چه امیدی به سازمان همکاری های اسلامی است؟

آقای علی باقری کنی سرپرست وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران هم برای شرکت در این اجلاس راهی جده شده.

بسیاری این روزها سوال می کنند چرا ایران وقت خود را تلف مراجعه به شورای امنیت و سازمان ملل و سازمان همکاری های کشورهای اسلامی می کند در حالی که سابقه نشان داده هیچ نتیجه ای عاید ایران نخواهد شد.

اگر این مجامع خواهان آن بودند که کاری کنند امروزه ده ها هزار فلسطینی در غزه قتل عام نشده بودند و صدها هزار نفر زخمی و بی خانمان نشده بودند.

تصور اینکه کشورهای اسلامی که حدود دو ملیارد نفر جمعیت دارد و یک سوم اقتصاد جهان در اختیارشان است نمی توانند کاری برای مردم فلسطین کنند تصوری ساده لوحانه بیش نیست.

نمی گویم که اینها به خود زحمت دهند وارد جنگ با اسرائیل یا آمریکا شوند، کافی است همین کشورهای اسلامی تصمیم بگیرند هر شرکت و موسسه و فردی که با اسرائیل به نحوی همکاری دارد و یا از اسرائیل حمایت می کند را تحریم اقتصادی کنند و تعامل با آنها را قدقن کنند تا ببینیم آنوقت آیا باز هم اسرائیل به کشتار فلسطینی ها ادامه می دهد و یا برخی کشورهای جهان با پررویی به حمایت از کشتار مردم بی گناه و تعدی به قوانین بین المللی ادامه می دهند یا نه.

آیا آنوقت آمریکا باز هم از عملکرد اسرائیل حمایت می کند یا نه؟

وقتی اسرائیل می بیند این کشورها فقط نظاره گر هستند و حتی برخی از آنها برایش دست می زنند که مسلمانان فلسطینی را قتل عام می کند و تشویق اش می کنند به کشتار ادامه می دهد.

بسیاری حتی باور دارد برخی رهبران کشورهای اسلامی زیر میز با اسرائیل همراه هستند و از اسرائیلی ها می خواهند هر چه سریعتر کار فلسطینی ها را تمام کند و همه شان را قتل عام کند تا دیگر فلسطینی ای وجود نداشته باشد که نیاز باشد جریانی به نام فلسطین وجود داشته باشد.

به هر حال دلیل اینکه ایران قبل از حمله به اسرائیل به این مجامع مراجعه می کند این است که ثابت کند همه راه های قانونی را طی کرده و به همه مجامع بین المللی مراجعه کرده تا با اسرائیل برخورد کنند و کارهایش را محکوم کنند و وقتی که نتیجه ای از این سیاست ها حاصل نکرده مجبور شده خود دست به کار شود.

امروزه آمریکا و کشورهای اروپایی و کشورهای عربی با ایرانی ها تماس می گیرند که هدف نتانیاهو از ترور اسماعیل هنیه شعله ور کردن جنگ در کل منطقه است و ایرانی ها نباید در دام نتانیاهو بیافتند.

قبل تر هم وقتی نتانیاهو به کنسولگری ایران حمله کرد باز هم همین حرف ها را زدند و قول دادند اگر ایرانی ها محکم اسرائیل را نزنند جنگ در غزه را سریع تمام کنند.

امروزه دیگر ایران و جبهه مقاومت یقین پیدا کرده اند که آنهایی که می آیند و این بحث ها را مطرح می کنند خودشان مصطلحا وکیل شیطان هستند.

اگر آمریکایی ها واقعا دلواپس هستند که اسرائیل می خواهد پای آنها را به یک جنگ بزرگ در منطقه باز کند ولی آنها نمی خواهند وارد چنین جنگی شوند پس اصولا باید جلوی اسرائیل را بگیرند و نه ایران چون در همه مواردی که پیش آمده اسرائیل بوده که تنش زایی کرده.

اگر کشورهای عربی و اسلامی دلواپس گسترش جنگ به منطقه و رسیدن آتش به دامانشان هستند باید موضعی محکم و قوی در مقابل اسرائیل بگیرند نه اینکه به دنبال مهار ایران باشند.

امروزه ایران و جبهه مقاومت به مرحله ای رسیده اند که احساس می کنند وقت اش رسیده برگه تهدید به جنگ منطقه ای را از دست آمریکا و اسرائیل خارج کنند.

اگر جنگ می خواهند بفرمایند ببینیم چه می کنند.

آیا دولت آمریکا می تواند نتیجه بازگشت تابوت سربازان آمریکایی که فدای اهداف نتانیاهو شده اند را تحمل کند؟

آیا نتانیاهو فکر می کند توان آن را دارد با ایران و جبهه مقاومت درگیر شود؟

با توجه به اینکه همه رویکردهای دیپلماتی برای توقف کشتار مردم بی گناه در غزه با بن بست مواجه شده و اسرائیل مذاکره کننده ارشد فلسطینی ها را هم ترور کرده به نظر می رسد تنها راه متوقف کردن جنگ در غزه تهدید به جنگ بزرگتر برای اسرائیل است و اینبار ایران وجبهه مقاومت هستند که می گوید اگر جنگ در غزه را متوقف نکنید جنگی بزرگتر در انتظارتان خواهد بود.

حال توپ در زمین آمریکا و کشورهای عربی و اسلامی است که اگر نمی خواهند جنگی بزرگ در منطقه راه بیافتد دست به کار شوند و به زور اسرائیل را وادار کنند آتش بس در غزه را بپذیرد و نیروهایش را از غزه عقب براند و به محاکم بین المللی اجازه دهند نتانیاهو و سیاستمداران اسرائیلی را برای جرایم شان در غزه و در جاهای دیگر منطقه محاکمه و مجازات شوند.

امروزه مراجع سیاسی ایران باور دارند تنها راه جلوگیری از حمله انتقام جویانه ایران و جبهه مقاومت این است که نتانیاهو و برخی وزرای کابینه اش که کار را به اینجا کشانده اند محاکمه بین المللی و مجازات شوند وگرنه ایران و جبهه مقاومت مجبور خواهند بود حق خود را خود بگیرند.