باز هم یکبار دیگر ایران مصداقیت آژانس را محک می زند

گروسی در اظهارات خود نیز بیان داشته که طبق گزارش بازرسان این آژانس مکان های مورد اصابت قرار گرفته توسط اسرائیل در مراکز هسته ای ایران خالی از اورانیوم غنی سازی شده بوده.

اما در مقابل برخی کشورهای غربی ادعا دارند که ایران را قبول ندارند و ایران قبل تر به تعهدات خود عمل نکرده.

البته بد نبود که یکی از این مدعیان اظهار می داشت که ایران به کدام تعهد خود عمل نکرده؟ چون همه گزارش های رسمی آژانس، بدون استثنا، ثابت می کند ایران همیشه به تعهدات خود عمل نکرده و هیچ وقت خارج از چهارچوب تعهدات خود عمل نکرده.

سیاستمداران کشورهای غربی همیشه عادت دارند که مغلطه کاری کنند و با کلمات بازی کنند و کنج برخی حرف هایشان چند تا دروغ هم سرهم کنند و خود چون قدرت رسانه ای بالا دارند دروغ های آنها به عنوان مدرک و مستند دراذهان جا می افتد.

می توان گفت امروزه کشورهای غربی یک جنگ رسانه ای تمام عیار بر علیه ایران راه انداخته اند و کار به جایی رسیده که حتی برخی از مسئولان عالیرتبه و سیاستمداران آنها که حوصله خواندن و مطالعه ندارند این دروغ ها را باور می کنند و متاسفانه ایران در این جنگ رسانه ای بی نهایت ضعیف است.

اگر بخواهیم خلاصه کنیم تعهدات ایران به دو قسمت تقسیم می شود یکی تعهدات ایران طبق معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای یا ان پی تی و دیگری تعهدات ایران طبق توافق هسته ای.

طبق معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای ایران میتواند در هر سطح که خود صلاح بداند غنی سازی انجام دهد و در زمینه مسایل مرتبط با فناوری هسته ای تحقیقات انجام دهد و تنها تعهد ایران این است که آژانس بین المللی انرژی هسته ای را در جریان همه فعالیت های خود قرار دهد و فعالیت های هسته ای آن زیر نظر بازرسان آژانس قرار داشته باشد، که این امر را ایران انجام می دهد و بیش از 45% بازرسی های آژانس بین المللی انرژی هسته ای در ایران انجام می شود وحتی یک مورد هم گزارش نشده که برنامه ایران به سمت برنامه تسلیحاتی می رود.

توجه داشته باشید، اینکه برخی شک و شبهه نسبت به برنامه هسته ای ایران مطرح می شود ملاک قانونی به حساب نمی آید، دشمن همیشه نسبت به همه چیز شک و شبهه دارد و همیشه میتواند بهانه ها و دروغ هایی را سرهم کند که هیچ وقت تمامی ندارد.

بخش دوم تعهدات ایران که فراتر از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای است طبق توافق هسته ای معروف به برجام است.

در برجام ایران تعهد کرده که برنامه هسته ای خود را در برخی موارد و آن هم برای زمان محدودی، محدود کند و برای اعتماد سازی به آژانس بین المللی انرژی هسته ای اجازه دهد تا بازرسی های فراتر از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای انجام دهد.

البته من هیچ وقت نتوانستم بحث عبارت "اعتماد سازی" را در باره کشورهای غربی درک کنم چون اینها با ذهنیتی در مقابل ایران قرار دارند که هیچ وقت به ایران اعتماد نمی کنند و هر کاری ایران انجام دهد باز هم بهانه می آورند تا بگویند اعتماد ندارند.

گویند نیش عقرب نه از ره کین است، اقتضای طبیعت اش این است.

اگر بحث "اعتماد سازی" در لیبی و عراق و... جواب داده بود ممکن بود امیدوار بود در ایران هم جواب دهد.

آیا به یاد دارید ایران در سال 2004 میلادی توافق سعد آباد را با غربی ها امضا کرد وتمام تاسیسات هسته ای ایران توسط آژانس بین المللی انرژی هسته ای مهر و موم شدند اما باز هم کشورهای غربی بهانه آوردند و به تعهد خود مبنی بر عدم تحریم ایران عمل نکردند وهمان زمان هم اظهار می داشتند که هنوز شک و شبهه دارند و ایران باید اعتماد سازی کند.

باید به این نکته توجه داشته باشیم که دشمنی برخی کشورهای غربی با ایران یک دشمنی وجودی است وآنها کلا با موجودیت ایران و ملت ایران مشکل دارند و مساله نه ربطی به برنامه هسته ای دارد و نه به نظام حاکم بر ایران.

اگر مقداری در تاریخ مطالعه کنید می بینید که این دشمنی ها از زمانی که انگلیسی ها هند را اشغال کردند بوده و یکی از بزرگترین اشتباهاتی که آن زمان رخ داد این بود که حاکم هند از ایران (از زمان نادرشاه افشار به نوعی هند تحت الحمایه ایران به حساب می آمد) تقاضای کمک برای مقابله با نیروی دریایی یا بهتر است بگوییم دزدان دریایی انگلیسی کرد اما حاکمان وقت ایران حاضر نشدند که کمک کنند و تصور داشتند که دلیل ندارد ایران برود آن طرف در هند خود را درگیر کند.

بعد از اینکه انگلیسی ها موفق شدند شبه قاره هند را اشغال کنند و ثروتهای آن را به چنگ آوردند سراغ ایران وچین رفتند و معلوم شد که اطماع آنها محدود به هند نبوده.

بد نبود این گریز را بزنم تا پاسخی باشد به آنهایی که می گویند ایران در غزه و لبنان و یمن چه کار می کند.

به هر حال همانطور که قبلتر گفتم ایران طبق برجام تعهداتی را پذیرفته اما در مقابل کشورهای غربی هم تعهداتی دارند.

برجام یک توافق دو جانبه است که یک طرف آن ایران می باشد و طرف دیگر آن کشورهای 5+1 هستند.

نمی توان از ایران توقع داشت به تعهدات خود در برجام عمل کند اما طرف های مقابل به تعهدات خود عمل نکنند.

عملا طرف غیر قابل اعتماد در واقع طرف غربی است و نه ایران چون اینها هستند که هیچ وقت به تعهدات خود عمل نمی کنند.

امروزه هم اگر سطح غنی سازی اورانیوم ایران به 60% رسیده و یا اینکه ایران به آژانس اجازه بازرسی های فراتر از ان پی تی را نمی دهد به این دلیل می باشد که طرف های مقابل به تعهدات خود عمل نمی کنند.

اگر آنها میخواهند ایران به تعهدات خود عمل کند آنها نیز باید به تعهدات خود عمل کنند.

سابقه نشان داده در صورتی که طرف مقابل نخواهد به تعهدات خود عمل نکند و تلاش کند از طریق تهدید و فشار بخواهد ایران را وادار به انجام تعهدات خود کند آنوقت ایران ممکن است دست به اقداماتی بزند که با طرف مقابل مقابله کند.

ایران ثابت کرده که کشوری نیست که در مقابل تهدید ها بخواهد کرنش از خود نشان دهد بلکه با تهدیدات مقابله می کند.

به نظر می رسد وقت آن رسیده که طرفهای مقابل متوجه شوند نمی توانند با ایرانی ها مانند دیگر کشورهای منطقه برخورد کنند و باید وارد تعامل با ایران شوند نه تقابل.