کوچه شیدایی

دل تَنگ شُدم یارا زان کوچه گُذر کردم
یاد تو و آن لب ها صد بوسه بِدَر کردم
جای تو گُل یاسی است بر سَر در آن منزل
جانم تو بدان یک دَم یادت نَرود از دل
بوی خوش موی تو جامانده در آن بَرزن
برگرد بیا شیرین بر خسرو خود سَر زن
بر روی یکی دیوار در کوچه شیدایی
نَقش دو عدد دل را کَندی تو به تنهایی
دست تو خراشید و چَشمان مَنم گریان
بَرچیدی سِرشکَم را از روی دو تا مژگان
گُفتی که تو را یارم ای واله ی حَساسم
خوبم، خوش و سَر زِنده،آرام بگیر جانم
حَجّآر بُدی؟دل سخت؟سَر دَر نَبَرَم کارَت
دل کَنده ای بَر دیوار،دل کَنده ای از یارَت