غم دلدار

باز امـروز ، بـه سـردرد ، گرفتـار شدم
باز بـا فـکـرِ تـو از خواب ، ‌بیدار شدم..

بـا رفـتـنِ تــو تمـامِ شهرم خالی‌ست
بـازیـچـه ی دسـتِ در و دیــوار شدم

گفتم از دود و دَمَم هیچ نگویم که نشد
آه شـرمـنـده که معتاد به سیگـار شدم

بـعـدِ تـو ، هـر کـه مـرا دید ، گِریست
بـا رفـتـنِ تـو ، سـوژه ی اخـبــار شدم

هر کوچه و پَس کوچه و بن بستی را
هِـی رفـتم و بـرگشـتـم و تکـرار شدم

بـا شـعـر ، نشد ، حـرفِ دلـم را بزنم
اینگـونه بـه دل ، سخت ، بـدهکـار شدم

خـالی شدم از هر چه ، به غیـر از غـمِ تو
از غصـه و غـم ، لاغـر و بـیمـار شدم

هرچند که از من خبرش نیست ، ولی
راضـی بـه رضــای غــمِ دلــدار شدم..

علیرضا تندیسه