شازده کوچولو با طعم کیت جرت!

موسیقی ما - پرژام پارسی نوازنده و آهنگساز جوانی است که در زمینه موسیقی الکترونیک فعالیت می‌کند. او که متولد ۱۳۶۷ و فارغ‌التحصیل کنسرواتوار موسیقی تهران است، به‌زودی آلبومی را تحت عنوان «سایه‌روشن» منتشر خواهد کرد. «سایه‌روشن» طی ۸ سال در اتریش و کانادا با همراهی گروهی متشکل از نوازنده‌های هم‌دوره‌ی خود «پارسی» ساخته شده و در آن، سازهای آکوستیک و ارکستر زهی، بر بستر موسیقی امبینت و الکترونیک خودنمایی می‌کنند. از این مجموعه، تک‌آهنگ «در گذر سکوت» که اقتباسی آزاد از داستان «شازده کوچولو» بوده و با الهام از طبیعت ساخته شده، منتشر شده است. به این بهانه پای صحبت‌های این نوازنده و آهنگساز نشستیم.
   
* برای فعالیت حرفه‌ای در بازار موسیقی، چرا سراغ موسیقی بی‌کلام رفتید؟
 
خب از ابتدا در خانه‌ی پدری ما، موسیقی بدون‌کلام جاری بود. یعنی شناخت من -یا اگر بخواهم بهتر بگویم- شروع آشنایی من با موسیقی امروزی، با «استیو رایش»، «فیلیپ گلس» و «آروو پارت» بود. اینها را آنالیز می‌کردیم، بارها گوش می‌دادیم و مطالب پیرامون ساخته‌های این دوران را می‌خواندیم؛ چیزی شبیه یک پژوهش. در کنار همه‌ی اینها، آموزش جدی پیانو کلاسیک و ساعت‌های طولانی تمرین را هم در نظر بگیرید که وقتی برای کنجکاوی مضاعف نسبت به دنیای بیرون باقی نمی‌گذاشت.
 
روزی پدر یک صفحه‌ی گرام به خانه آورد. «کیت جرت» کنجکاوی جدید به دنیای ما اضافه کرد. به اینجا رسیدیم که در کنار مطالعه و تمرینِ هر دو سبکِ دیگر، وقتی برای توجه به دنیای بیرون و شنیدن موسیقی در سبک‌های دیگر -که باکلام هم هستند و من بسیار از شنیدن‌شان لذت می‌برم- برایمان نگذاشت.
 
این از دنیای حرفه‌ای و آموزش. اما اگر بخواهم شخصی بگویم، شیفتگی من برای طبیعت و طبیعت‌گردی و بیان/ضبط هر نوع فرکانسی، در این ماجرا بی‌تأثیر نبود. مستقل که شدم، برای مدت‌ها روتین من (در زمان ضبط و نوشتن) پیاده‌روی و بازگشت به استودیو برای کار بود؛ که هر چه هست را بدون کلام بنویسم.
 
این را در کاتالوگ من هم می‌شود دید. چه در پروژه‌هایی که برای خودم بوده، چه در کارهایی که برای دیگران به عنوان همراه پروژه یا مشتری انجام داده‌ام؛ از سال‌های اول دانشگاه -که موسیقی ارکسترال می‌نوشتم- تا پروژه‌ها و تجربه‌های خودم که به هر سمتی بنا به احساس درونی‌ام رفت؛ نیوکلاسیکال، جَز، پاپ، الکترو امبینت و پراگرسیو متال! بی‌کلام و به‌شدت متغیر.
 
* چرا در ایران آهنگسازانی که آثار باکلام تولید می‌کنند، شهرت و درآمد بیشتری دارند؟
 
خب همه‌ی اینها به انتخاب هر شخصی بستگی دارد که چه نوع مخاطبی از چه طبقه‌ی فکری برای ارائه کار انتخاب کرده و از کاری که می‌کند، چه هدفی دارد. ممکن است در بازار پررقابتِ -به‌قول شما- موسیقی باکلام، سرعت تولید بالا باشد و درآمدزایی راحت‌تر. اما جامعه‌ی هنری بسیار عوض شده و مخاطب بسیار کنجکاو و باهوش شده وبا مخاطب ۲۰ سال پیش تفاوت دارد. و البته که برای کسب درآمد، راه‌های زیادی برای آهنگساز و نوازنده در سبک‌های مختلف موجود است.
 
* با وجود اینکه موسیقی بی‌کلام در جهان به عنوان زبان مشترک شناخته می‌شود، چرا به‌جز آهنگسازان ایرانیِ حوزه فیلم و چند چهره انگشت‌شمار، سایر هنرمندان فعال این حوزه در جهان مطرح نیستند؟
 
ببینید این خیلی طبیعی است که موسیقی باکلام در دسترس‌تر بوده و جاذبه‌ی بیشتری برای مخاطب داشته باشد. اما طی مسیر در راه دوم کمی روح‌فرسا است. عرض کردم که مخاطب بسیار تغییر کرده و هنرمند مورد علاقه‌ی خود در هر حوزه‌ای از هنر (تئاتر، موسیقی، هنرهای تجسمی و...) را می‌شناسد و از او حمایت می‌کند. این خیلی عالی است؛ اما بستر مناسب برای معرفی (از اجرا تا ضبط و پخش و پشتیبانی رسانه‌ای) کم است. این نکته را هم نباید فراموش کرد که موفیقت همیشه به‌صورت تیمی اتفاق می‌افتد و به‌شکل فردی بسیار واقعاً سخت است؛ اگر نگویم غیرممکن است!
 
