آیا اختلال نعوظ ناشی از دیابت درمان می شود؟

شفاآنلاین:سلامت>اختلال نعوظ یک وضعیت خسته کننده است که در آن آلت تناسلی نمی تواند نعوظ کافی برای رابطه جنسی داشته باشد یا آن را حفظ کند و این وضعیت بسیار شایع است.
به گزارش شفا آنلاین:یکی از عوارض جانبی کمتر شناخته شده دیابت، افزایش خطر ابتلا به اختلال نعوظ است. کارشناسان گمان می کنند که مشکلات گردش خون ناشی از دیابت بر جریان خون آلت تناسلی تأثیر می گذارد و نعوظ را دشوار می کند. افراد مبتلا به دیابت سه برابر بیشتر از افرادی که دیابت ندارند در حفظ نعوظ مشکل دارند.

اختلال نعوظ یک وضعیت خسته کننده است که در آن آلت تناسلی نمی تواند نعوظ کافی برای رابطه جنسی داشته باشد یا آن را حفظ کند و این وضعیت شایع تر از آن است که فکر می کنید. برخی داروها و برخی از شرایط سلامتی، از جمله دیابت، به طور قابل توجهی خطر اختلال نعوظ را افزایش می دهند.

نعوظ چیست؟

نعوظ به دلیل افزایش جریان خون به آلت تناسلی ایجاد می شود. همانطور که خون بافت نعوظ را پر می کند، بافت متورم می شود و بزرگتر و سفت تر می شود. تورم وریدهایی را فشرده می کند که اجازه می دهد خون از آلت تناسلی خارج شود، بنابراین آلت تناسلی شما در حالت نعوظ می ماند.

تاثیر دیابت بر نعوظ

دیابت می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در جریان خون در اندام‌ها، از جمله آلت تناسلی شما شود. قند خون بالا مرتبط با دیابت ممکن است باعث آسیب به رگ های خونی شود که بر گردش خون تأثیر می گذارد. اگر رگ های خونی در ناحیه تناسلی شما آسیب دیده باشد، ممکن است در نعوظ دچار مشکل شوید.

سایر شرایط سلامتی نیز به اختلال نعوظ دامن می زنند. بیماری‌های قلبی، بیماری‌های عروقی، سرطان پروستات، برخی داروها و سابقه مصرف سیگار همگی در اختلال نعوظ نقش دارند.


اگر دیابت داریم درمان اختلال نعوظ امکان پذیر است؟

اگر اختلال نعوظ دارید، باید با پزشک خود در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید. آنها به شما کمک می کنند تا مطمئن شوید که دیابت شما تحت کنترل است تا از آسیب بعدی به رگ های خونی جلوگیری شود. در حالی که هیچ درمان خاصی برای معکوس کردن آسیب رگ های خونی ناشی از دیابت وجود ندارد، گزینه های مختلفی برای کمک به حفظ نعوظ وجود دارد:

مصرف داروی خوراکی برای درمان اختلال نعوظ

داروهای خوراکی مختلفی وجود دارد که توانایی شما را برای نعوظ بهبود می بخشد. این داروها با افزایش جریان خون به آلت تناسلی شما عمل می کنند تا بتوانید به کمک محرک های جنسی نعوظ داشته باشید. همه داروها نیاز به تجویز پزشک دارند. پزشک به شما کمک می کند تا انتخاب کنید کدام یک برای شما بهترین کاربرد را دارد

تزریق دارو یا استفاده از شیاف برای درمان اختلال نعوظ

اگر داروهای اختلال نعوظ خوراکی بهترین گزینه برای شما نیست، پزشک ممکن است یک داروی تزریقی را پیشنهاد کند. برای استفاده از آن، باید از یک سوزن و سرنگ برای تزریق دارو به قاعده آلت تناسلی خود درست قبل از رابطه جنسی استفاده کنید. شیاف هایی نیز وجود دارند که می توانند کمک کننده باشند.

عمل جراحی برای درمان اختلال نعوظ

ایمپلنت آلت تناسلی برای افرادی که نمی توانند با دارو نعوظ داشته باشند سابقه موفقیت خوبی داشته است. برای قرار دادن ایمپلنت در آلت تناسلی خود نیاز به جراحی دارید. ایمپلنت های بادی دارای یک پمپ کوچک در کیسه بیضه شما هستند که از آن برای پر کردن ایمپلنت زمانی که می خواهید رابطه جنسی داشته باشید استفاده می کنید. ایمپلنت های دیگر از مواد قابل خم شدن ساخته شده اند. می توانید از دستان خود برای دستکاری آلت تناسلی خود در موقعیت مورد نظر استفاده کنید.

دستگاه های خلاء برای درمان اختلال نعوظ

شما می توانید با کشیدن یک لوله پلاستیکی روی آلت تناسلی خود و پمپاژ آن برای ایجاد خلاء و فشار، به نعوظ برسید. این وسیله فشار خون را به داخل بافت می کشاند و باعث نعوظ می شود.

تستوسترون برای درمان اختلال نعوظ

دیابت اغلب با سطوح پایین تستوسترون مرتبط است. اگر پزشک متوجه شود که تستوسترون شما پایین است، ممکن است تستوسترون را به شکل تزریق یا چسب پوستی تجویز کند. افزایش هورمون های جنسی می تواند به حل اختلال نعوظ کمک کند.

‌


تغییر سبک زندگی برای درمان اختلال نعوظ

به عنوان بخشی از درمان اختلال نعوظ، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنید، مانند:

کاهش وزن را در الویت قرار دهید.
رژیم غذایی خود را برای کنترل دیابت و سایر شرایط تغییر دهید.
اگر سیگار می کشید، سیگار را ترک کنید.
فعالیت بدنی خود را افزایش دهید.

این تغییرات ممکن است اثربخشی هر درمان اختلال نعوظ را افزایش دهد. علاوه بر این، تغییر سبک زندگی می تواند سلامت کلی شما را بهبود بخشد.

بهبود سلامت قلب و مدیریت دیابت نیز خطر عوارض بعدی را کاهش می دهد.

مطمئن شوید که در مورد داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. اگر سابقه سرطان یا بیماری قلبی دارید به آنها اطلاع دهید.

هنگامی که پزشک سابقه پزشکی شما را بداند، می تواند به شما در انتخاب بهترین برنامه درمانی برای اختلال نعوظ کمک کند.