اینکه رهبران کشورها علایقی داشته باشند که تصور می کنند به نفع کشورشان است امری طبیعی است، اگر چنین نباشد درست نیست، اما اینکه هر روز بیایند سخنان و ایده هایی را مطرح کنند که فقط جنجال رسانه ای راه بیاندازد و با توجه به شرایط و موقعیت ایالات متحده، جهان را به هم بریزد امری غیر منطقی به حساب می آید و این فقط در شرایطی رخ می دهد که فردی یا واقعا خرفت شده و پیری روی ذهن او تاثیر گذاشته و یا اینکه هنوز به دنبال راه اندازی جنجال رسانه ای برای جذب انظار است.

طبق اصول رسانه ای برای اینکه فردی بخواهد روی جلد نشریات معتبر قرار گیرد و مورد توجه همه باشد باید یا باید فردی خیلی خوب باشد یا فردی خیلی بد، اگر کسی در میان باشد مورد توجه رسانه ها قرار نمی گیرد.

شاید این ماجرا، یعنی راه اندازی جنجال رسانه ای، برای افرادی که ذوب در عشق به اسرائیل و آمریکا هستند و حاضر هستند برای جلب توجه هر حرفی را به میان بیاورند، مثلا ادعا کنند که از نظر مردم ایران نتانیاهو قهرمان است، صدق کند.

البته ماجرا بستگی به آن دارد که شما به که نشست و برخواست دارید و اگر مثلا بیشتر با افرادی که در عشق به اسرائیل و آمریکا ذوب شده اند نشست و برخواست داشته باشید طبیعی است که فکر کنید اینها همه و یا اکثریت هستند.

اما در باره دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده ماجرا بسیار متفاوت است.

ترامپ معروف است که بسیار علاقه دارد که روزانه روی جلد نشریات مختلف باشد و توجه همه رسانه های جهان به او باشد اما وی می تواند نقش فردی بسیار خوب را بازی کند ونیاز ندارد نقش فردی بسیار بد را بازی کند.

اینکه وی بیاید درباره ماجرای کانادا و گرینلند و مکسیک و کلمبیا و مهاجران و... حرف بزند یک چیز است و اینکه وی بیاید درباره موضوعی که کل جهان روی آن اجماع دارد و کل جهان متفق است که باید حق و حقوق فلسطینیان داده شود صحبت کند چیز دیگری است.

اینکه بیاید بحث انتقال مردم فلسطین به مصر و اردن را مطرح کند در حالی که به خوبی می داند ارائه چنین پیشنهاداتی مطابق برنامه‌های اسرائیل و مغایر با حقوق و اراده آزاد ملت فلسطین وخواسته جامعه جهانی است است عملا در چهارچوب قرار دادن خود در زمره افراد بسیار بد قرار می گیرد، و وی نیاز ندارد که چنین کاری انجام دهد یا چنین حرف هایی را بزند مگر اینکه واقعا خرفت شده باشد.

اگر بنا به جابه جایی مردم باشد خوب اکثریت اسرائیلی ها شناسنامه های دیگری دارند می توانند به کشورهای مبدآ خود برگردند یا مثلا ایالات متحده بخشی از خاک خود را به آنها اختصاص دهد و اجازه دهند فعلا فلسطینی ها در خانه های آنها ساکن شوند تا بعد از بازسازی غزه به غزه برگردند.

یا فلسطینی ها به داخل اسرائیل منتقل شوند و بعد از بازسازی غزه به غزه برگردند.

اگر فلسطینی ها می خواستند سرزمین آبا و اجدادی خود را ترک کنند که اینقدر مقاومت نمی کردند.

البته این بحث را ابتدا ترامپ مطرح نکرد بلکه اسموتریچ و بن غفیر مطرح کردند و نتانیاهو در اوج حملات اسرائیل به غزه از مصر خواست که گذرگاه رفح را برای عبور فلسطینی ها به مصر باز کند که مصر چون می دانست هدف اسرائیل چیست با آن به شدت مخالفت کرد و از سوی دیگر خود فلسطینی ها هم حاضر نشدند این را بپذیرند، حالا ترامپ تازه رسیده دارد حرف اسرائیلی ها را تکرار می کند.

کشورهای عربی مخصوصا مصر و اردن به خوبی می دانند که این طرح یعنی بیرون کردن فلسطینی ها از خانه و کاشانه خود و تحویل دادن آن به اسرائیل است.

آوارگان فلسطینی قدیمی معروف به فلسطینی های 48 (چون سال 1948 میلادی آواره شدند) در آن زمان با وعده انگلیسی ها که یکی دو هفته بروید جایی دیگر تا راهکاری برای حل وفصل اختلافات فلسطینی ها و یهودی ها پیدا شود از خانه و کاشانه خود خارج شدند (و هنوز بسیاری از آنها کلید خانه هایی را که درب های آنها را قفل کرده بودند تا یکی دو هفته بعد برگردند در اختیار دارند) و هنوز است که به خانه و کاشانه خود برگردند.

امروزه با توجه به اینکه مقاومت فلسطینی ها بر شمشیر اسرائیلی ها پیروز شده نتانیاهو ترامپ را بازیچه خود قرار داده تا آنچه را با شمشیر نتوانست به دست بیاورد با سیاست و حقه بازی به دست آورد و به نظر می رسید ترامپ بسیار زرنگ تر از آن باشد که در دام نتانیاهو گیر کند، مگر اینکه واقعا پیری روی عقل او اثر گذاشته باشد.