نجات صنعت خودرو؛ چگونه؟

رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:

با گذشت حدود ۴ ماه از آغاز به‌کار دولت چهاردهم سرانجام نخستین جلسه وزیر محترم صمت با خودروسازان و قطعه‌سازان چهارشنبه هفته گذشته با موضوعیت «نجات صنعت خودرو و افزایش تیراژ تولید» تشکیل شد که باعث امیدواری است.

می‌دانیم که صنعت خودرو ایران از جهات اربعه محصور در انواع مشکلات است که تورم بیش‌از نیروی انسانی و زیان انباشته چندده‌هزار میلیارد تومانی از مهم‌ترین آنها است.

درحال حاضر این صنعت به‌مثابه‌ مریض ‌در حال احتضار است که نجات آن درمان اساسی می‌طلبد و افزایش تیراژ تولید هم با توجه به وجود ظرفیت تولید سه‌میلیون دستگاهی البته با تامین ارز و نقدینگی موردنیاز امکان‌پذیر است.

براساس آمار اعلام‌شده نیاز ارزی سایپا و ایران‌خودرو برای تولید سالانه یک‌میلیون ‌دستگاه ۴میلیارد دلار و برای مونتاژکارها جهت تولید ۴۰۰هزار دستگاه ۸میلیارد دلار و ۲میلیارد دلار هم برای واردات است.

به‌فرض تامین نیازهای ارزی و نقدینگی و تحقق افزایش تولید در سال جاری آیا صنعت خودرو نجات می‌یابد؟ و آیا از مشکلات آن کاسته خواهد شد؟

صنعت قطعه‌سازی خودرو که به همت روانشاد محمدهادی نژادحسینیان، وزیر وقت صنایع سنگین در سال ۱۳۷۲ رسما و عملا شکل گرفت، تاکنون باعث کاهش ارزبری قابل‌ملاحظه‌ای در صنعت خودرو شد اما متاسفانه همچنان با کپی‌کاری و مهندسی معکوس ادامه می‌دهد.

هرچند در آغاز کار رویکرد به‌چنین شیوه‌ای الزامی بود اما چنانچه زمان استفاده از یک شیوه طولانی شود، به‌دلیل کثرت تکرار، تبدیل به عادت شده و عادت هم طبیعت دوم بشر است، به همین‌دلیل شرکت‌هایی در این عرصه شانس بقا دارند که پیوسته در اندیشه نوآوری و خلق تکنولوژی جدید باشند.

شاید یکی ‌از دلایل عدم توسعه صنعت قطعه‌سازی و نیز عدم موفقیت محصولات خودرویی ایران در بازارهای صادراتی تداوم کپی‌کاری و مهندسی معکوس بوده که طبیعت دوم قطعه‌سازان ایران شده است؛ درحالی‌که نوآوری در شرکت‌های بزرگ خودروسازی جهان چه به صورت آپشن و چه استانداردهای جدید و درمجموع برای راحتی، سهولت و ایمنی رانندگی، ضامن بقا و حضور موفق آنها در بازارهای جهانی است.

فرجام‌سخن اینکه: برای تحقق هدف‌های مورد بحث در جلسه چهارشنبه هفته گذشته وزیر محترم صمت با خودروسازان و قطعه‌سازان، باید نخست قطعه‌سازان را دریابیم و با ایجاد انگیزه در آنها برای ادامه کار همراه با نوآوری که از الزامات اصلی و اساسیِ داشتن یک صنعت خودرو جویا و پویا است، بکوشیم.

در پایان بخشی از اشعاری را که در همین ارتباط ۲۸سال پیش سروده‌ام، به‌عنوان‌ حُسن‌ختام می‌آورم:

دوســتی دارم بُود صـاحب‌مقـام

در صنـایـع، حرف او جـانِ کـلام

گفتمش از صنـعت خـــودرو بگو

گفت: توفیقی در این صنـعت مَجو

گفتمش پیکان که سی‌سـاله شده

گفت: جـداً موجــب نــاله شده

گفتمش مــونتاژ پَترول یا رنــو

گفت: بدتر از پـراید است و پـژو

گفتمش مــزدا و دِوو، گــفت: لا

چونــکه از مونــتاژ می‌بارد بـلا

گفتمش راهِ علاج و چاره چیست؟

گفت: اِلاّ ساخت‌ داخل راه نیست

گفتمش ...گفتا: که بس کن از صفا

«لَــیسَ لِلإِنـسانِ إِلّا مـا سَـعی»