پایانِ زخم کاری، آغاز گردن زنی

جمعه هفته گذشته شبکه نمایش خانگی شاهد دو اتفاق ویژه بود که باعث شد بعد از مدتی نسبتا طولانی، خون تازه‌ای در رگ پلتفرم ها به جریان بیفتد و مخاطبان را نسبت به آینده سریال‌های اختصاصی تولید شده، امیدوار کند. سریال زخم کاری ساخته محمد حسین مهدویان با انتشار قسمت چهاردهم به پایان فصل سوم رسید. سریالی که با انتشار فصل اول آن مخاطبان فراوانی را به خود جذب کرد ولی در فصل دوم با ادامه ماجراهای فصل یک و غیبت جواد عزتی در آن، با انتقاد اکثر مخاطبان روبرو شد و عده‌ای به طور کلی قید تماشای آن را زدند و سعی کردند خاطرات خوش فصل اول را در ذهن نگه دارند. مهدویان که خواسته یا ناخواسته از تصمیم به ساخت زخم کاری کوتاه نیامده بود سعی کرد با ساخت فصل سوم و بازگرداندن جواد عزتی به متن سریال، دوباره مخاطبان را به دیدن ادامه داستان‌های خانواده ریزآبادی و مالکی علاقه‌مند کند. مهدویان با انتشار فصل سوم تا حدودی توانست اعتماد رفته را بازگرداند ولی اگر واقع بینانه به صفر تا صد فصل دوم و سوم سریال زخم کاری نگاهی بیندازیم، نساختن آن از ساخت و انتشارش برای اعتبار مهدویان و تیم سازنده، منفعت بیشتری داشت. اگر از کمی و کاستی‌ها بگذریم در کل باید مهدویان را کارگردانی باهوش خطاب کنیم، کارگردانی که راه تجاری سازی و حفظ محبوبیت و در مرکز توجه بودن را بلد است. با نگاهی اجمالی به پایان دو فصل گذشته سریال زخم کاری می‌توان متوجه شد که مهدویان در هر دو فصل، پایانی را برای سریال انتخاب کرد که مخاطب را خواه ناخواه وادار کند که فصل دیگر را نیز به امید بهبود روند سریال به تماشا بنشیند. پایان فصل سوم یعنی قسمت چهاردهم نیز از این قاعده مستثنی نبود. شاید اگر قصد رتبه بندی داشته باشیم باید کل فصل سوم را در یک ترازو بگذاریم و قسمت پایانی فصل را در کفه دیگر ترازو، به جد باید اقرار کنیم که حتی کفه ترازوی تک قسمت آخر نسبت به طرف دیگر کاملاً برتری دارد و سنگینی می‌کند. این اتفاق نشان دهنده این است که مهدویان به راحتی می‌تواند ذهن مخاطب را با خود همراه کند و حتی برای فصل بعدی نیز تشنه نگه دارد. قابلیتی که در عصر حاضر سینمای ایران کمتر کارگردانی از آن برخوردار است. قسمت آخر فصل سوم زخم کاری از آن قسمت‌هایی بود که به راحتی می‌توانست یکی از اپیزودهای فصل اول باشد ولی چون مهدویان در دام تجاری سازی و اصطلاحا سری سازی گرفتار شده نمی‌تواند آنچنان که باید و شاید در طول مدت ساخت سریال، توانایی‌های خود را به منصه ظهور بگذارد. قسمت چهاردهم علاوه بر زیبایی‌های کارگردانی شاهد بازی‌های خوب و متفاوت در کنار روند خوب و منطقی فیلمنامه بودیم. اتفاقی که در دو فصل گذشته به ندرت افتاده بود و حتی احتمال می‌رفت که پایان کار مهدویان باشد ولی به یکباره مهدویان مانند سیمرغ از خاکستر خودش برخاست و عده‌ای را چشم انتظار فصل چهارم زخم کاری گذاشت. آنگونه که در شب اکران عمومی سریال در سینما آزادی از زبان عوامل فیلم همچون مهدویان و جواد عزتی گفته شد قرار است فصل چهارم نیز ساخته شود که فیلم برداری آن در جریان است و به زودی برای علاقه‌مندان در پلتفرم فیلیمو منتشر خواهد شد. روز جمعه علاوه بر قسمت آخر زخم کاری، قسمت اول سریال گردن زنی به کارگردانی ـسامان سالور» از پلتفرم فیلمنت پخش شد. در این سریال که ظاهرا در 7 قسمت قرار است منتشر شود بازیگرانی همچون الیکا ناصری، کیسان دیباج، مهران غفوریان، مهدی حسینی نیا، حسن معجونی، رویا نونهالی، سمیرا حسن پور، ترلان پروانه و... به ایفای نقش پرداخته‌اند. از آنجا که یکی از نقاط مثبت هر سریال در هر کجای دنیا باید قسمت اولی جذاب با قابلیت همراه کردن مخاطب با خود باشد، سامان سالور به خوبی این اصل را در سریال گردن زنی بنا نهاده و به اصطلاح با دستی پر پا به میدان اکران گذاشته است. سالور که در ساخته‌های قبلی خود و به خصوص فیلم سینمایی سه کام حبس به خوبی نشان داده بود که می‌تواند از پس روایت‌ها در قلب فُرم قصه گویی بربیاید اینبار هم در گام اول سریالی در شبکه نمایش خانگی نشان داد که می‌خواهد در این زمینه صاحب سبک باشد و در صنعت سریال سازی نیز حرفی برای گفتن داشته باشد. سریال گردن زنی در قسمت اول در درجه بندی سریالی در قسمت خوب‌ها قرار می گیرد، اما باید خاطرنشان کنیم که در زمان‌های نه چندان دور سریال‌هایی را داشتیم که در یک یا دو قسمت اول خارق العاده ظاهر شد ولی در ادامه به یکی از تجارب بد سریال سازی تبدیل شد. سالور احتمالاً با فیلمنامه منسجم جنایی که در اختیار دارد با اطمینان از ادامه آن، ضربه اول را کاری نواخت و امید می‌رود با تیم بازیگری خوبی که در اختیار دارد بتواند در قسمت‌های بعدی نیز مخاطبان این سریال را راضی نگه دارد. علی کلانتری