یکی از سفرای اروپایی با شوخی به من گفت می دانی مشکل چیست، گفتم چیست، گفت روسها نمی دانند با کی صحبت کنند، امروز معلوم نیست چه کسی در اروپا چه کاره است، نه رهبران اروپایی جایگاه خود را می دانند و می توانند تصمیم بگیرند ونه مقامات اتحادیه اروپا، خیلیها امروزه در اروپا خود را تصمیم گیرنده وهمه کاره اروپا معرفی می کنند اما در نهایت هیچ کاره اند، کار از دست همه در رفته، و به همین دلیل ترامپ هم دیگر اروپایی ها را آدم حساب نمی کند و خودش وارد عمل شده.

رهبران کشورهای اروپایی امروز پنجشنبه برای بحث درباره آینده اوکراین و تصمیم یک جانبه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا برای مذاکره با روسیه وقطع کمک های مالی و نظامی و امنیتی به اوکراین جلسه اضطراری برگزار می‌کنند.

این نشست در شرایطی برگزار می‌شود که دونالد ترامپ خواستار آن شده که با روسیه برای پایان هر چه سریعتر جنگ توافق کند و در این پروسه اروپایی ها را نادیده گرفته .

این اولین بار است که سران کشورهای اروپایی پس از تماس یک و نیم ساعته میان ترامپ و پوتین وبحث در باره خاتمه جنگ سه ساله در اوکراین در یک اجلاس سران با هم ملاقات می کنند.

تقابل تند و توهین آمیز ترامپ و معاون او با زلنسکی در کاخ سفیر به شدت کشورهای اروپایی را نگران کرده که آمریکا چه دیدگاهی نسبت به متحدین اش دارد.

واقعیت امر این است که اروپایی ها به خوبی می دانند که در حال حاضر بدون ایالات متحده هیچ جایگاهی در عرصه تقابل با روسیه ندارند و اگر احیانا ایالات متحده تصمیم بگیرد که با روسیه توافقی را انجام دهد آنها مجبور هستند که سر اطاعت فرو نهند و آن توافق را اجرا کنند، حتی اگر این توافق به نفع آنها نباشد.

سوابق هم نشان داده که کشورهای اروپایی علیرغم هیاهویی که معمولا راه می اندازند اما ضعیف تر از آن هستند که در مقابل اراده آمریکا بتوانند تصمیمی بگیرند و از ترس از دست دادن منافع اقتصادی تجارت خود با آمریکا حاضر می باشند تن به همه دستورات آمریکا بدهند.

شاید بتوان گفت ما ایرانی ها سابقه اروپایی ها در برجام را کاملا ملموس و مشهود لمس کرده ایم.

زمانی که بحث مذاکرات هسته ای و امضای توافق بود آنها با کلی هیاهو حضور پیدا می کردند تا سهم خود از همکاری های اقتصادی با ایران را تضمین کنند و ادعاهای زیادی را مطرح می کردند که اگر ایران پایبند برجام بماند آنها نیز در مقابل ایالات متحده خواهند ایستاد و اجازه نخواهند داد که برجام به هم بخورد اما همین که ترامپ تصمیم گرفت که از برجام خارج شود آنها زودتر از آمریکایی ها شال و کلاه کردند و از ایران خارج شدند وحتی در سوراخ موش هم نمی شد آنها را پیدا کرد.

البته پیش‌ تر امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه با دعوت از فرماندهان نظامی اروپا به پاریس گفت که اروپا نیاز دارد بودجه نظامی خود را افزایش دهد وبحث ایجاد ارتش اروپایی را مجددا مطرح کرد.

شش هفت سال پیش مکرون همین بحث را مطرح کرد و آمریکایی ها با استفاده از سازمان های به اصطلاح مردم نهاد که مواجب بگیر آمریکایی ها هستند، خیابان هاب پاریس و شهرهای دیگر فرانسه را به هم ریختند و کاری کردند که مکرون مجبور شود از این طرح خود کوتاه بیاید.

در آن زمان اروپایی ها حد اقل با روسیه رابطه کج دار و مریز ای داشتند و نفت و گاز ارزان قیمت روسیه به آنها می رسید.

