گفتنی است این کهکشان بزرگ با قطر حدود ۲۰۰,۰۰۰ سال نوری، دو برابر اندازهٔ کهکشان راه شیری ماست. تصویر واضحی که تلسکوپ فضایی جیمز وب از این کهکشان گرفته، جزئیات شگفت‌انگیزی را در نور مادون قرمز نشان می‌دهد.

به گزارش ایتنا، تلسکوپ وب به ما این امکان را می‌دهد که ناحیه‌ای به عرض حدود ۶۰,۰۰۰ سال نوری از NGC 1365 را مشاهده کنیم و هسته و خوشه‌های ستاره‌ای تازه‌متولد شدهٔ آن را بررسی کنیم.

در این تصویر، شبکه‌ای پیچیده از رشته‌های گرد و غبار و حباب‌ها دیده می‌شود که به وسیلهٔ ستاره‌های جوان در بازوهای مارپیچی که از نوار مرکزی کهکشان منشعب می‌شوند، ایجاد شده است.

دانشمندان بر این باورند که میدان گرانشی نوار مرکزی NGC 1365 نقش مهمی در تکامل این کهکشان دارد. این میدان گرانشی گاز و گرد و غبار را به سمت مرکز کهکشان هدایت می‌کند و باعث ایجاد یک طوفان ستاره‌زایی می‌شود.

در نهایت، مواد جمع‌آوری شده به سمت سیاه‌چالهٔ فوق‌العاده بزرگ در مرکز کهکشان هدایت می‌شوند.

این کشفیات به ما کمک می‌کند تا بهتر بفهمیم که چگونه کهکشان‌ها شکل می‌گیرند و تکامل می‌یابند. همچنین، مطالعهٔ این نوع کهکشان‌ها می‌تواند به ما اطلاعات بیشتری دربارهٔ تاریخ کیهان و نحوهٔ تشکیل ستاره‌ها بدهد.

تلسکوپ جیمز وب با فناوری پیشرفته‌اش، دریچه‌ای جدید به دنیای نجوم باز کرده و ما را به کشف‌های شگفت‌انگیزی رهنمون می‌شود.