علی نصیریان در این مراسم با بیان اینکه داریوش مودبیان عمر خود را صرف تقویت و غنا بخشیدن به ادبیات دراماتیک ایران عزیزمان کرده است، گفت: ما ایرانی‌ها زبان، ادبیات و فرهنگمان را دوست داریم. اگرچه ممکن است به هنر و فرهنگ نقدهایی وارد باشد، اما باید به یاد داشته باشیم که این هنر و فرهنگ و سایر مبانی مادی و معنوی زندگی انسانی، توسط خود مردم ساخته و خلق شده‌اند.

او هنر را نتیجه جوشش درونی و خلاقیت انسان دانست و افزود: اگر این خلاقیت وجود نداشت، افرادی مانند داریوش مودبیان نمی‌توانستند سال‌ها در این حوزه فعالیت کنند. مثال‌های دیگری نیز وجود دارند.نصیریان گفت: در تئاتر، باید به ادبیات دراماتیک توجه ویژه‌ای داشت؛ چرا که این ادبیات بنیان و اساس سینما و تئاتر است. ادبیات دراماتیک پایه و اساس هر اثر نمایشی است. اگر چنین ادبیاتی وجود نداشته باشد، نمی‌توان نمایش‌نامه‌های قدرتمندی خلق کرد.

او ادامه داد: در گذشته، شعر فردوسی را در قالب نمایش‌های باستانی به اجرا درمی‌آوردند تا مفاهیم آن برای مردم قابل درک باشد. این نشان می‌دهد که هنر به مردم تعلق و ریشه در فرهنگ عمومی دارد. بازیگر پیشکسوت تئاتر گفت: در این میان، داریوش مودبیان، از بازیگری به کارگردانی روی آورد. او تلاش‌های بسیاری در زمینه بازیگری داشت. سپس به کارگردانی نمایش‌های متعددی پرداخت و در این زمینه نیز به موفقیت رسید.او با اشاره به انتشار مجموعه «طنزآوران جهان نمایش» تاکید کرد: نکته حائز اهمیت این است که این تلاش‌ها و زحمات باید مورد توجه و حمایت قرار گیرد. من آرزو دارم دانشجویان تئاتر، این آثار را مطالعه و اهمیت آن را درک کنند. چرا که پشتوانه هر هنرمند، دانش و آگاهی او از پیشینه هنر است. یک هنرمند تئاتر باید بداند در دنیا چه اتفاقاتی افتاده، چه نمایش‌نامه‌هایی نوشته شده و توسط چه افرادی خلق شده است.

او افزود: فعالیت‌هایی مانند نگارش و ترجمه نمایش‌نامه، زمانی مؤثر خواهند بود که به‌درستی معرفی و مطرح شوند. باید شرایطی فراهم شود تا دانشجویان و علاقه‌مندان به تئاتر بتوانند این آثار را بخوانند و از آنها بهره‌مند شوند. در حال حاضر، فرهنگ مطالعه نمایش‌نامه در کشور ما چندان رایج نیست، اما با معرفی صحیح این آثار، می‌توان به ارتقای سطح دانش هنری کمک کرد. حرف من این است که دولت بیاید کمک کند؟ نه، فقط بگذارند این کارها رشد کند، بگذارند این آثار مطرح شوند.او با تاکید بر اینکه اکنون در سینمای ما، جوانان بسیار بااستعدادی به میدان آمده‌اند گفت: مثلا در فیلم «مسخره‌باز» همایون غنی زاده، کارگردان تئاتر و سینما، بسیار درخشان ظاهر شد. «مسخره‌باز» بسیار خوب بود و این تنها یک نمونه نیست. جوانان بسیاری وارد عرصه شده‌اند و استعدادهای زیادی دارند. به آنها حقوق نمی‌دهند و حمایت مالی نمی‌شوند. اما از روی عشق و جوشش درونی کار می‌کنند. این خلاقیت درونی‌شان است که آنها را وادار به فعالیت می‌کند. نمی‌توانند جلوی این جوشش را بگیرند و خواه‌ناخواه این خلاقیت بروز پیدا می‌کند.