشی دارند.

هوندا سیویک تایپ R

جدیدترین نسخهٔ هوندا سیویک تایپ R نمونهٔ بی‌نقصی از یک خودروی محرک جلو است که هندلینگی عالی دارد. با تحقیق و توسعهٔ زیادی که در پیست‌های مهم جهان مثل سوزوکا و نوربرگ‌رینگ انجام شده، جدیدترین تایپ R پیشرفت‌های زیادی را تجربه کرده است. ازجملهٔ این بهبودها می‌توان به دیفرانسیل لغزش محدود دنده مارپیچی که هنگام خروج از پیچ‌ها کشش بیشتری را با هرزگردی کمتر ارائه می‌کند، ارتقاء قطعات تعلیق و بدنهٔ آیرودینامیک‌تر اشاره کرد. این ماشین از یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو با ۳۱۵ اسب بخار قدرت استفاده می‌کند.

آکورا اینتگرا تایپ R

اینتگرا تایپ R یکی از خویشاوندان خونی سیویک تایپ R است. نمونه‌ای که در اینجا انتخاب کرده‌ایم، درواقع نسل DC2 هوندا اینتگرا تایپ R است که از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ با برند آکورا در آمریکا عرضه می‌شد. این یکی دیگر از هونداهای خاطره‌انگیز محرک جلو بود و در بین کوپه‌های اسپرت یکی از بهترین هندلینگ‌ها را داشت. اینتگرا تایپ R به یک پیشرانهٔ ۱.۸ لیتری چهار سیلندر مجهز بود که به لطف سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ VTEC هوندا، ۱۹۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و ردلاین آن به ۸,۴۰۰ rpm می‌رسید. این ماشین برای ارائهٔ یک تجربهٔ محرک جلوی دقیق، از دیفرانسیل لغزش محدود تورسن، اصلاح زوایای کمبر و کستر و تقویت تعلیق عقب بهره می‌برد.

فولکس‌واگن گلف GTI

جدیدترین نسل گلف GTI میراث پرباری را ادامه می‌دهد که با نسل اول گلف آغاز شد. نسل هشتم گلف GTI به یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو مجهز است که ۲۶۵ اسب بخار قدرت را به یک گیربکس دوکلاچه تحویل می‌دهد. GTI همچنین به‌صورت استاندارد، با حسگر الکترونیکی گشتاور در دیفرانسیل جلو ارائه می‌شود که چسبندگی بهتر و کم‌فرمانی کمتری را در پیچ‌های تند به همراه دارد. متأسفانه اما فولکس‌واگن در فیس‌لیفت اخیر نسل هشتم گلف، گیربکس دستی را در نسخهٔ GTI حذف کرده است.

هیوندای ولوستر N

ولوستر N در بین خودروهای کره‌ای یکی از بهترین هندلینگ‌ها را دارد. این ماشین از یک پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربو استفاده می‌کند که ۲۷۵ اسب بخار قدرت را از طریق یک گیربکس شش سرعته دستی یا هشت سرعته اتوماتیک و همین‌طور دیفرانسیل لغزش محدود الکترونیکی به چرخ‌های جلو تحویل می‌دهد. متأسفانه تولید نسل دوم ولوستر در سال ۲۰۲۲ پایان یافت اما هیوندای برای علاقه‌مندان هنوز مدل‌های اسپرت دیفرانسیل جلوی دیگری مثل کُنا N و النترا N را ارائه می‌کند.

فورد فی‌یستا ST

هاچ‌بک‌های اسپرت فورد همیشه رانندگی لذت‌بخشی داشته‌اند و فی‌یستا ST یکی از بهترین‌های آن‌ها بود. این خودرو که در سال ۲۰۱۴ راهی بازار آمریکا شد، با پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ ۲۰۰ اسب بخاری، گیربکس شش سرعتهٔ دستی، فرمان سریع‌تر و ترمزهای قوی‌تر، همهٔ چیزهایی که علاقه‌مندان می‌خواستند را ارائه می‌کرد. فی‌یستا ST همهٔ این ویژگی‌ها را در یک هاچ‌بک کوچک با قیمت قابل‌دسترس ارائه می‌کرد.

مینی کوپر JCW GP

GP آخرین و قوی‌ترین نسخهٔ نسل F56 مینی کوپر پیش از معرفی فیس‌لیفت اخیر محسوب می‌شود. این نسخه که بر پایهٔ کوپر JCW ساخته شده، از همان پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر کوپر S و کوپر JCW استفاده می‌کند اما قدرت این موتور به ۳۰۶ اسب بخار افزایش پیدا کرده است. علاوه بر این، GP در شاسی و هندلینگ هم پیشرفت‌هایی مثل تعلیق مخصوص با کاهش یک سانتی‌متری ارتفاع نسبت به JCW، سیستم ترمز قوی‌تر و کیت بدنهٔ جدید برای افزایش داون‌فورس و خنک‌کنندگی را تجربه کرده است. در GP حتی برای کاهش وزن صندلی‌های عقب هم حذف شده‌اند. از این نسخه تنها ۳ هزار دستگاه ساخته شد.

