هجوم زندگی

در سرم سالهاست جنگ تحمیلی ست
از زمانی که نوجوانی ام رد شد

من بدونِ دفاع و زندگی بی رحم
روبروی جوانی ام سد شد

به اسیری گرفت آرزوهامان
صبرم از حدِ میتوانیم رد

بهر نسلی که تا خوشی می دید
غم فزون از هزار و سیصد شد

لاهه نه ،میتوان رفت پیش خدا
که چرا اختلاف این حد شد؟

ترکشِ داغ و تیزِ اقتصادِ مریض
از تن و جان و استخوانمان رد شد

از زمین و زمان برایمان بارید
آخرِ حال و روزمان بد شد...