شمارش معکوس برای خداحافظی با تولید روانکارها در کشور!

عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:

با یک جست‌وجوی ساده در فضای رسانه‌ای کشور به راحتی می‌توان دریافت که فعالان این حوزه و کارشناسان بخش حمل‌ونقل و صنعت روانکارها، بارها نسبت‌به موضوع قیمت‌گذاری دستوری و ناهماهنگی بین تولیدکنندگان روانکار در کشور با تامین‌کنندگان مواداولیه آن به ویژه در بحث قیمت‌گذاری هشدار داده‌اند. اما حالا شرایط از هشدار دادن و نظاره کردن فراتر رفته و باید در ماه های آتی منتظر تامین نیاز داخل کشور به انواع روانکارهای خودرویی، ریلی، دریایی و صنعتی از طریق واردات باشیم.

پیش از این نیز بارها تاکید شده بود لوب‌کات به‌عنوان ماده اولیه تولید روغن‌پایه در پالایشگاه‌های روغن‌سازی، بدون نظارت و قیمت‌گذاری دستوری از سوی دولت، توسط پالایشگاه‌های نفتی به فروش می‌رسد و قیمت نفت در بازارهای جهانی و نرخ دلار قیمت این محصول نفتی یا همان ماده اولیه صنعت روغن‌سازی را تعیین می‌کند.

قیمت‌ها هر روز بالا و بالاتر می‌روند و پالایشگاه‌های روغن‌سازی مجبور به خرید از پالایشگاه‌های نفتی هستند، درحالی‌که خود برای فروش روانکارهای خودرویی و حتی روغن پایه با سدی به نام قیمت‌گذاری دستوری مواجه هستند.

حالا خبرها از افزایش دو و نیم برابری قیمت لوب‌کات از ابتدای سال جاری تا امروز حکایت دارد؛ یعنی طی 10ماه گذشته قیمت این ماده اولیه 56درصد رشد داشته است، تا جایی‌که در همین چند روز گذشته 22درصد از این رشد 56درصدی محقق شد و بازار روانکارها به ویژه پالایشگاه‌های روغن‌سازی را در شوکی بزرگ فرو برد. حالا خبرها حکایت از عدم توان خرید لوب‌کات توسط پالایشگاه‌ها به دلیل بسته بودن دست‌هایشان در فروش محصول نهایی حکایت دارد که این خود به معنای قفل شدن روند تولید روانکارها به ویژه روغن‌های موتوری برای بازار شب عید است.

در این بین دولت دو گزینه پیش رو دارد؛ یا باید قیمت لوب‌کات را که توسط پالایشگاه های نفتی به فروش می‌رسد، تحت قیمت‌گذاری دستوری درآورد و بر آن نظارت دقیق داشته باشد تا زنجیره قیمت‌گذاری دستوری حفظ شود و یا باید قیمت‌گذاری روغن‌های موتوری و سایر روانکارهای صنعتی را برداشته تا بازار به تعادل برسد.

البته گزینه دیگری نیز وجود دارد و آن عمل نکردن به این راهکارهاست. به شکلی که تولید روانکارها در کشور متوقف شود و برای جبران کمبودها، ارز حاصل از صادرات نفتی و غیرنفتی را به واردات روغن‌های موتوری و صنعتی اختصاص دهیم.

اگرچه بارها طی سال‌های گذشته نسبت به این ناهماهنگی در تولید روانکارها هشدار داده شده و دولت و انجمن پالایشگاه‌های نفتی هم هیچ اقدامی برای سر و سامان دادن به این بازار انجام نداده‌اند اما به نظر می رسد تجار و بازرگانان به‌زودی باید دست‌به کار شوند و نیاز کشور به روانکارها به ویژه روانکارهای خودرویی را از طریق واردات تامین کنند. اقدامی که صنعت باسابقه روانکار را در کشوری نفت خیز چون ایران به لبه پرتگاه سوق خواهد داد.