هر دو سحابی در حال حرکت در این منظره وسیع آسمانی هستند که تقریباً ۷ درجه از آسمان شب زمین را به سمت صورت فلکی سگ بزرگ (کانیس مایور) پوشش می‌دهند. سحابی بزرگ مرغ‌ماهی (در مرکز بالا) خود از دو سحابی نشر اصلی تشکیل شده است.

به گزارش ایتنا، سحابی روشن‌تر NGC 2327 به عنوان سر و سحابی IC 2177 به عنوان بال‌ها و بدن آن عمل می‌کند. جالب است بدانید که فاصله بال‌های مرغ‌ماهی تقریباً ۲۵۰ سال نوری است که با فاصله تخمینی ۳۸۰۰ سال نوری آن مطابقت دارد.

در گوشه پایین راست، سحابی مرغابی به مراتب فشرده‌تر به نظر می‌رسد و با توجه به تخمین فاصله ۱۵۰۰۰ سال نوری‌اش، تنها حدود ۵۰ سال نوری را پوشش می‌دهد. سحابی مرغابی که با نام NGC 2359 شناخته می‌شود، تحت تأثیر بادهای پرانرژی از یک ستاره بسیار بزرگ و داغ در نزدیکی مرکز خود قرار دارد. همچنین، بدن ضخیم و زوائد بالدار این سحابی به آن لقب جذاب‌تری داده است: «کلاه‌خود ثور».

این دو سحابی نه تنها زیبایی بصری دارند، بلکه نمایانگر فرآیندهای پیچیده‌ای هستند که در کیهان در حال وقوع‌اند. مطالعه این سحابی‌ها می‌تواند به ما کمک کند تا بهتر بفهمیم چگونه ستاره‌ها و سحابی‌ها شکل می‌گیرند و تکامل می‌یابند.

همچنین، این ابرهای گازی و گرد و غبار می‌توانند محیط‌هایی مناسب برای شکل‌گیری سیارات جدید باشند. بنابراین، بررسی این سحابی‌ها نه تنها برای درک بهتر کیهان مهم است، بلکه می‌تواند سرنخ‌هایی درباره پیدایش زندگی در دیگر نقاط جهان نیز به ما بدهد.