سرنا امینی کارگردان مستند «بچه سوم» که در بخش کوتاه هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد در گفتگو با خبرنگار مهر عنوان کرد: زمانی که تصمیم گرفتم فیلم مستند بسازم دنبال یک سوژه انسانی بودم. در آن زمان آقای مهدی کلاته به من پیشنهاد شد و می دانستم که تنها فرد شنوای یک خانواده کاملاً ناشنوا است. ما مشابه این داستان را در سینما دیده ایم اما در اولین جلسه ای که با آقای کلاته داشتم متوجه شدم برخی از اعضای خانواده او طی اتفاقی ناشنوا شده اند. او در جلسه‌ای که داشتیم از هدفش در زندگی برایم صحبت کرد و از اینکه به دلیل شرایط خانوادگی نمی توانسته است، درست صحبت کند و مسیر سختی را تا دوبلور شدن طی کرده است. این داستان من را متقاعد کرد که این مستند را بسازم.

وی درباره روند تولید مستند گفت: شیوه بازسازی را برای این مستند پیش گرفتم و دوست داشتم یک مقدار تم کمدی را وارد این قصه کنم و خلاقانه این داستان را به تصویر بکشم تا مخاطب با فیلمم ارتباط برقرار کند.

روایت «بچه سوم» که با وجود مشکل در صحبت کردن، دوبلور شد

این کارگردان در پاسخ به اینکه آیا با اضافه کردن تم کمدی نگران نبوده است که مخاطبان با مستندش ارتباط برقرار نکنند، گفت: ابتدا نگران بودم که مخاطبان با اثرم ارتباط برقرار نکنند اما دوست داشتم چیزی را بنویسم که دوست دارم در آینده روی پرده سینما تماشا کنم. درواقع من اوایل پروژه قصد نداشتم این مستند را به صورت طنز ارائه کنم اما در دوران پژوهش با آقای کلاته صحبت می‌کردیم و او خاطراتش را با لحن جالبی تعریف می‌کرد که برایم جذاب بود. او از چالش های زندگی اش با خنده تعریف می کرد به همین دلیل تصمیم گرفتیم این مستند را هم با تم طنز و شوخی بسازیم.

وی تاکید کرد که دوست دارد در آینده وارد سینمای بلند شود.

سرنا امینی درباره اینکه آیا به عنوان یک بلاگر دوست دارد فیلمسازی را هم تجربه کند، تصریح کرد: من هیچوقت بلاگر نیستم زیرا با احترام به بلاگرهایی که مسیر سلامتی را طی می کنند آن‌ها بیشتر از زندگی روزمره و چالش‌های روزانه و تفریحات و سفرهایشان تولید محتوا می کنند. من هرگز این مسیر را طی نکردم و صرفاً در فضای مجازی تولید محتوای کمدی می کردم و با مسائل روز و مسائل اجتماعی شوخی می کردم. درواقع من کمدینی بودم که در اینستاگرام فعالیت می‌کردم. حدود ۳ سال و نیم است که دیگر از این فضا دور شدم چون به نظرم دیگر مبتنی بر ارزش های زندگی من نبود و پیشرفتی برایم نداشت. این مسیر را تغییر دادم و در این سه سال تحصیلات دانشگاهی در رشته کارگردانی را شروع کردم. ۲ کار کوتاه داستانی ساختم و کار اولم به ۱۷ فستیوال بین المللی رفت و جایزه گرفت.

امینی در پایان درباره حضور ناگهانی فیلمش در بخش مسابقه توضیح داد: فیلم من انتخاب شده بود، با من تماس گرفتند و کاتالوگ جشنواره را نیز پر کردیم. اما زمان اعلام فیلم های مسابقه دیدم که فیلمم در لیست آثار نیست و دیگر حتی پیگیر موضوع هم نشدم. ۲ روز بعد از جشنواره با من تماس گرفتند و گفتند که فیلمتان به جشنواره راه پیدا کرده است. این اتفاق فقط برای فیلم من رخ نداده و یک فیلم دیگر هم اینگونه شد و از حالت رزرو وارد مسابقه شد به این دلیل که فیلم ها مدام توسط داوران بازبینی می شوند.