* در تولید آثارتان، به خارج از مرزهای ایران هم نگاهی دارید؟
 
متأسفانه بله. در دوران جوانی برای تأثیرپذیری بود و امروز بیشتر برای فراگیری تکنیک‌های جدید پروداکشن.
الان هم که تا حدودی زبان خودم را پیدا کرده‌ام.
 
* به نظر شما، یک آهنگساز چه کارهایی باید انجام بدهد تا آثارش به بیرون مرزهای کشور هم راه پیدا کند؟
 
ببینید اگر اوایل دهه‌ی ۸۰ بود، می‌گفتم سخت و حتی غیرممکن است. ولی الان متأسفانه خیلی از جوان‌ها برای تولید موسیقی، دیگر به استودیو‌ هم نمی‌روند. متوجه هستم که همه‌چیز تغییر کرده؛ هر اتاقی به یک محل تقریباً حرفه‌ای برای تولید هرگونه هنری تبدیل شده. اینترنت و امکانات استریم هم راه‌های خیلی سریع برای دسترسی به مخاطب در سطح وسیع را فراهم کرده‌اند و دوران سخت به پایان رسیده. اما هر act موفقی، برای دستیابی به هدف‌های بزرگ‌تر به یک تیم همراه و دقیق احتیاج دارد.
 
* به نظر شما لزوماً آهنگ‌های باکلام یا بی‌کلامی که هیت می‌شوند، باید پاپ باشند؟
 
طبیعتاً نه. مارکتینگ درست، می‌تواند ژانرهایی که مخاطب کمتری دارند را هم روی رادار مخاطب بگذارد. نمی‌گویم لزوماً عدد استریم در یک پلتفرم، نشانه‌ی کیفیت آن کار است؛ اما می‌شود دید که چگونه با انتخاب استراتژی مناسبِ ارائه، هر ژانری می‌تواند مورد توجه مخاطب قرار بگیرد.
 
* در ژانر خودتان، کار کدام‌یک از آهنگسازان ایرانی را می‌پسندید؟
 
با احترام فراوان برای اساتید محترمی که متأسفانه شاید هم‌اکنون در میان ما نباشند، از جوان‌ترها صحبت می‌کنم.
خب کسی که به‌تازگی با کارهای او آشنا شده‌ام، «بامداد افشار» است. بسیار درخشان و متفاوت. چیزی که احترام من را برای ایشان چندبرابر هم کرد، این بود که به تربیت هنرآموزان جوان می‌پردازد و برای دیده شدن استعداد‌های جوان و البته فوق‌العاده راه را هموار کرده‌ است.
نفر بعدی «صبا علیزاده» است؛ در یک کلام خاص و درست. مدت طولانی است که کارهای او را دنبال می‌کنم و هیچ‌وقت از گوش کردن به موسیقی‌اش خسته نشده‌ام.
نفر سوم خانم «گلفام خیام» هستند. رکورد‌های ایشان در گیتارنوازی من تأثیر فراوانی داشته و برای ایشان هم احترام فراوانی قائلم.
 
* درباره قطعه «گذری به سکوت» بگویید که چه مسیری را طی کرد تا به مرحله انتشار رسید؟
 
«گذری به سکوت» اولین قطعه‌ی منتشرشده از آلبوم «سایه‌روشن» است. از آنجا که این اولین آلبوم ما در ایران خواهد بود، امیدواریم که بتوانیم بازخورد مثبتی از آن بگیریم. تا این لحظه، واکنش‌ها به این اثر مثبت بوده و ما را به موفقیت آلبوم امیدوار کرده است.
 
آلبوم، اقتباس آزادی از «شازده کوچولو» است و در آن، از رهایی و آرامش می‌گوییم. از طبیعت‌گردی‌های بی‌پایان من شروع شد و چون کمی صدای رهایی دارد، تصمیم بر این شد که کار را انتشار دهیم و البته هیجان کار با یک سینت‌سایزر جدید هم خیلی لذت‌بخش بود.
 
* مهم‌ترین ویژگی این اثر از نظر خود شما چیست؟
 
ثبت یک لحظه از پیاده‌روی در یک دشت؛ گوش کردن به صدای باد و جستجوی آرامشی گم‌شده که به‌نظرم به‌شدت به آن احتیاج داریم.
 
* درباره فعالیت‌های آینده و آثاری که در دست تولید دارید هم برای ما بگویید.
 
آلبوم «سایه‌روشن» آماده است. برای مراحل پایانی کار، سفری طولانی در اوایل تابستان به برلین دارم. بعد از انتشار آلبوم، برای یک فیلم کوتاه به کارگردانی یکی از دوستانم آهنگسازی کرده‌ام که به زودی در شرق اروپا به نمایش در می‌آید.
 
در کنار اینها، تئاتر «دیدار» به تهیه‌کنندگی استودیو زمستان را هم داریم که پیش از این در مسکو و هلسینکی به نمایش محدود در آمد و قصد داریم بار دیگر آن را روی صحنه ببریم.
 
* آیا نیم‌نگاهی به کنسرت هم دارید؟
 
نمی‌توانم به‌صورت قطعی و دقیق به این سوال جواب بدهم؛ چون تنها به من بستگی ندارد و بقیه افراد تیم و سطح انرژی‌مان هم در این مسأله دخیل‌اند. اما در حال تهیه فیلم کنسرتی هستیم که احتمالاً اوایل زمستان آماده‌ی پخش نهایی می‌شود.
 

روتیتر:

منبع:

عکس اصلی مطلب:

خلاصه مطلب: