دیوانه عشق

هربار خواندم از لبش دیوانه نامیدند مرا..
گفتم لبانش می دهد هر لاعلاجی را شفا...
حتی گمانم شهریار با بوسه بر لب های عشق...
دارالشفا را دیده و کرده پزشکی را رها...