اسپوتنیک: استفان برایان، روزنامه نگار آمریکایی، کارمند سابق پنتاگون در مقاله خود در آسیا تایمز، هنگ کنگ، توضیح می دهد که چرا درگیری در اوکراین نه با توافق، بلکه با تسلیم پایان می یابد، و چرا طرفین نمی توانند اکنون به توافق برسند.

زلنسکی در مصاحبه‌ای با روزنامه فیلادلفیا اینکوایرر گفت که نمی‌توان مذاکرات مستقیمی بین اوکراین و روسیه انجام داد، اما اجازه مذاکرات غیرمستقیم - از طریق واسطه را داده است. او پیشنهاد کرد که سازمان ملل می تواند این نقش را ایفا کند.

با این حال، پیشنهاد زلنسکی غیرقابل تصور است.

برای شروع، کشورهای متخاصم می توانند فقط مستقیماً درباره پایان درگیری مذاکره کنند.

بعد: تجربه توافقنامه های شکست خورده مینسک در سال های 2014 و 2015 که توسط روسیه، اوکراین و سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) امضا شد. اوکراین از اجرای مفاد توافق امتناع کرد و سازمان امنیت و همکاری اروپا خود را بی دندان نشان داد و نمی خواست براجرا آن اصرار ورزد. حمایت سیاسی آلمان و فرانسه از توافقنامه به صورت قانونی ثبت نشد و همچنین بی فایده بود. بنابراین، امید به اجرای معامله از طریق واسطه غیرواقعی بوده و واضح است که "پیشنهاد" زلنسکی، پرده دود دیگری است که برای منحرف کردن انتقادات اوکراین به دلیل امتناع از حل و فصل مسالمت آمیز، طراحی شده است.

سه نیروی قدرتمند مانع از آمدن اوکراین به میز مذاکره هستند.

اصلی ترین آنها بازیگران آنگلوساکسون ناتو هستند: ایالات متحده آمریکا و بریتانیا. آنها به شدت مخالف هرگونه مذاکره با روسیه هستند. ایالات متحده تمام تلاش خود را از جمله از طریق تحریم ها و اقدامات دیپلماتیک برای جلوگیری از گفتگو بین اوکراین و روسیه در مورد هر موضوعی (به جز، شاید تبادل زندانیان) انجام داده است.

دلیل دوم، قانونی است که تحت فشار زلنسکی به تصویب رسید. این قانون مذاکرات با روسیه را منع کرد. اگر زلنسکی بخواهد، مجلس رادا می ‌تواند آن را در یک نانوثانیه لغو کند، اما وی مطمًنًا این کار را نخواهد کرد. زلنسکی کاملاً پارلمان اوکراین را کنترل می کند، سیاستمداران مخالف را دستگیر یا تبعید می کند و به دنبال مطبوعات و سایر رسانه ها می رود.

زلنسکی همچنین فرمانی را امضا کرد که هر گونه مذاکره با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را ممنوع می کند.

دلیل سوم، فشار بر زلنسکی از سوی ناسیونالیست های راستگرا، از جمله تیپ نئونازی "آزوف" (سازمان تروریستی ممنوع در روسیه) است. نمونه مشخص این امر، استعفای فرمانده نیروهای مسلح اوکراین در جهت خارکف، ژنرال یوری سودول است. فرماندهان آزوف، سودول را به این امر متهم کردند که اوکراینی ها در نبردهای نزدیک خارکف بیشتر از روس ها کشته شدند. "آزوف" اولتیماتوم خود را به مجلس رادا تسلیم کرد و زلنسکی دستور اخراج او را داد. پس از استعفای سودول، وضعیت اوکراین در سراسر خط تماس بدتر شد.

تلفات رزمی اوکراین بسیار زیاد است: در برخی روزها اوکراین تا 2000 کشته و زخمی را از دست می دهند. روس‌ها حملات خود را با استفاده از بمب‌های گلاید FAB، از جمله بمب‌های هیولایی FAB-3000 افزایش داده‌اند. طبق گزارش ها همین چندی پیش FAB-3000 در مرکز فرماندهی نیروهای مسلح اوکراین در روستای نیویورک در دونباس دست کم 60 پرسنل نظامی کشت.

اما به مذاکرات برگردیم: دوره ریاست جمهوری زلنسکی در ماه مه به پایان رسید و روس ها او را مذاکره کننده قابل قبول نمی دانند. وضعیت حقوقی در اوکراین پیچیده است، اما کارشناسان در داخل و خارج از کشور معتقدند که پس از پایان دوره ریاست جمهوری زلنسکی، رهبری باید به رئیس مجلس رادا واگذار شود.

این سمت در اختیار روسلان استفانچوک است. او با تمدید قدرت زلنسکی مخالف نیست، اما به تدریج فعالیت سیاسی خود را افزایش می دهد. در همین حال، با توجه به وضعیت میدان نبرد، روس ها انتظار دارند که لحظه ای دور نباشد که ارتش اوکراین یا شکست بخورد یا تسلیم شود - یا هر دو.

در هر صورت، دولت فعلی اوکراین باید جایگزین شود - احتمالاً توسط رهبری نظامی موقت که روسیه انتخاب کند. این امر به روس ها اجازه می دهد تا شرایط تسلیم را تنظیم کنند. تسلیم شدن ارتش اوکراین و توافق با دولت منصوب شده توسط روسیه، ادامه حضور ناتو در اوکراین را غیرممکن خواهد کرد. و این کار کمک خواهد کرد که در نهایت درهای گفتگو در مورد مسائل امنیتی بین ناتو و روسیه چهار طاق باز شود.

اگر روس ها در اوکراین پیروز شوند، همانطور که به طور فزاینده ای محتمل به نظر می رسد، ناتو باید گسترش خود را متوقف کند و در عوض به دنبال روبراه کردن روابط پایدار با روسیه در اروپا باشد.