به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، تیم تحقیق کانادایی دریافت که در بسیاری از موارد، افرادی که تحت تأثیر بیماری روانی قرار دارند، تشخیص نمی‌دهند که یک بیماری قابل تشخیص دارند.

اما حتی زمانی که تشخیص داده می‌شود، اغلب درمانی برایشان وجود ندارد.

این مطالعه نشان داد که مردان بیشتر از زنان تحت درمان قرار نمی‌گیرند.

تیمی به سرپرستی دکتر «دانیل ویگو» از دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور کانادا می‌گوید: «در سطح جهانی، با وجود اینکه مردان بیش از دو برابر شیوع اختلالات مصرف مواد و میزان مرگ و میر ناشی از خودکشی را داشتند، زنان ۵۰ درصد بیشتر احتمال دارد درمان مؤثر دریافت کنند.»

داده‌های جدید از نظرسنجی‌های سازمان جهانی بهداشت با مشارکت نزدیک به ۵۷۰۰۰ شرکت‌کننده در ۲۱ کشور در یک دوره ۱۹ ساله به دست آمده است.

کشورهایی شامل ایالات متحده و ژاپن و همچنین بسیاری از کشورها در اروپای غربی و شرقی و آمریکای جنوبی بودند.

همه شرکت کنندگان معیارهای استاندارد برای داشتن یک بیماری روانی، از جمله اختلالات سو مصرف مواد را داشتند. از مردم سوال شد که آیا آنها:

• نیاز خود را برای درمان تشخیص دادند

• در این مورد با سیستم بهداشت و درمان تماس گرفتند

• حداقل سطح درمان کافی را دریافت کردند

• درمان مؤثری دریافت کردند

محققان گزارش دادند که کمتر از نیمی از آنها (۴۶.۵٪) شرایطی داشتند که نیاز به درمان داشت.

در گروهی که نیاز خود را به درمان تشخیص دادند، تنها حدود یک سوم (۳۴.۱٪) گفتند که سعی کردند برای کمک به سیستم پزشکی کشورشان مراجعه کنند.

تحقیقات نشان داد زمانی که آنها به دنبال کمک بودند، حدود ۸۳ درصد از آن‌چه که محققان آن را «حداقل» مراقبت از وضعیت خود می‌نامیدند، دریافت کردند، و در این گروه حدود نیمی (۴۷ درصد) به «درمان مؤثر» رسیدند.

ویگو گفت که تحقیقات جدید نقطه شروعی برای ترمیم سیستم‌های مراقبت بهداشت روانی است.

این مطالعه نشان داد که علاوه بر «شکاف جنسیتی» قابل توجه در مراقبت‌های بهداشت روان در سراسر جهان، افرادی که سطح تحصیلات پایین‌تری دارند نیز بیشتر روند تشخیص و درمان را از دست می‌دهند.

ویگو و همکارانش نوشتند که داده‌ها اهمیت پر کردن شکاف در درمان مؤثر برای مردان و افراد با تحصیلات پایین‌تر را برجسته می‌کنند.