اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث اضطراب بیش از حد مربوط به جدایی یک کودک از خانه و یا از کسانی (در نوجوانان و بزرگسالان) است که به فرد به آن ها وابسته است. اضطراب جدایی یکی از مراحل طبیعی رشد نوزادان و کودکان خردسال است. سن اضطراب جدایی در نوزادان در حدود ۶ تا ۸ ماهگی آغاز شده و در ۱۸ تا ۲۴ ماهگی به اوج خود می‌رسد.

این اضطراب فراتر از میزانی است که برای رشد فرد انتظار می رود. ترس، اضطراب و یا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه یا بیشتر در بزرگسالان به طول می انجامد.

فهرست مطالب

اضطراب جدایی در نوزادان
اضطراب جدایی نوزاد در خواب
سوالات متداول

اضطراب جدایی در نوزادان

اختلال اضطراب جدایی هنگامی که نوزاد از خانه و یا افراد وابسته اصلی جدا می شوند، ممکن است رخ دهد. بسته به سن کودک، ممکن است ترس از حیوانات، هیولا، تاریکی، دزد، سارق، آدم ربایان، حوادث رانندگی، سفر هواپیما، و شرایط دیگری را داشته باشند که به عنوان خطری برای یکپارچگی خانواده و یا خود افراد تلقی می شوند. در ادامه دلایل اضطراب جدایی نوزادان آمده است:

تکامل شناختی و درک پایداری شیء. نوزادان در ماه‌های اول زندگی درک درستی از “پایداری شیء” ندارند، به این معنی که وقتی چیزی از دید آن‌ها خارج شود، تصور می‌کنند که دیگر وجود ندارد.
وابستگی عاطفی به مراقب اصلی . نوزادان برای تأمین نیازهای اولیه خود، مانند غذا، امنیت و محبت، به مراقب اصلی وابسته هستند.
تجارب منفی جدایی. اگر کودک تجربه‌های ناگهانی و ناخوشایندی از جدایی داشته باشد (مثلاً بستری شدن در بیمارستان، تغییر مراقب، یا شروع مهدکودک)، ممکن است اضطراب جدایی در او تشدید شود.
تأثیر عوامل محیطی. تغییرات بزرگ در محیط، مانند نقل مکان به خانه جدید، ورود خواهر یا برادر جدید، یا تغییر در برنامه‌های روزانه، می‌تواند اضطراب جدایی را افزایش دهد.

اگر کودک شما با اضطراب جدایی دست‌وپنجه نرم می‌کند، نگران نباشید! بهترین روانشناسان کودک و نوجوان آماده‌اند تا به شما کمک کنند. برای دریافت مشاوره حضوری، آنلاین یا تلفنی با ما در ارتباط باشید:
۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ | ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
با راهکارهای تخصصی، آرامش را به کودک دلبندتان هدیه دهید!

اضطراب جدایی نوزاد در خواب

وقتی کودکان خردسال در شب تنها هستند، ممکن است تجارب ادراکی غیرمعمولی را گزارش دهند (مانند کودکانی که می گویند تصور می کنند افرادی که به اتاقشان ‌نگاه می کند، موجودات ترسناک به آن ها نزدیک می شوند یا حس می کنند چشم هایی به آن ها خیره شده اند). نوزادانی که دچار اضطراب جدایی هستند، هنگام خوابیدن یا بیدار شدن در شب، به شدت به حضور والدین وابسته می‌شوند و ممکن است با گریه، بی‌قراری یا مقاومت در برابر خواب واکنش نشان دهند. علائم اضطراب جدایی نوزاد در خواب شامل موارد زیر است:

مقاومت در برابر خوابیدن و گریه هنگام جدایی از والدین
چسبیدن به والدین هنگام آماده شدن برای خواب
بیداری‌های مکرر در شب و ناتوانی در بازگشت به خواب بدون حضور والدین
گریه یا بی‌قراری هنگام بردن کودک به تخت‌خواب
ترس از خوابیدن در اتاق جداگانه

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان

اضطراب جدایی در نوزادان دکتر هلاکویی

اختلال اضطراب جدایی در کودکان ممکن است باعث شود که کودک گریه کند، جیغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تکان دهد یا صورتش را پنهان کند، این کودکان وقتی کسی که او را نمی شناسد به آن ها نزدیک می شود غوغا می کنند.

