ضرورت حضور در اسکار با تولید خوب و درایت درست

حضور در «اسکار» در هر شرایطی برای ایران یک فرصت و امتیاز است؛ حتی اگر پشت آن سیاستمداران و سرمایه‌داران قالتاق باشند که هدفشان بهره‌برداری از این موقعیت جهانی سینمایی است. نه‌تنها اسکار، بلکه هر سکوی فرهنگی در جهان که احتمال دیده شده ایران وجود داشته باشد، حضور با قدرت و عزت ضروری است. فقط نکته مهم در این است این حضور پر قدرت و با عزت، اگر با تولید خوب و درایت درست باشد، موفقیت و سربلندی چندبرابر خواهد شد. تولید خوب ، یعنی استانداردهای لازم را برای مخاطب متخصص جهانی داشته باشد و درایت درست یعنی هم منافع ملی ایرانیان در اثر منتخب لحاظ شده باشد و هم شناخت دقیقی از نگرش و سلیقه داوران جهانی داشته باشند. فیلم‌های زیادی در طول سال ساخته می‌شوند که متقاضی حضور در اسکار هستند؛ اما ممکن است به چارچوب اصولی فرهنگ و آداب ایرانیان نزدیک‌تر نباشد و در فرم و قالب جهانی هم نگنجند، ضمن آنکه مخاطب جهانی هم نتواند رضایتی از فرم و ساختار و درک درستی از پیام فیلم داشته باشد. سرانجام نه نفر از اهالی سینما، پس از دیدن فیلم‌ها و لحاظ کردن شرایط قانونی، فیلم در آغوش درخت را انتخاب کردند؛ ولی هنوز دقایقی نگذشت که شبنم مقدمی مجبور به توضیحات بیشتر شد و فریدون جیرانی تلویحاً ساز مخالفش را علنی کرد و اکبر نبوی هم از عکس‌های بیرون‌آمده احتمالاً در جلسات حضور جدی نداشته! زین‌العابدین و فریدزاده هم از مدیران دولتی هستند و معمولاً نظاره‌گر، دیگران هم خوشحالی و ذوق‌زدگی‌شان از انتخاب یک اثر خوب و در خشان از ایران را نشان نداده‌اند و سکوت را ترجیح داده‌اند، فیلم در آغوش درخت هم در جای خودش محترم و حرفه‌ای است و حتی برخی تحلیلگران و از جمله خود من برای تماشاگر ایرانی می‌پسندیدیم؛ اما چون در مقایسه با سایر فیلم‌هایی که از سراسر جهان به اسکار میاید و در مقایسه با تولیدات جهانی (تا آنجا که اطلاع دارم و دیدم) و حتی نسبت به فیلم‌های ایرانی انتخابی در سال‌های قبل به اسکار، قدری هم سطح نیست. ابهامات زیادی را ایجاد کرده و مشخص است این جمع متخصص حتی نتوانستند خودشان را اقناع کنند! در این روزگار که عصر شفافیت و سرعت اطلاعات محسوب می‌شود سکوت و بی‌توجهی قدری توهین به‌حساب می‌آید. چه اشکال داشت در یک فضای علنی رسانه‌ای، به طور زنده، آقایان و خانم‌های محترم هیئت، با خبرنگاران و کارشناسان سخن می‌گفتند؟ تا فضای شک و تردید ایجاد نشود، شاید استدلال منطقی برای معرفی نماینده اثر به اسکار می‌داشتند یا لااقل موجب نمی‌شدند آقای خواجه پاشای عزیز مورد حمله و طعنه قرار بگیرد! محمود گبرلو