متهم

اگر بیائی و پایم ز مچ قلم بکنی
گمان مکن بتوان روی بنده کم بکنی

ز هر گناه بدورم فقط توانی من
به جرم عاشقی و عشق متهم بکنی

کبوتر دل من برگ سبز زیتون داشت
چرا عذاب چنین مرغک حرم بکنی

اگر چه صاف نمایم هر آنچه کج دانی
بهانه دگری بعد از آن علم بکنی

هر آنچه جور نمائی به جان خربدارم
اگر چه ترس بدارم به خود ستم بکنی

شعور و فهم و خرد سنجش هر انسان است
چرا نظر به کیسه ی سردار محتشم بکنی