محققان MIT به تازگی مدلی نوین برای توضیح عملکرد سلول‌های مکانی در هیپوکامپوس و نقش آن‌ها در ذخیره‌سازی حافظه‌های فضایی و اپیزودیک توسعه داده‌اند.

به گزارش ایتنا و به نقل از نوروساینس نیوز، این مدل جدید نشان می‌دهد که چگونه سلول‌های شبکه‌ای در قشر انتورینال با سلول‌های هیپوکامپوس تعامل دارند تا چارچوبی برای ذخیره‌سازی حافظه‌ها و اتصال آن‌ها به الگوهای عصبی خاص ایجاد کنند. این یافته‌ها به ما کمک می‌کنند تا درک بهتری از همزیستی حافظه‌های فضایی و اپیزودیک داشته باشیم.

نقش سلول‌های مکانی در ذخیره‌سازی حافظه‌ها

سلول‌های مکانی که تقریباً ۵۰ سال پیش کشف شدند، مسئول ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به مکان‌ها هستند و علاوه بر آن، در ذخیره‌سازی حافظه‌های رویدادی نیز نقش کلیدی دارند.

در حالی که کدگذاری حافظه‌های فضایی به‌خوبی شناخته شده است، کدگذاری حافظه‌های اپیزودیک همچنان به عنوان یک معما باقی مانده بود. مدل جدید محققان MIT توضیح می‌دهد که چگونه سلول‌های مکانی می‌توانند برای تشکیل حافظه‌های اپیزودیک حتی بدون وجود مؤلفه فضایی استفاده شوند.

مطالب مشابه:

- مغز انسان چگونه زباله‌های سلولی را پاکسازی می‌کند؟
- ارتباط فقر با پیری زودرس مغز

تعامل سلول‌های شبکه‌ای و هیپوکامپوس

مدل جدید بر تعاملات بین سلول‌های شبکه‌ای و سلول‌های هیپوکامپوس تمرکز دارد و نشان می‌دهد که این تعاملات می‌توانند به عنوان چارچوبی برای ذخیره‌سازی هر دو نوع حافظه، یعنی حافظه فضایی و حافظه اپیزودیک عمل کنند. ایلای فیت، استاد علوم مغز و شناخت در MIT، این مدل را به عنوان پایه‌ای برای درک بهتر ماهیت حافظه اپیزودیک توصیف کرده است.

ویژگی‌های بیولوژیکی سیستم‌های حافظه

این مدل جدید همچنین برخی ویژگی‌های سیستم‌های بیولوژیکی حافظه را بازتولید می‌کند، از جمله ظرفیت بزرگ ذخیره‌سازی و کاهش تدریجی جزئیات حافظه‌های قدیمی. این یافته‌ها به ویژه در زمینه تکنیک‌های یادآوری مانند قصرهای حافظه کاربرد دارند، جایی که افراد با ارتباط دادن اطلاعات جدید به مکان‌های آشنا، توانایی یادآوری خود را تقویت می‌کنند.

بهبود یادآوری و حل مشکل "دره حافظه"

این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه مغز می‌تواند اطلاعات را به‌صورت متوالی و انعطاف‌پذیر یادآوری کند، بدون اینکه با مشکل "دره حافظه" مواجه شود. این مشکل زمانی به وجود می‌آید که افزودن اطلاعات جدید منجر به پاک شدن اطلاعات قدیمی می‌شود. علاوه بر این، این مدل به توضیح چگونگی تبدیل حافظه‌های اپیزودیک به حافظه معنایی کمک خواهد کرد.

کاربردهای تحقیق و نتایج آینده

نتایج این تحقیق نه تنها به درک عملکرد مغز کمک می‌کند، بلکه ممکن است راهگشای توسعه مدل‌های یادگیری ماشین مشابه باشد. این پژوهش تحت حمایت سازمان‌ها و بنیادهای مختلف انجام شده و نتایج آن در مجله معتبر Nature منتشر شده است.

این مدل جدید به‌طور بالقوه می‌تواند در فهم بهتر نحوه ذخیره‌سازی و یادآوری اطلاعات در مغز انسان نقش بسزایی داشته باشد و همچنین کاربردهای گسترده‌ای در زمینه‌های فناوری، روانشناسی و علوم اعصاب به همراه داشته باشد.