همه آنچه از تشنج فوکال باید بدانید.

تشنج‌ فوکال یا کانونی (Focal seizures) نوعی از تشنج است که تنها یک سمت مغز و بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این تشنج‌ها نسبت به تشنج های عمومی که هر دو سمت مغز و بدن را درگیر می‌کنند، شدت کمتری دارند. تشنج فوکال، شایع‌ترین نوع تشنج ها در افراد مبتلا به صرع به‌شمار می‌آید و معمولا با شرایطی مانند سکته مغزی، آسیب‌های سر و موارد دیگر همراه می‌شود. در ادامه این مطلب از دکترتو همراه ما باشید تا با تشنج فوکال، علائم، علت و روش‌های تشخیص و درمان تشنج فوکال بیشتر آشنا شوید. بهتر است هرگونه علائم غیرطبیعی عصبی را قبل از دیر شدن با متخصص نورلوژی در میان بگذارید. شما می‌توانید از سامانه دکترتو برای دریافت نوبت حضوری و یا مشاوره آنلاین استفاده کنید.

تشنج فوکال چیست؟

تشنج‌ های کانونی یا فوکال که قبلا به عنوان تشنج های جزیی شناخته می‌شدند، در بخش‌های خاصی از مغز اتفاق می‌افتند. علائم این تشنج‌ها بسته به ناحیه‌ای که از آن نشات می‌گیرند متفاوت هستند. علائم اولیه تشنج‌ فوکال کانونی ممکن است شامل تجربیات غیرعادی باشد در حالی که آگاهی حفظ می‌شود. اما اگر این تشنج‌ها به سایر نواحی مغز گسترش یابند، ممکن است به از دست دادن آگاهی و تشنج های تونیک-کلونیک منجر شوند.

علائم تشنج فوکال

تشنج کانونی نوعی تشنج است که در آن فعالیت الکتریکی غیر طبیعی مغز به یک ناحیه خاص محدود می‌شود. این به معنای آن است که علائم این نوع تشنج بسته به ناحیه درگیر مغز، بسیار متنوع خواهد بود. علائم تشنج‌ فوکال به چهار گروه مختلف تقسیم می‌شوند:

علائم	توضیحات
علائم حرکتی	تشنج های با اثرات حرکتی منجر به حرکات غیرارادی یا غیرقابل کنترل می‌شوند و یک سمت بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهند، مانند لرزش، انقباضات عضلانی یا حرکات تکراری مانند ضربه زدن به لب‌ها یا پلک زدن. پس از این علائم، برخی افراد ممکن است دچار فلجی موقت در نواحی آسیب‌دیده شوند.
علائم حسی	اگر آورا نواحی مغز مرتبط با حواس را تحت تاثیر قرار دهد، ممکن است فرد تجربیات توهمی داشته باشد مانند توهمات بصری (دیدن نورهای روشن)، شنیداری (شنیدن صداهای غیرمنتظره)، بویایی (بوهایی که وجود ندارند)، چشایی (طعم‌های غیرمعمول) و لمسی (احساسات عجیب روی پوست).
علائم خودکار	مانند تعریق، تولید زیاد بزاق، تغییر رنگ پوست و احساس نفخ شکمی
علائم شناختی	احساسات منفی (ترس، اضطراب) یا مثبت (شادی، خنده غیرقابل کنترل)، تغییرات در آگاهی، حافظه، عملکرد زبانی و توانایی تعامل با محیط ایجاد شود.

علائم تشنج فوکال

متن انگلیسی:
Other cognitive changes that occur in focal seizures include changes in level of awareness, changes to memory, changes to your language function or ability to communicate and impairment to interact with your environment appropriately
ترجمه متن:
از دیگر علائم شناختی تشنج فوکال می‌توان به تغییرات در سطح آگاهی، اختلال حافظه، تغییرات در عملکرد زبانی و توانایی ارتباط برقرار کردن اشاره کرد. همچنین، ممکن است فرد در تعامل با محیط خود دچار مشکل شود که بر کیفیت زندگی او تاثیر می‌گذارد.my.clevelandclinic

۱. علائم تشنج فوکال در نوزادان

تشنج های کانونی در نوزادان نوعی تشنج هستند که تنها یک سمت مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این نوع تشنج می‌تواند علائم مختلفی داشته باشد از جمله حرکات غیرارادی در یک سمت بدن، مثل لرزش یا انقباضات عضلانی. تشخیص و درمان زودهنگام این نوع تشنج ها برای جلوگیری از عوارض آینده بسیار مهم است. صرع نوزادی با تشنج های کانونی نوعی نادر از بیماری صرع است. سن شروع معمولا قبل از ۶ ماهگی است، با میانگین سنی حدود ۳ ماه. این نوع صرع به طور مساوی پسران و دختران را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

۲. علائم تشنج فوکال در کودکان

صرع دوران کودکی با نقاط مرکزی-زمانی (رولاندیک) معمولا در سنین ۱ تا ۱۴ سالگی آغاز می‌شود. این تشنج ها اغلب کانونی هستند و شامل لرزش، بی‌حسی یا گزگز در صورت یا زبان کودک می‌شوند و ممکن است بر گفتار تاثیر بگذارند و منجر به ترشح بزاق شوند. گاهی اوقات، این تشنج ها می‌توانند به تشنج های تونیک-کلونیک تبدیل شوند.