شاید برخی به یاد داشته باشند که همان زمان خانم آنگلا مرکل صدر اعظم وقت آلمان در کنفرانس خبری در کاخ سفید چگونه در مقابل ترامپ که خواهان قطع وابستگی اقتصاد اروپا به گاز روسیه بود ایستاد و چنان جواب های محکمی به ترامپ داد که به نظر می رسد تا به امروز ترامپ فراموش نکرده که از یک خانم به این شکل به قول معروف آچمز شده باشد.

امروزه رهبران کشورهای اروپایی که منافع خودشان را قربانی منافع آمریکا کرده اند با هم می نشینند، در شرایطی که اینها خصومت با روسیه وملت روسیه را به حد اعلا رسانده اند وبیم آن را دارند که این خصومت به تهدیدی وجودی برای آنها تبدیل شود و به قول آقای مکرون باید آمادگی این را داشته باشند که همراهی آمریکا را از دست بدهند.

پس از بیش از هفتاد سال از پایان جنگ جهانی دوم و برون سپاری امنیت خود اروپایی‌ها امروزه اروپایی ها دلواپس هستند که دیگر نمی‌توانند برای امنیت خود به آمریکا تکیه کنند.

نکته قابل تأمل در این ماجرا این است که مشکل اصلی کشورهای اروپایی امروزه بحث ناتوانی اقتصادی و یا نظامی آنها نیست بلکه ناتوانی سیاسی آنها است.

سالها است اروپایی ها جایگاه سیاسی بین المللی خود را از دست داده اند، سالها قبل از جنگ اوکراین، و هنوز حاضر نیستند متوجه شود که علاوه بر برون سپاری امنیت خود اروپایی ها اقتصاد و سیاست خود را نیز وابسته به تصمیمات آمریکا کرده اند در حالی که منافع آمریکا به عنوان یک ابر قدرت اقتصادی با منافع اتحادیه اروپا به عنوان رقیب اقتصادی آمریکا در تناقض است و بدیهی است که آمریکا به هیچ وجه اجازه نخواهد داد که اتحادیه اروپا بتواند به عنوان یک رقیب اقتصادی در مقابل اش قد علم کند چه رسد به عنوان یک رقیب نظامی و یا سیاسی.

امروزه اروپایی ها بیش از اینکه نیاز به یک قدرت نظامی داشته باشند نیاز به رهبران سیاسی مقتدر که بتوانند برای منافع مردم اروپا کار کنند دارند، رهبرانی که مصلحت اروپایی ها را متوجه شوند و بتوانند سر به زنگاه در مقابل آمریکا بایستند و با تصمیمات خلق الساعه آمریکایی ها مقابله کنند.

آنچه قطعی است این می باشد که روسیه بر عکس آمریکا طمعی به خاک کشورهای اروپایی ندارد و اگر آنها موجودیت و امنیت ملی روسیه و روس تبارهای اوکراین را تهدید نکرده بودند هیچ وقت روسیه اقدام به اجرای عملیات ویژه خود در اوکراین نمی نمود.

حتی تا به این لحظه روسیه حاضر نشده رسما اعلام جنگ کند و اصرار دارد که در حال اجرای عملیات ویژه در اوکراین است چون هنوز روسیه خواهان حل و فصل اختلافات با دیپلماسی می باشد.

بدیهی است که اگر سران عاقلی در میان کشورهای اروپایی باشند آنها نیز متوجه می شوند که شاخ و شانه کشیدن برای روسیه در نهایت به ضرر خودشان و ملت های اروپایی است و به نفع آنها است که به سمت دیپلماسی با روسیه بروند.

امروز رهبران کشورهای اروپایی این فرصت را دارند که تصمیم بگیرند می خواهند همچنان خود برگه ای برای مذاکره آمریکا با روسیه باشند و یا اینکه می خواهند خود طرف مذاکره با روسیه باشند ومی خواهند اقدام به ورود برای مذاکره مستقیم با روسیه نمایند.

عملا می توان گفت امروز رهبران اروپایی باید تصمیم بگیرند آیا اروپایی ها کاره ای هستند و می خواهند در عرصه سیاست بین المللی جایگاهی داشته باشند یا همچنان می خواهند سر سپرده تصمیمات خلق الساعه مقامات آمریکایی باشند.

به نظر می رسد امروز رهبران اروپایی باید به سرعت تصمیم بگیرند که می خواهند چه کار کنند و چه کسی یا کسانی قرار است نماینده آنها در هرگونه گفتگوی آتی چه با روسیه چه با دیگران باشند.