پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن آمریکا می‌گویند دم کردن چای می‌تواند به‌طور طبیعی مقدار فلزات سنگین مانند سرب و کادمیوم را در این نوشیدنی کاهش دهد. به گفته آنها یون‌های این فلزات به سطح برگ‌های چای می‌چسبند و همراه با تفاله از نوشیدنی خارج می‌شوند.

وینایاک دراوید، نویسنده‌ی ارشد این پژوهش می‌گوید: «ما پیشنهاد نمی‌کنیم که مردم از برگ چای به‌عنوان فیلتر آب استفاده کنند.»

او درادامه توضیح می‌دهد که هدف این تحقیق، اندازه‌گیری میزان جذب فلزات سنگین توسط چای بوده و این پژوهش نشان می‌دهد که نوشیدن چای ممکن است بدون آنکه متوجه باشیم به کاهش تماس با فلزات سنگین داخل آب کمک کند.

بنجامین شیندل، یکی دیگر از نویسندگان این پژوهش، می‌گوید: «ببرگ‌های چای ویژگی منحصربه‌فردی ندارند که آنها را از سایر مواد جذب‌کننده‌ی فلزات متمایز کند. اما چیزی که اهمیت دارد، این است که چای پرمصرف‌ترین نوشیدنی جهان است.»

او می‌افزاید: «مواد مختلفی می‌توانند چنین اثری داشته باشند، اما استفاده از آنها عملی نیست. در حالی که مردم بدون هیچ زحمتی، تنها با دم کردن چای، می‌توانند تا حدی فلزات سنگین را از آب حذف کنند.»

مقایسه‌ی انواع چای و کیسه‌های چای

برای بررسی این موضوع، پژوهشگران آزمایش‌هایی روی انواع مختلف چای از جمله چای سیاه، سبز، اولانگ، سفید، بابونه و رویبوس انجام دادند. همچنین تفاوت بین جنس کیسه چای‌های کیسه‌ای نیز مورد بررسی قرار گرفت.

محققان ابتدا محلول‌هایی با مقادیر مشخصی از فلزات سنگین از جمله سرب، کروم، مس، روی و کادمیوم تهیه کردند و آنها را تا نزدیکی نقطه‌ی جوش گرم کردند. سپس برگ‌های چای را در این محلول‌ها قرار دادند و در فواصل زمانی مختلف میزان فلزات باقی‌مانده در آب را اندازه‌گیری کردند.

پس از آزمایش‌های مختلف، پژوهشگران دریافتند که جنس کیسه چای کیسه‌ای در جذب این فلزات اهمیت زیادی دارد. کیسه‌های پنبه‌ای و نایلونی تقریبا هیچ اثری در جذب فلزات نداشتند، اما کیسه‌های سلولزی عملکرد بسیار بهتری نشان دادند.

شیندل توضیح می‌دهد که سلولز که از چوب به دست می‌آید، سطح بیشتری برای جذب یون‌های فلزی دارد. در حالی که کیسه‌های نایلونی نه‌تنها فلزات را جذب نمی‌کنند، بلکه می‌توانند میکروپلاستیک‌ها را نیز وارد آب کنند. او می‌افزاید: «بیشتر چای‌های کیسه‌ای امروزه از مواد طبیعی مثل سلولز ساخته می‌شوند که ممکن است ذرات ریز سلولزی را در آب آزاد کنند، اما این فیبر طبیعی است و بدن ما می‌تواند آن را دفع کند.»

هرچه چای بیشتر دم بکشد، فلزات بیشتری حذف می‌شوند

یکی از یافته‌های مهم پژوهش این بود که مدت زمان دم کشیدن چای تاثیر زیادی در میزان جذب فلزات دارد. برگ‌های چای سیاه معمولی، مخصوصا زمانی که خردتر باشند فلزات بیشتری را جذب می‌کنند. همچنین هرچه چای برای مدت طولانی‌تری دم بکشد توانایی آن در حذف فلزات سنگین افزایش می‌یابد.

شیندل می‌گوید: «کسانی که چای را فقط چند ثانیه دم می‌کنند، نباید انتظار حذف قابل‌توجهی از فلزات را داشته باشند. اما دم کردن چای برای مدت طولانی‌تر می‌تواند بخش عمده‌ای از فلزات را جذب کند.»

چای چقدر از فلزات سنگین را حذف می‌کند؟

بر اساس این تحقیق یک لیوان چای معمولی که با یک عدد چای کیسه‌ای و یک لیوان آب درست شود و حدود ۳ تا ۵ دقیقه دم بکشد، می‌تواند حدود ۱۵ درصد سرب موجود در آب را کاهش دهد. اگر چای بیشتر از ۵ دقیقه دم بکشد، این میزان افزایش می‌یابد. در مناطقی که آب آشامیدنی کیفیت بالایی دارد، بعید است که غلظت فلزات سنگین خیلی زیاد باشد. اما در صورت بروز بحران آبی، چای نمی‌تواند به‌عنوان راه‌حل اصلی در نظر گرفته شود. با این حال، پژوهشگران می‌گویند که این یافته‌ها می‌تواند به مطالعات بهداشتی کمک کند.

شیندل می‌گوید: «اگر مردم روزانه یک فنجان چای اضافی بنوشند، ممکن است در طول زمان شاهد کاهش بیماری‌هایی باشیم که با تماس با فلزات سنگین مرتبط هستند. شاید همین مسئله یکی از دلایلی باشد که در برخی کشور‌هایی که چای بیشتری مصرف می‌کنند، نرخ بیماری‌های قلبی و سکته کمتر از سایر کشورهاست.»