کودکت علائم تشنج فوکال داره و نگرانی؟

برای بررسی دقیق نوبت بگیر.

۳. علائم تشنج فوکال در بزرگسالان

بزرگسالان نیز به طور رایج با تشنج فوکال و صرع زندگی می‌کنند. با درمان و مراقبت مناسب، بسیاری از آن‌ها می‌توانند زندگی خود را با حداقل تاثیرات ناشی از این وضعیت ادامه دهند. مدیریت صحیح شامل استفاده از داروهای ضد صرع و پیگیری منظم با پزشک می‌تواند به کنترل تشنجها و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. حین تشنج کانونی با آگاهی، فرد ممکن است تغییراتی در حواس خود تجربه کند، مانند تغییر در حس بویایی یا چشایی، یا احساسات غیرعادی. همچنین، ممکن است دچار لرزش‌های عضلانی در بازوها یا پاها در یک سمت بدن شود. در این حالت، حرکات سر یا چشم‌ها نیز ممکن است رخ دهد و فرد ممکن است نورهای چشمک‌زن را ببیند.

تشنج فوکال در خواب

تشنج های کانونی در خواب نوعی از تشنج هستند که حین خواب رخ می‌دهند و علائمی مشابه با تشنج های فوکال در بیداری دارند. حرکات غیرارادی در یک سمت بدن، مانند لرزش یا انقباضات عضلانی نیز در این نوع تشنج دیده می‌شوند. از آنجایی که فرد در خواب است، ممکن است به سختی متوجه تشنج شود و ممکن است پس از بیدار شدن احساس خستگی، سردرد یا سردرگمی کند. در برخی موارد، تشنج فوکال در خواب می‌تواند به تشنج های تونیک-کلونیک تبدیل شود. تشخیص و درمان این نوع تشنج ها نیاز به ارزیابی دقیق توسط پزشک دارد.

علت تشنج فوکال

تشنج فوکال یا کانونی به دلیل فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در یک ناحیه خاص از مغز رخ می‌دهد. علل دقیق این اختلال همیشه مشخص نیست، اما برخی از عوامل زیر می‌توانند در بروز تشنج فوکال نقش داشته باشند:

• آنوریسم‌ها
• آریتمی قلبی
• تومورهای مغزی
• کمبود اکسیژن مغزی (هیپوکسی)
• ضربه مغزی و آسیب‌های تروماتیک مغز
• بیماری‌های تخریب‌کننده مغز مانند بیماری آلزایمر یا دمانس
• ترک مواد مخدر یا الکل
• اکلامپسی (پرفشاری خون در دوران بارداری)
• مشکلات الکترولیتی، به ویژه کمبود سدیم (هیپوناترمی)، کلسیم یا منیزیم
• تب‌ها، به‌ویژه تب‌های بالا (تشنج های تب‌دار)
• اختلالات ژنتیکی
• تغییرات هورمونی مانند صرع کاتامنیال در افراد با چرخه قاعدگی
• عفونت‌ها (به‌ویژه انسفالیت یا مننژیت)
• التهاب ناشی از اختلالات سیستم ایمنی
• بی‌خوابی و مشکلات خواب
• مسائل متابولیکی به‌ویژه قند خون بالا (هیپرگلیسمی) یا پایین
• مشکلات ساختار مغز به‌ویژه مواردی که از بدو تولد وجود دارند.
• واکنش شدید سیستم ایمنی به عفونت
• سکته‌ها یا حملات ایسکمی گذرا
• مصرف مواد مخدر و الکل شامل داروهای تجویزی و داروهای تفریحی

تشخیص تشنج فوکال (تست تشنج فوکال)

تشخیص تشنج‌ فوکال باید توسط پزشک متخصص مانند نورولوژیست و بر اساس علائم بیمار (یا توصیف‌های دیگران) و آزمایش‌های تشخیصی انجام بگیرد. تست های تشنج فوکال تایید می‌کنند که فرد دچار تشنج شده‌ یا مستعد این عارضه است یا خیر. آزمایش‌های ژنتیکی نیز می‌توانند شرایط ارثی که منجر به تشنج می‌شوند را شناسایی کنند. یک قسمت کلیدی در تشخیص تشنج های کانونی، شناسایی نقطه کانونی است، یعنی ناحیه خاصی که تشنج ها از آن شروع می‌شوند. پیدا کردن این نقطه می‌تواند به طور قابل توجهی در درمان این نوع تشنج ها کمک کند. آزمایش‌های ممکن برای تشخیص این وضعیت عبارتند از:

