پیام دکتر برای سیاست خارجی

تا جایی که بنده اطلاع دارم این کار رفتاری بی سابقه به حساب، حد اقل در ایران، به حساب می آید.

آقای پزشکیان در این مقاله چند خط و مشی درباره سیاست خارجی اش را به وضوح روشن کرد تا نشان دهد طرح و ایده ای برای حل وفصل برخی اختلافات با دیگر کشورهای متخاصم و تحکیم روابط با کشورهای دوست را دارد.

ایشان از همان ابتدا برای همه روشن کرد که در صدد خواهد بود با کشورهای دوست ای که در دوران سختی کنار ایران ایستادند روابط را بیش از پیش تحکیم بخشد و با پشتوانه این تحکیم روابط به سوی حل اختلافات با کشورهای غربی که در تعهدات خود نسبت به ایران ناکام بودند برود.

در حالی که برخی درون ایران باور دارند که روابط باید یا به سمت شرق یا به سمت غرب باشد آقای پزشکیان در مقاله خود روشن کردند که دیدگاه شان این است که هم می توان روابط با شرق را مستحکم نگه داشت هم اینکه با غرب گفتگو کرد و شاید هم روابط خوبی با آنها داشته باشیم.

به عنوان مثال می گویم، علیرغم اینکه روابط فیما بین روسیه و ایالات متحده بسیار روابط پر چالش و پر تخاصم است و حتی امروزه مثلا ایالات متحده در اوکراین رسما در حال جنگ با روسیه به دست اوکراینی ها می باشد، اما هنوز هر دو کشور روابط دیپلماتیک با هم دارند.

همچنین وقتی به چین نگاه می کنیم می بینیم که چینی ها هم روابط بسیار پر چالشی با آمریکا دارند و به خوبی می دانند که آمریکایی ها رفتار بسیار متخاصمی با چین دارند اما آنها نیز روابط خود با آمریکا را دارند و کانالهای دیپلماتیک دائم برقرار است.

بر هیچ کس هم پوشیده نیست که آمریکایی ها به دنبال نابودی روسیه و چین می باشند.

به هر صورت باید توجه داشت که روابط جهانی امروزه به این شکل است و حتی دشمنان با هم روابط دارند.

آقای پزشکیان هم کاملا روشن کردند که چنین دیدگاهی دارند و وی می خواهد از درب دیپلماسی با دشمنان نیز وارد گفتگو شود.

البته نباید فراموش کرد در این راستا دو دست برای کف زدن نیاز است و باید دید طرف مقابل، که اینجا عموما آمریکا است، چه نظری دارد.

فراموش نکنید که دولت آمریکا امروزه شرایط داخلی بسیار بغرنجی دارد وکلا توان تصمیم گیری اصولی ندارد و بعید به نظر می رسد تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری این کشور بتوان روی آنها حساب زیادی باز کرد.

نکته دوم که آقای پزشکیان به آن اشاره کردند بحث روابط با همسایگان بود، ایشان به وضوح درباره کشورهای همجوار صحبت کردند که طی چند دهه ما ایرانی ها با آنها روابط پر فراز و نشیبی داشتیم.

دولت شهید رئیسی در زمینه حل و فصل اختلافات با کشورهای همجوار عربی بسیار موفق بود و به نظر می رسد آقای پزشکیان هم تمایل دارد نه فقط این سیاست را ادامه دهد بلکه آن را بسیار مستحکم تر کند.

آقای پزشکیان روابط با کشورهای جنوب کره زمین (منظور از آفریقا گرفته تا آمریکای لاتین) را نیز در مقاله خود نادیده نگرفت و اظهار داشتند که تمایل دارند این روابط مستحکم تر شود.

این خط و مشی را نیز شهید رئیسی و شهید امیر عبد اللهیان شروع کردند و با توجه به اینکه این کشورها بازارهای بالقوه اقتصادی ایران به حساب می آیند و روابط ایران با این کشورها می تواند روابط استراتژیک هم باشد به نظر می رسد آقای پزشکیان این مساله را فراموش نکرده و مد نظر خود قرار داده.

اصرار دکتر پزشکیان بر اشاره به ماجرای غزه از یک سو و نامه هایی که طی چند روز اخیر ایشان به رهبران جبهه مقاومت مخصوصا سید حسن نصر الله و اسماعیل هنیه ارسال کردند نشان می دهد که ایشان رئیس جمهوری ای خواهند بود که دنباله رو خط و مشی ایدئولوژِیک نظام خواهند رفت و متوجه هستند اقتدار ایران از چندین مولفه تشکیل شده که در این راستا یکی از مهمترین این مولفه ها روابط با متحدین ایران در منطقه است.

اینکه آقای پزشکیان به مشکل مردم غزه توجه داشته باشند از آنجا نشآت می گیرد که ایشان در طول جنگ عراق بر علیه ایران درد و رنج هایی که مردم در جنگ می کشند را احساس کرده و می داند معنای جنگ چیست و درد آن چیست و به دنبال آن می باشد که هیچ ملتی در جهان این درد و رنج را نکشند.

به هر حال این ماجرا تصویر نسبتا روشنی از دیدگاه سیاست خارجی آقای پزشکیان ارائه داد تصویر سیاستی که بر مبنای استحکام روابط با متحدین و یاران و دوستان همچنین تقویت روابط با همسایگان و استمرار حمایت از جبهه مقاومت و در مقابل اراده جدی برای گفتگو با کشورهای متخاصم یا غیر دوست می باشد.