همین واکنش‌ها ممکن است در مورد اعضای خانواده و دوستانی نیز رخ دهد که به نظر می‌رسید کودک شما زمانی از آن ها لذت می‌برد اما اکنون آن ها را “غریبه” یا حتی یک تهدید می‌داند.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مرحله ای از رشد طبیعی است. در این مرحله، کودکان وقتی از والدین یا مراقبان اصلی خود جدا می شوند، مضطرب می شوند. اختلال اضطراب جدایی در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگی کودکان شروع می شود و در سنین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شدیدتر می شود.

پیشنهاد مشاور: برونشیت در کودکان

درمان اضطراب جدایی در کودکان دبستانی

برای کاهش اضطراب جدایی می توانید از روش های زیر کمک بگیرید:

به طور منظم او را در آغوش بکشید. کودک خود را در آغوش بگیرید و دلبستگی او را تقویت کنید
جدایی های کوتاه مدت را شروع کنید. او را در اتاقی قرار دهید و ابتدا مطمن شوید که اتاق امن است و سپس او را برای مدت کوتاهی تنها بگذارید.
استقلال را تقویت کنید. به نوزاد خود اجازه دهید راحت در اتاق بگردد.
توضیح دهید که چرا او را ترک می کنید و کی بر می گردید. هرچه کودک بزرگ تر می شود بیش تر می توانید توضیح دهید.
هرگز دزدکی او را تنها نگذارید. این کار باعث می شود که کودک اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظی از او باعث می شود که احساس کند والدینش بی دلیل و ناگهانی او را ترک نمی کنند.
بنشینید و با هم کتاب بخوانید.
با کودک خود نقاشی بکشید.
به کودک خود اجازه دهید با یکی از دوستان خود فعالیتی انجام دهد.
وقتی فرزندتان بدون شما روز را پشت سر می گذارد، با تمجید از او، عزت نفسش را تقویت کنید.

اضطراب جدایی نوزادان

درمان اضطراب جدایی نوزاد

پس از هربار شیر دادن کمی از کودک خود فاصله بگیرید تا اختلال اضطراب جدایی در نوزادان را کاهش دهید.
حتما پیش از رفتن به کودک خود اطلاع دهید.
به وعده هایی که می دهید عمل کنید تا اعتماد او را تقویت کنید.
او را در محیط آشنا قرار دهید و از پرستار بخواهید به خانه بیاید.
سعی کنید برنامه های ترسناک را مشاهده نکنید.
به فرزندتان بگویید که حالش به مرور بهتر خواهد شد.

اگر کودک شما با اضطراب جدایی دست‌وپنجه نرم می‌کند، نگران نباشید! بهترین روانشناسان کودک و نوجوان آماده‌اند تا به شما کمک کنند. برای دریافت مشاوره حضوری، آنلاین یا تلفنی با ما در ارتباط باشید:
۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ | ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
با راهکارهای تخصصی، آرامش را به کودک دلبندتان هدیه دهید!