• آزمایش‌های خون برای بررسی عدم تعادل‌های متابولیک و شیمیایی خون، مشکلات سیستم ایمنی، سموم و سطح داروهای ضدتشنج
• الکتروانسفالوگرافی (EEG) برای ثبت فعالیت الکتریکی مغز
• نظارت ویدئویی برای مشاهده تشنج ها حین ثبت فعالیت مغز
• ام آر آی برای مشاهده ساختار مغز
• اسکن توموگرافی با تابش پوزیترون (PET) برای بررسی فعالیت متابولیک مغز
• توموگرافی کامپیوتری با تابش فوتون تک (SPECT) جهت بررسی جریان خون مغز حین تشنج
• مگنتوئنسفالوگرافی (MEG): اندازه‌گیری میدان‌های مغناطیسی تولید شده توسط فعالیت الکتریکی مغز
• نظارت EEG داخل جمجمه با استفاده از الکترودهای زیرپوستی، الکترودهای عمقی یا Stereo-EEG (SEEG)
• عفونت نخاعی

درمان تشنج فوکال

تشخیص و درمان تشنج‌ با تعیین اینکه تشنج ها تحریک‌شده هستند یا غیرتحریکی، آغاز می‌شود. در مواردی که ممکن است، درمان علت زمینه‌ای تشنج های تحریکی به طور موثری مانع از بروز تشنج‌ها می‌شود. اگر علت زمینه‌ای قابل درمان نباشد، پزشکان معمولا سعی می‌کنند تشنج ها را مدیریت کنند تا شدت آن‌ها کاهش یابد یا تعداد بروز آن‌ها کمتر شود. به طور کلی، پزشکان معمولا از درمان تشنج های غیرتحریکی در اولین بار اجتناب می‌کنند، مگر اینکه فرد در معرض خطر بالای بروز مجدد تشنج باشد.

اگر فرد در معرض خطر بالاست یا سابقه تشنج غیرتحریکی داشته باشد، معمولا تشخیص صرع داده می‌شود و درمان شروع خواهد شد. داروهای مختلف می‌توانند تشنج ها را حین بروز متوقف کرده یا از بروز آن‌ها جلوگیری و تعداد دفعات بروز را کاهش دهند. برخی از این داروها به صورت وریدی (IV) برای درمان فوری تشنج‌ها استفاده می‌شوند، در حالی که برخی هم به صورت قرص‌ روزانه مصرف می‌شوند. تغییرات رژیم غذایی شامل رژیم‌های کم‌کربوهیدرات یا بدون کربوهیدرات (رژیم کتوژنیک) می‌توانند مانع از بروز تشنج های صرع شوند یا تعداد بروز آن‌ها را کاهش دهند.

در برخی موارد، جراحی با برداشتن یا قطع کردن ناحیه مشکل‌ساز از سایر قسمت‌های مغز، تشنج ها را متوقف کند. تحریک الکتریکی عصب واگ، که به طور مستقیم به مغز متصل است، تعداد دفعات بروز تشنج ها را کاهش می‌دهد. تحریک عصبی پاسخگو و تحریک عمیق مغز هم از دیگر راه‌های درمان تشنج فوکال هستند.

۱. داروی تشنج فوکال

داروهای ضد تشنج نقش مهمی در کنترل تشنج‌های فوکال دارند. این داروها با کاهش فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز عمل می‌کنند و از بروز تشنج جلوگیری می‌کنند. انتخاب داروی مناسب برای هر فرد به عوامل مختلفی از جمله نوع تشنج، شدت آن، سن بیمار و سایر بیماری‌های زمینه‌ای بستگی دارد. بنابراین، پزشک متخصص مغز و اعصاب پس از بررسی دقیق وضعیت بیمار، داروی مناسب را تجویز خواهد کرد.داروهای مورد استفاده برای درمان تشنج‌ فوکال از گروه داروهای ضد صرع هستند که به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• داروهای کنترل تشنج که تعداد دفعات و شدت تشنج ها را کاهش می‌دهند؛ مانند:
  • لاموتریژین (Lamotrigine)کاربامازپین (Carbamazepine)لوتیراستام (Levetiracetam)
  • والپروئیک اسید (Valproic Acid)
• داروهای فوری مانند دیازپام (Diazepam) یا لورازپام (Lorazepam) که به صورت وریدی یا زیرپوستی تجویز می‌شوند.