پژو ۲۰۵ GTI

هاچ‌بک‌های داغ کلاسیک فرانسوی عالی‌ترین نمونه‌های خودروهای دیفرانسیل جلو محسوب می‌شوند و یکی از بهترین‌های آن‌ها ۲۰۵ GTI است. این خودرو با پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری و بعداً ۱.۹ لیتری ارائه شد که به ترتیب ۱۰۴ و ۱۲۶ اسب بخار قدرت داشتند. گیربکس پنج سرعته دستی، ارتقاء تعلیق و رینگ‌های بزرگ‌تر هم از دیگر ویژگی‌های ۲۰۵ GTI بودند. این هاچ‌بک فرانسوی به دلیل فرمان سریع و چرخش‌های تیز خود شهرت یافت تا جایی که در پیچ‌های تند، چرخ عقب بیرونی به هوا بلند می‌شد. ۲۰۵ GTI مستعد بیش‌فرمانی هم بود اما خیلی‌ها فقط به خاطر همین ویژگی طرفدار هاچ‌بک کوچک پژو شدند.

هوندا CR-X Si

بازهم یک هوندای محرک جلوی دیگر با پیشرانهٔ VTEC زیر کاپوت. نسل دوم CR-X Si در سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ در بازار آمریکا عرضه شد. این کوپهٔ سه‌در از یک پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری چهار سیلندر استفاده می‌کرد که به یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی متصل می‌شد. هرچند این موتور تنها ۱۱۰ اسب بخار قدرت داشت اما CR-X به دلیل وزن پایین، به‌طور شگفت‌آوری سریع و چابک بود. نسخهٔ Si همچنین از لاستیک‌های پهن‌تر و ترمزهای دیسکی در هر چهارچرخ بهره می‌برد و درنتیجه، بهبود بزرگی را در هندلینگ و تجربهٔ رانندگی نسبت به CR-X معمولی تجربه کرد. هرچند CR-X Si سال‌ها است از روی خط تولید کنار رفته اما در جامعهٔ JDM هنوز هم طرفداران زیادی دارد.

لوتوس الن

هرچند لوتوس به ساخت خودروهای اسپرت موتور وسط سبک‌وزن شهرت دارد اما شاید خیلی‌ها ندانند که این شرکت برای مدت کوتاهی یک خودروی اسپرت دیفرانسیل جلو تولید کرد. این ماشین الن نسل M100 بود که بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۵ تولید می‌شد. در آغاز دههٔ ۹۰ که محبوبیت هاچ‌بک‌های داغ محرک جلو افزایش پیدا کرد، لوتوس قصد داشت با الن نسل جدیدی از خریداران را جلب کند. این ماشین از یک پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری چهار سیلندر استفاده می‌کرد که از ایسوزو گرفته شده بود زیرا آن زمان هم لوتوس و هم ایسوزو زیر چتر جنرال موتورز قرار داشتند. این پیشرانه در نسخه‌های تنفس طبیعی و توربو به ترتیب با ۱۳۰ و ۱۶۲ اسب بخار قدرت ارائه می‌شد. انتقال قدرت دیفرانسیل جلوی الن ابتدا با واکنش منفی منتقدان مواجه شد اما این خودرو بعداً به دلیل وزن زیر یک تن، فرمان دقیق و سریع، بادی‌رول اندک و شاسی مستحکم مورد تحسین قرار گرفت. بااین‌حال، الن فروش مناسبی را تجربه نکرد و بدون معرفی جایگزین کنار گذاشته شد تا لوتوس دوباره به فرمول سنتی خود بازگردد.

فیات ۵۰۰ آبارث

۵۰۰ آبارث با پیشرانهٔ ۱.۴ لیتری توربوشارژ ۱۶۰ اسب بخاری، گیربکس پنج سرعته دستی (بعداً گیربکس اتوماتیک هم ارائه شد) و هندلینگی که با تنظیم خاص آبارث روی تعلیق و ترمزها بهبود پیدا کرد، یک موشک جیبی محسوب می‌شد! سیستم اگزوز خاص آبارث که صدای یک خودروی اسپرت تهاجمی ایتالیایی را به این هاچ‌بک کوچک می‌بخشد نیز تکمیل‌کنندهٔ هندلینگ چابک و ظاهر چشمگیر ۵۰۰ آبارث هستند.