چگونه اضطراب جدایی کودک از مادر را کاهش دهیم

روانشناس کودک یا روانپزشک کودک می تواند در مورد اضطراب جدایی کودک و نوزاد تشخیص درست را دهد و برای درمان آن برنامه لازم را تهیه کند، این برنامه می تواند شامل موارد زیر باشد:

گفتار درمانی. گفتار درمانی به کودک شما کمک می کند تا احساسات خود را بیان کند و بدون استرس و نگرانی نشان دهد که چه چیزی باعث اختلال اضطراب جدایی در نوزادان در او می شود.
بازی درمانی. استفاده از بازی درمانی یک راه بسیار موثر برای درمان اختلال اضطراب جدایی در نوزادان است که باید توسط متخصص صورت بگیرد. بازی درمانی کمک می کند تا کودک با احساسات خود روبرو شود.
مشاوره خانواده. مشاوره خانواده به کودک کمک می کند تا با افکاری که باعث اضطراب او می شود روبرو شده و با آن کنار بیاید، مشاوره خانواده کمک می کند که مهارت های مقابله ای لازم را یاد بگیرد.
درمان شناختی رفتاری. برنامه های درمانی شناختی رفتاری بر اضطراب جدایی دوران کودکی تمرکز دارد و شامل جلسات هفتگی با کودک و والدین است.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان

اضطراب جدایی در شب

ایجاد آسایش و اطمینان در طول روز ممکن است به کاهش اضطراب جدایی های شبانه کمک کند. با این حال، اغلب اوقات کمی حمایت اضافی در زمان خواب ضروری است و به کودکان کمک می کند قبل از به خواب رفتن احساس امنیت کنند. برای ایجاد این حس امنیت کارهای زیر را انجام دهید:

به یک روال منظم قبل از خواب پایبند باشید.
مطمئن شوید که یک اسباب بازی یا پتوی مناسب و مورد علاقه خود را به همراه دارند.
هنگام گفتن شب بخیر آرام باشید، زیرا کودکان می توانند حالات مراقبین خود را تشخیص دهند.
اگر کودک از خواب بیدار شد با نوازش او را آرام کنید تا آرام شود، سپس اورا ترک کنید.
در صورت امکان از بیرون آوردن آن ها از رختخواب و تکان دادن آن ها برای خواب پرهیز کنید.

اگر کودک شما دچار اضطراب جدایی است، نگران نباشید! برترین روانشناسان کودک و نوجوان آماده‌اند تا با روش‌های تخصصی به شما و فرزندتان کمک کنند. برای مشاوره حضوری، آنلاین یا تلفنی با ما تماس بگیرید:
۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ | ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵
کمک کنید کودکتان با خیال راحت و بدون استرس، رشد کند! ✨

اضطراب جدایی کودکان در مدرسه

اضطراب جدایی یکی از چالش‌های رایج در کودکان است که ممکن است هنگام ورود به مدرسه شدت یابد. این اضطراب معمولاً در کودکان پیش‌دبستانی و سال‌های اول دبستان دیده می‌شود و باعث نگرانی والدین و معلمان می‌شود. راه های زیر به بهبود این مشکلات کمک می کند:

به کودک کمک کنید تا سریع تر به مدرسه بازگردد.
یک مکان امن را شناسایی کنید. در مدرسه مکانی امن پیدا کنید تا کودکتان در آن احساس آرامش پیدا کند و بر اختلال اضطراب جدایی در نوزادان غلبه کند.
از مربی کودک خود بخواهید تا اجازه دهد که با خانه تماس بگیرد و زمان کمی را با شما صحبت کند و با این کار استرس خود را کاهش دهد.
برای فرزند خود در ظرف غذایش نوشته ای بگذارید تا به او یادآوری کند که او را دوست دارید.
از مربی کودک کمک بگیرید و از او بپرسید که چه کارهایی ممکن است به او کمک کند.
به تلاش و پیشرفت کودک خود احترام گذاشته و او را ستایش کنید.

علل شایع اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان دارای علل بیولوژیکی، خانوادگی و محیطی هستند. عدم تعادل شیمیایی شامل دو ماده شیمیایی در مغز (نوراپی نفرین و سروتونین) به احتمال زیاد باعث ایجاد اختلالات اضطرابی می شود.

