محمد داوری طی یادداشتی نوشت: برخی از اعتراض‌ها و انتقادها آن‌قدر روشن است که جای هیچ توجیهی وجود ندارد و هیچ عذر و بهانه‌ای نیز پذیرفته نیست. یکی از مصادیق آن هم اعتراض معلمان بازنشسته سال گذشته است که هنوز ۶۰درصد از پاداش بازنشستگی خود را دریافت نکرده‌اند. اعتراض معلمان به موضوعات مختلف سال‌هاست که به طور مستمر صورت می‌گیرد و آن‌ها از معدود اصنافی هستند که هم در مطالبه‌گری خود استمرار دارند و هم انسجام دارند و تشکل‌های متعدد و متنوعی هم در این صنف وجود دارد که به این استمرار و انسجام کمک کرده و موجب شده است کنشگری‌های این صنف به نسبت سایر اصناف و به نسبت گذشته مدنی‌تر باشد.

با این وجود دستگاه‌ها و نهادهای مسوول در قبال این اعتراضات مدنی متاسفانه بسیار غیرمدنی برخورد کرده‌اند، نخست اینکه هیچ کس بابت این تاخیر از فرهنگیان بازنشسته عذرخواهی نکرده است و دوم اینکه هیچ کس نمی‌گوید چرا پاداش بازنشستگان سایر کارکنان دولت بلافاصله پرداخت می‌شود اما به معلمان که می‌رسد این همه تاخیر دارد؟!

حالا بگذریم ازعدم تناسب میزان این پاداش که بسیار تبعیض‌آمیز است و کارکنان دیگر چند برابر یک معلم در شرایط مساوی پاداش دریافت می‌کنند. نکته مهم‌تر و بسیار روشن این است که وقتی در پرداخت پاداش تاخیر می‌شود چرا به نرخ روز و با محاسبه تورم پرداخت نمی‌شود؟! درحالی که وقتی اقساط وام همین معلمان یک روز هم تاخیر می‌شود جریمه می‌شوند اما مطالبات معلمان چه پاداش و چه حق‌التدریس‌ها و سایر موارد حتی اگر با چند سال تاخیر هم پرداخت شود همان مبلغ اصلی پرداخت می‌شود؟! ظلم از این آشکارتر؟!

انتظار می‌رود هر چند مقصر اصلی این تاخیر دولت گذشته و به طور خاص سازمان برنامه و بودجه و به طور ویژه شخص رییس سابق این سازمان یعنی آقای منظور است اما دولت پزشکیان که شعارش شنیده شدن صدای بی‌صدایان است و عدالت‌محوری‌ترین کلیدواژه گفتمان اوست، این صدای بلند مظلومیت معلمان را بشنود و به آن پاسخ روشن بدهد و بعد هم پاداش آن‌ها را با محاسبه نرخ تورم پرداخت کند. بی‌تردید نحوه مواجهه دولت با اعتراض‌ها و انتقادها مهم‌ترین عامل در تصویرسازی از این دولت خواهد بود.

دولتی که وعده داده بود با معترضان مثل گذشته برخورد نخواهد شد و به منزلت کسی توهین نخواهد شد. دولتی که از دولتمردان و دولت‌زنان آن انتظار می‌رود به گونه‌ای متفاوت‌تر برخورد کنند و صداهای حق‌طلبانه و مظلومانه را بشنوند و پاسخ بدهند و از همه بیشتر حال که سخنگوی دولت از جنس معلمان و از خانواده فرهنگیان است این انتظار دوچندان می‌رود.

امید است بیش از این معلمان عزیز بازنشسته مجبور نشوند برای فریاد کردن حق خود از دورترین نقاط کشور به تهران بیایند و در کف خیابان حق خود را مطالبه کنند.