پنج خودروی اسپرت با توانایی‌های آفرود! از آئودی تا لامبورگینی هوراکان

درحالی‌که خودروی اسپرت نقطهٔ مقابل توانایی آفرود محسوب می‌شود اما در طول تاریخ، چند خودرو تلاش کرده‌اند این دو مفهوم را باهم ترکیب کنند.

از همان روزهای اولیه تولید خودرو، مدل‌های اسپرت برای کسانی که به دنبال تجربه رانندگی هیجان‌انگیز در جاده و پیست بودند توسعه پیدا کردند. بااین‌حال برخی از طراحان و مهندسان قصد داشتند نشان دهند که خودروهای اسپرت می‌توانند در خارج از جاده هم مورداستفاده قرار گیرند. در ابتدا، این ایده در موتوراسپرت و مسابقاتی مثل رالی مطرح شد ولی مفهوم خودروی اسپرت آفرودی نهایتاً به ساخت چند کانسپت و حتی مدل‌های تولیدی انجامید.

آکسیام مگا ترک

در اواخر دهه ۸۰، یک شرکت فرانسوی بنام آکسیام که کار خود را با تولید میکروکار آغاز کرده بود، تصمیم به توسعه یک سوپرکار گرفت. بااین‌حال، تیم کوچک این پروژه به یک سوپراسپرت معمولی بسنده نکردند و سوپرکاری با توانایی‌های آفرود توسعه دادند. این خودرو که مگا ترک نام گرفت، اولین بار در نمایشگاه پاریس ۱۹۹۲ به نمایش درآمد و با طول ۵ متر، خودروی بسیار بزرگی محسوب می‌شد. این ماشین به سیستم تعلیق با قابلیت تنظیم ارتفاع مجهز بود که تا ۳۳ سانتی‌متر فاصله از زمین را فراهم می‌کرد. سامانه چهارچرخ محرک و لاستیک‌های ۲۰ اینچی که میشلین به‌طور خاص برای آکسیام ساخته بود هم از دیگر ویژگی‌های مگا ترک بودند. در سینه خودرو هم یک نیروگاه ۶ لیتری V12 قرار گرفته بود که از مرسدس گرفته شده و ۴۰۰ اسب بخار قدرت داشت. هرچند مگا ترک ایده بسیار جالبی را مطرح کرده بود ولی نتوانست نظر خریداران زیادی را جلب کند. به همین دلیل، آکسیام طی سه سال تنها پنج دستگاه از مگا ترک تولید کرد و به فروش رساند.

نیسان تریل رانر کانسپت

در اواسط دهه ۹۰، نیسان به لطف تولید چندین نسل از خودروهای اسپرت جذاب مثل اسکای‌لاین GT-R، سری Z و سیلویا، در سراسر جهان شهرت یافته بود. بااین‌حال، در نمایشگاه توکیو ۱۹۹۷، نیسان کانسپتی را به نمایش درآورد که با تمام خودروهای اسپرت قبلی شرکت کاملاً متفاوت بود. این کانسپت که تریل رانر نام داشت، عناصر یک خودروی اسپرت دودر را با توانایی‌های آفرود یک شاسی‌بلند ترکیب کرده بود. تریل رانر که روی رینگ‌های بزرگی قرار گرفته و فاصله زیادی از زمین داشت، به یک پیشرانه ۱.۸ لیتری چهار سیلندر توربو مجهز بود و از سامانه چهارچرخ محرک بهره می‌برد که از اسکای‌لاین GT-R گرفته شده بود. هرچند این کانسپت با واکنش مثبت مردم و مطبوعات مواجه شد ولی نیسان اقدام به تولید آن نکرد.