کودک یا نوجوان ممکن است اضطزاب را به ارث برده باشد، اضطراب و ترس را نیز می توان از اعضای خانواده و دیگران آموخت. یک تجربه آسیب زا نیز ممکن است باعث اضطراب شود. روشی که فرد با اضطراب کنار می آید ممکن است در طول زمان آن را بدتر یا بهتر کند. رویداد استرس زا در زندگی مانند تروما می تواند منجر به چسبیدن شخص یا کودک به یکی از عزیزان شود. طلاق، مرگ یا بیماری، آسیب محرکی است که اغلب در افراد مبتلا به مسائل اضطراب جدایی دیده می شود.

علائم اضطراب جدایی در نوزادان

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مربوط به جدایی از خانه یا کسانی که فرد به آن وابسته است، این نشانه های اضطراب جدایی در کودکان شامل موارد زیر می باشد:

پریشانی بیش از حد هنگام جدایی از خانه
نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد از دست دادن یا آسیب دیدن احتمالی افراد
خجالتی بودن
گریه و جیغ زدن یا عصبانیت هنگام جدایی از والدین
امتناع از تنها خوابیدن و گریه در صورت جدایی از والدین
نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی یکی از اعضای خانواده
مکیدن انگشت و ناخن جویدن
معده درد، سردرد، یا سایر شکایات فیزیکی که باعث شکایت والدین می شود.
نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی
امتناع از ترک والدین و چسبیدن بیش از حد به آن ها
تظاهر به بیمار بودن برای جوگیری از جدایی
نگرانی دائمی و بیش از حد در مورد اینکه یک واقعه نامطلوب منجر به جدایی آن ها از افراد نزدیکشان بیشتر می شود.
بی میلی یا امتناع از رفتن مداوم به مدرسه یا جای دیگر به دلیل ترس از جدایی
ترس یا عدم تمایل بیش از حد نسبت به ماندن در خانه یا بودن در مکان های دیگر بدون حضور افراد بزرگسال
کابوس های تکراری در مورد جدایی از خانه
شکایات مکرر از علائم فیزیکی (مانند سردرد، دل درد، تهوع یا استفراغ) که هنگام جدایی از افرادی با وابستگی اصلی رخ می دهد.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث پریشانی بالینی قابل توجه و یا اختلال در حوزه های مهم عملکردی اجتماعی، تحصیلی (شغلی) و یا موارد دیگر می شود.

بهترین سن جدایی کودک از مادر

نوزادانی که بعد از ۴ ماهگی در اتاق خود می‌خوابند، به طور کلی بیشتر می‌خوابیدند و کم تر بیدار می شوند، این نوزادان در آینده راحت تر به اختلال اضطراب جدایی در نوزادان بسیار کمک می کند.

تحقیقات نشان داده است که نوزادان در اتاق جدا بهتر می‌خوابند، زودتر به رختخواب می‌روند و مدت طولانی‌تری می‌خوابند. نوزادانی که در ۴ ماهگی به تنهایی می‌خوابند، دو برابر بیشتر از سایر نوزادان احتمال دارد که زمان خواب ثابتی داشته باشند و تا ساعت ۸ شب در رختخواب باشند.

منبع: Separation anxiety و How to approach separation anxiety in babies و How to Ease Your Child’s Separation Anxiety

سوالات متداول

۱ - علائم اضطراب چه می باشد؟

وقتی از اتاق بیرون می آیید گریه می کند. چسبیدن یا گریه کردن کودک به والدین هنگام موقعیت های جدید. بیدار شدن و گریه کردن در شب. امتناع از رفتن به خواب بدون حضور والدین در نزدیکی. ....

۲ - آیا اوتیسم اضطراب جدایی دارند؟

کودکان مبتلا به اوتیسم اضطراب یا عصبی بودن خود را به همان روش هایی که کودکان معمولی در حال رشد انجام می دهند ابراز می کنند. در کودکان مبتلا به اوتیسم ما اغلب شاهد اضطراب جدایی هستیم.