شعر بی الهام

هزاران بوسه ی ناچیده بر لب هام جا مانده
درونم شعرهای سست و بی الهام جا مانده

تمام زندگی بی عشق یک سو تفاهم بود
که در تکرار بی معنای صبح و شام جا مانده

وقوع آرزوهایم فقط در خواب ممکن شد
که آنجا ماه سیمایی پری اندام جا مانده

من امشب آمدستم وام بگذارم ولی افسوس
شکسته جام و تلخ ست کام و دینِ وام جا مانده

هزاران نکته ی ناگفته دارم توی اشعارم
عوام و کوچه بازاری، که در دشنام جا مانده

شکستِ آخرینِ قهرمانی رو به پایانم
که بر خاک است و در الفاظ ننگ و نام جا مانده

نیامد آنکه رسم کهنه ی چشم انتظاری را
نصیبم کرد و پیدایش نشد، آخر کجا مانده

محمدحسین ناطقی