پزشک با توجه به نوع تشنج، سن بیمار، وضعیت سلامت عمومی و پاسخ به درمان، بهترین دارو را انتخاب خواهد کرد. مهم است که درمان تحت نظر پزشک و با پیگیری منظم انجام شود.

۲. درمان خانگی تشنج فوکال

درمان خانگی برای تشنج های کانونی باید به‌عنوان مکملی برای درمان‌های پزشکی در نظر گرفته شود و نباید جایگزین آن‌ها شود. برخی از روش‌های خانگی که می‌توانند به بهبود وضعیت کمک کنند عبارتند از:

1. تغییرات در رژیم غذایی و مصرف غذاهای سالم و متعادل، به ویژه رژیم‌های کم‌کربوهیدرات (کتوژنیک)
2. مدیریت استرس با مدیتیشن، یوگا و تنفس عمیق
3. خواب کافی و منظم
4. اجتناب از محرک‌ها مانند الکل، کافئین
5. مکمل‌ها و گیاهان دارویی مانند منیزیم و ویتامین B6
6. پیوستن به گروه‌های حمایتی یا مشاوره با دیگران که تجربه مشابهی دارند.

می‌خوای جدیدترین درمان‌ها رو برای کنترل تشنج امتحان کنی؟ از دکتر راهنمایی بگیر.

عوارض تشنج فوکال

پس از تشنج فوکال، ممکن است احساس خوبی داشته باشید و بلافاصله به فعالیت‌های خود بازگردید. اما ممکن است برای مدتی دچار سردرگمی یا خستگی شوید و نیاز به خواب داشته باشید. برخی افراد پس از تشنج دچار ضعف موقت شده یا نتوانند قسمتی از بدن خود را حرکت دهند. این علائم معمولا موقتی هستند و با استراحت بهبود می‌یابند.

این عوارض به دلیل ادامه‌دار بودن فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز و ناتوانی در بازگشت به حالت طبیعی ایجاد می‌شوند. به همین دلیل، تشخیص و درمان سریع و موثر در این شرایط بسیار مهم است.

متن انگلیسی:
Immediate complications of focal status epilepticus include coma, brain damage, cardiac arrhythmia, respiratory failure, aspiration, and death
ترجمه متن:
عوارض فوری تشنج فوکال شامل کما، آسیب مغزی، آریتمی قلبی، نارسایی تنفسی، آسپیراسیون و حتی مرگ می‌شوند.

ncbi.nlm.nih

پیشگیری از تشنج فوکال

همه افراد در معرض خطر تشنج هستند و این تشنج ها به طور غیرقابل پیش‌بینی رخ می‌دهند، بنابراین نمی‌توان به طور کامل از آن‌ها جلوگیری کرد. بهترین کار این است که عوامل ممکن را شناسایی کرده و از آن‌ها پرهیز کنید تا شانس بروز تشنج کاهش یابد. برای کاهش خطر بروز تشنج، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• رژیم غذایی متعادل و حفظ وزن سالم
• توجه به عفونت‌ها : عفونت‌های چشمی و گوشی نیاز به درمان به موقع دارند.
• آسیب‌های سر یکی از علل اصلی تشنج های کانونی هستند. استفاده از تجهیزات ایمنی مانند کلاه ایمنی و کمربند ایمنی در خودرو می‌تواند از آسیب مغزی عامل تشنج جلوگیری کند.
• مدیریت بیماری‌های مزمن، به ویژه دیابت نوع ۱ و نوع ۲

نتیجه گیری و راهنمای مراجعه به دکتر

تشنج های کانونی می‌توانند علائم متنوعی ایجاد کنند که بسیاری از آن‌ها گیج‌کننده یا ترسناک هستند، به‌ویژه اگر قبلا تجربه نشده باشند. این نوع تشنج ها همچنین در کودکان شایع هستند که می‌تواند برای کودکان و والدین هم ترسناک باشد. با این حال، تشنج های فوکال قابل درمان هستند. در بسیاری از موارد، کودکان مبتلا می‌توانند این حالت را پشت سر بگذارند و باقی عمر را بدون تشنج سپری کنند.

بزرگسالان نیز به طور معمول با تشنج فوکال زندگی می‌کنند و با درمان و مراقبت مناسب، بسیاری از آن‌ها می‌توانند زندگی خود را با حداقل تاثیرات ناشی از این وضعیت ادامه دهند. درصورت بروز علائم تشنج فوکال حتما به متخصص نورولوژی مراجعه کنید تا با شناسایی علت تشنج، روش‌های مناسب جهت مدیریت و کنترل تشنج و بهبود کیفیت زندگی را تجویز نماید. خبر خوب اینکه شما می‌توانید سوالات خود را از دکتر مغز و اعصاب آنلاین دکترتو جویا شوید.

دکترتو مراقب سلامتی شماست!