نمای نزدیک از جنگنده تهاجمی F2 که حاصل همکاری ژاپن و آمریکا است+ تصاویر

به گزارش بهداشت نیوز، آژانس دفاعی ژاپن در ابتدا قصد داشت در مجموع ۱۳۰ فروند هواپیمای اف-۲ (۸۳ هواپیمای تک سرنشین و ۴۷ هواپیمای دو سرنشینه) را با تحویل تا پس از سال ۲۰۱۰ خریداری کند، اما در اوایل سال ۲۰۰۷ این تعداد به ۹۴ فروند کاهش یافت.

سفارش اولیه شامل ۸۱ هواپیما بود. پنج مورد دیگر در مارس ۲۰۰۷ در یک قرارداد ۱۵۰ میلیون دلاری سفارش داده شد. صنایع سنگین میتسوبیشی در آوریل ۲۰۰۸ قراردادی به ارزش ۲۵۰ میلیون دلار با لاکهید مارتین برای ساخت هشت هواپیمای F-۲ دیگر منعقد کرد. این قرارداد دوازدهمین قرارداد سالانه‌ای بود که توسط صنایع سنگین میتسوبیشی به لاکهید مارتین اعطا شد.

ژاپن در حال حاضر در حال توسعه یک جت جنگنده پیشرفته جدید برای جایگزینی هواپیمای جنگنده پشتیبانی میتسوبیشی F-۲ است.

برنامه و توسعه جنگنده F-۲

در سال ۱۹۸۷، نیروی هوایی ژاپن یک نوع از جنگنده اف-۱۶ سی را به عنوان هواپیمای اف اس-ایکس ژاپنی برای جایگزینی با هواپیمای F-۱ میتسوبیشی انتخاب کرد. در سال ۱۹۸۸ میتسوبیشی به عنوان پیمانکار اصلی این هواپیما انتخاب شد که به F-۲ معروف شد.. این پروژه شامل انتقال فناوری از ایالات متحده به ژاپن و تامین هزینه تا ۶۰ ٪ توسط ژاپن و ۴۰ ٪ توسط ایالات متحده بود.

چهار نمونه اولیه به همراه دو نمونه اولیه استاتیک برای تست استاتیک و آزمایش‌های دیگر توسعه داده شد. آزمایشات پروازی نمونه‌های اولیه تا سال ۱۹۹۷ با موفقیت به پایان رسید و این هواپیما در سال ۱۹۹۸ وارد مرحله تولید شد.

اولین هواپیمای تولیدی در مارس ۲۰۰۵ به آژانس دفاعی ژاپن تحویل داده شد. این هواپیما در کارخانه کوماکی جنوبی میتسوبیشی در ناگویا مونتاژ شد.

در ژوئن ۲۰۰۷، F-۲ اولین استقرار خارج از ژاپن را برای رزمایش مشترک ایالات متحده و ژاپن در پایگاه نیروی هوایی آندرسن آمریکا در گوام انجام داد. F-۲ برای اولین بار در طول تمرینات، سلاح‌هایی را پرتاب کرد.

طراحی جنگنده F-۲

برای جنگنده F-۲، شرکت کاوازاکی وظیفه ساخت بخش میانی بدنه و همچنین درهای چرخ اصلی و موتور را بر عهده داشته استد. همچنین شرکت میتسوبیشی بخش جلویی بدنه و بال‌ها را ساخته است.

شرکت فوجی بخش سطح بال بالایی، فیرینگ بال، رادوم، فلاپرون و واحدهای ورودی هوای موتور و بخش دم را تولید کرده است. شرکت هوانوردی لاکهید مارتین بخش عقب بدنه، جعبه‌های بال سمت پورت و فلپ‌های لبه جلو را تامین کرده است.

کابین خلبان

کابین خلبان مجهز به سه نمایشگر چند منظوره از جمله نمایشگر کریستال مایع از یوکوگاوا است. نمایشگر هدآپ خلبان توسط شرکت شیمادزو توسعه داده شده است.

تسلیحات جنگنده F-۲

سیستم یکپارچه جنگ الکترونیک هواپیما، کامپیوتر ماموریت و رادار آرایه فازی فعال توسط میتسوبیشی الکتریک توسعه داده شده است.

یک اسلحه ۲۰ میلی متری ولکان M۶۱A۱ در بخش بال پورت نصب شده است. ۱۳ نقطه سخت برای حمل سیستم‌ها و انبارهای تسلیحاتی وجود دارد که شامل یکی در خط مرکزی بدنه، یکی در هر نوک بال و پنج نقطه در زیر هر بال است.

این هواپیما قادر به استقرار موشک‌های هوا به هوای میان برد ریتون AIM-۷F/M اسپارو، ریتون AIM-۹L سایدوایندر کوتاه برد و موشک هوا به هوای کوتاه برد AAM-۳ صنایع سنگین میتسوبیشی است.

F-۲ مجهز به موشک‌های ضد کشتی ASM-۱ و ASM-۲ است. میتسوبیشی در سال ۱۹۸۰ شروع به توسعه موشک‌های ضد کشتی سری تایپ ۸۰، ASM-۱ و ASM-۲ کرد که در اصل برای جنگنده F-۱ بود.

این هواپیمای جنگنده همچنین می‌تواند بمب‌های ۵۰۰ پوندی، بمب‌های خوشه‌ای CBU-۸۷/B و راکت انداز را حمل کند.

اویونیک و کنترل پرواز

لاکهید مارتین مسئول سیستم‌های اویونیک است. سیستم پرواز با سیم دیجیتال این هواپیما توسط هوانوردی الکتریک ژاپن و هانیول تحت یک توافق توسعه مشترک توسعه داده شده است. حالت‌های پرواز با سیم (fly-by-wire) شامل افزایش کنترل، تثبیت استاتیکی و کنترل بار در حین مانورها هستند.

ارتباطات

سیستم‌های ارتباطی نصب شده در F-۲ عبارتند از گیرنده AN/ARC-۱۶۴ که در باند یواچ اف کار می‌کند و توسط ریتون عرضه شده، یک فرستنده گیرنده V/UHF ارائه شده توسط شرکت NEC، سیستم تشخیص دوست یا دشمن هازلتاین و یک رادیو اچ اف است.

موتور توربوفن F-۲

این هواپیما به موتور توربوفن پس سوز جنرال الکتریک F۱۱۰-GE-۱۲۹ مجهز است. موتور ۱۳۱.۷ کیلونیوتن تولید می‌کند. سرعت هواپیما ۲ ماخ است.

مشخصات فنی کلی F-۲

• نوع: جنگنده تهاجمی
• سازنده: میتسوبیشی ژاپن و لاکهید مارتین آمریکا
• طول بال ها: ۱۰.۸ متر
• طول: ۱۵.۵۲ متر
• ارتفاع: ۴.۹۶ متر
• وزن خالی: ۱۲۰۰۰ کیلوگرم
• ظرفیت سوخت داخلی: ۳۶۰۰ کیلوگرم
• حداکثر سرعت: ۲ ماخ
• برد جنگی: ۸۳۳ کیلومتر

منبع: روزیاتو