آئودی نانوک کواترو کانسپت

آئودی یکی از اولین شرکت‌هایی بود که با مدل کواترو، سامانهٔ چهارچرخ محرک را به خودروهای سواری آورد و نشان داد که چنین سیستمی در خودروهایی غیر از شاسی‌بلند هم بسیار کاربردی خواهد بود. چند دهه بعد یعنی در سال ۲۰۱۳ نیز این شرکت با معرفی کانسپتی با نام نانوک کواترو، به دنبال ایجاد تحول دیگری در خودروهای اسپرت بود. این خودرو ترکیب از یک سوپراسپرت با خودرویی آفرود بود. این کانسپت غیرمعمول، در بیرون با درهای پروانه‌ای، شبیه آئودی R8 متعلق به آینده بود که برای ماجراجویی‌های دور از تمدن طراحی شده است. نانوک سامانهٔ چهارچرخ محرک کواترو را از شاسی‌بلندهای تولیدی آئودی قرض گرفته و پشت صندلی‌های خود یک نیروگاه V10 داشت. البته این موتور متعلق به R8 نبود بلکه یک پیشرانهٔ ۵ لیتری دیزلی توئین توربو بود که ۵۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. با وجود این ویژگی‌های جذاب، کانسپت نانوک به دلیل تقاضای پایین برای چنین خودرویی از یک سو و رسوایی دیزل‌گیت گروه فولکس‌واگن از سوی دیگر، هیچ‌گاه تولید نشد.

پورشه ۹۱۱ داکار

در دههٔ ۸۰، پورشه که قصد حضور در مسابقات رالی را داشت، شاهکار چهارچرخ محرکی بنام ۹۵۹ را ساخت. هرچند این شرکت هیچ‌گاه نتوانست در مسابقات گروه B رالی WRC شرکت کند ولی ۹۵۹ با پیروزی در رالی مشهور پاریس داکار، به یک افسانهٔ رالی تبدیل شد. بااین‌حال، نسخهٔ جاده‌ای ۹۵۹ هرچند از همان سامانهٔ چهارچرخ محرک نوآورانهٔ همتای رالی خود استفاده می‌کرد ولی صرفاً برای جاده‌های آسفالت طراحی شده بود. در سال ۲۰۲۲ اما پورشه برای ادای احترام به اسطوره‌های رالی تاریخ خود که بر اساس ۹۱۱ ساخته شده بودند، با معرفی ۹۱۱ داکار در نمایشگاه لس‌آنجلس، طرفداران خود را غافلگیر کرد. این نسخه با افزایش فاصله از زمین، ۹۱۱ را به خودرویی همه‌جارو تبدیل کرده بود که هیچ‌کس انتظارش را نداشت. ۹۱۱ داکار با پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر تخت توئین توربوی برگرفته از کاررا GTS با ۴۸۰ اسب بخار قدرت از کانسپت به اولین خودروی اسپرت آفرودی تولیدی پورشه تبدیل شد. البته ازآنجایی‌که فاصلهٔ خودرو از زمین خیلی بیشتر نشده، ۹۱۱ داکار فقط می‌تواند از مسیرهای ناهموار سبک عبور کند.

لامبورگینی هوراکان استراتو

در گروه فولکس‌واگن، علاوه بر آئودی و پورشه، لامبورگینی هم سراغ ایدهٔ سوپراسپرت آفرودی رفت و در سال ۲۰۱۹ کانسپتی با نام هوراکان استراتو را معرفی کرد. این کانسپت که بر اساس هوراکان اوو ساخته شده بود، به لطف سیستم تعلیق جدید، نزدیک به پنج سانتی‌متر فاصلهٔ بیشتری از زمین داشت. این کانسپت غیرمعمول هوراکان با واکنش بسیار مثبتی مواجه شد و پس‌ازاینکه خریداران زیادی در مورد تولید آن پرسیدند، لامبورگینی تصمیم گرفت تولید هوراکان استراتو را در سال ۲۰۲۳ آغاز کند. نسخهٔ تولیدی این ماشین تمام ویژگی‌های نسخهٔ کانسپت را حفظ کرده است. در سینهٔ این سوپرکار آفرودی نیز همان پیشرانهٔ ۵.۲ لیتری V10 آنای هوراکان اوو قرار دارد که ۶۱۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند.