چرا به‌خود نمی‌آییم!!؟

رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:

چرا به‌خود نمی‌آییم!!؟ لطفا به این جملات و موضوعاتی که دربردارنده حقایق و واقعیاتی است که صنعت خودرو ایران را از حدود ۲ دهه قبل در چنبره معنایی خود اسیر کرده و به آن به عینیت بخشید؛ توجه فرمایید:

۱- زیان انباشته کلان

۲-تورم بیش‌از حد نیروی انسانی

۳- سیاستگزاری نامطلوب

۴- مدیریت ناکارآمد و بی‌ثبات

۵- قیمت دستوری

۶-فروش از طریق بورس که ناروایی آن یک‌بار ثابت شد و معلوم نیست چرا به فکر آزمودن مجدد آن هستیم؟

۷- بدهی کلان خودروسازان به قطعه‌سازان و ... البته که همه مشلات صنعت خودرو ایران در موارد فوق خلاصه نمی‌شود اما معنای این ۷مورد همه را به یاد سروده حضرت حافظ می‌اندازد :

«از هر طرف که رفتم جز حیرتم نیفزود

زنـهار از این بیـابان وین راه بی‌نـهایت»

باید گفت ریشه مشکلات مذکور متاثر از سیاستگزاری نامطلوب و مدیریت ناکارآمد بوده و تحریم‌های دُوَل استکباری مزیدبرعلت است. شاید تحریم‌ها آزمونی بود که میزان درایت و کاردانی مسئولان سیاستگزار صنعتی و مدیران اجرایی را با تمام گوشت‌و پوستمان لمس کنیم!!

اگر با دیده دقیق و بصیرت و صادقانه در مورد ریشه‌یابی زمان پیدایش مشکلات فوق تحقیق کنیم؛ قطعا به این نتیجه می‌رسیم که این مشکلات در «دولت اصلاحات» کلید خورد و در«دولت عدالت‌محور» آقای احمدی‌نژاد به اوج خود رسید زیرا هم ‌او بود که از روی ناآگاهی و با بیان این جمله «پراید کیلویی چند؟» نظر خود را به‌صراحت بیان کرده بود و برخلاف شعار کوچک‌سازی دولت که «ترجیع‌بند» سخنانش بود؛ اقدام به ایجاد موسسه‌ای به‌نام «شورای رقابت» کرد که وجه‌تسمیه آن با شرح وظایف و عملکردش همخوانی ندارد و در حقیقت تاسیس آن «لُزوم مالایُلزَم»!

تمامی شرکت‌های خودروساز جهان اعم‌از مونتاژکار یا تولیدکننده ممکن است مشکلات احتمالی داشته باشند ولی هرگز مشکلی به‌نام قیمت‌گذاری ندارند چون به‌طور بدیهی بر قیمت تمام‌شده و نهایی محصول مبلغی بین ۱۰ تا ۱۵درصد سود اضافه و آن را به بازار عرضه می‌کنند. اما در ایران یک‌روز قیمت دستوری را توسط «شورای رقابت‌» تعیین و ابلاغ می‌کنیم و یا روز دیگر روش عرضه خودرو از طریق بورس را برمی‌گزینیم و معلوم نیست که این تصمیمات متغیر با چه اهدافی اتخاذ می‌شود.

حرکت تکراری در این دایره تنها یک‌دلیل دارد و آن فقدان استراتژی است که زمینه را برای اَعمال سلیقه‌ای فراهم می‌کند و چون عادت نداریم از تجارب گذشته پند بگیریم، مجددا آن را تکرار می‌کنیم! درحالی‌که همه می‌دانند به دلیل ارزبری بالای خودروها به‌ویژه محصولات مونتاژی، قیمت‌ها به عواملی چون نوسانات نرخ ارز، تورم و ... بستگی دارد.

هـمه دانند چـرا فـرجامش این شد

جز آن مسئول که در مصدر نشسته

فرجام‌سخن اینکه: برای درمان این مریض محتضر باید طبیب حاذقی نسخه شفابخش بنویسد وگرنه با استطراد، از این‌شاخه به‌آن‌شاخه پریدن و تکرار روش‌ها و سیاست‌های آزموده‌شده، راه به‌جایی نخواهیم برد و فقط عامل اتلاف منابع و فرصت‌سوزی خواهیم بود. راستی چرا به‌خود نمی‌آییم!!؟