فصل جاری لیگ نخبگان ایران بار دیگر نشان داد که صرف داشتن منابع مالی، تضمینی برای موفقیت نیست. تیم‌هایی که با هزینه‌های گزاف بازیکنان خارجی و داخلی را به خدمت گرفتند، لزوماً عملکرد موفقی نداشتند، درحالی‌که برخی باشگاه‌ها با مدیریت اصولی و سرمایه‌گذاری هدفمند، توانستند نتایج بهتری کسب کنند. این موضوع نشان می‌دهد که پول در فوتبال مهم است، اما اگر در مسیر درستی خرج نشود، نتیجه‌ای جز شکست در پی نخواهد داشت.

ناکامی فوتبال ایران در آُسیا نیز ادامه دارد. برای دو فصل متوالی، سهمیه ایران در لیگ قهرمانان آسیا ۱+۱ بوده است که نشان‌دهنده افت جایگاه فوتبال ایران در سطح قاره است. در همین فصل، پرسپولیس و سپاهان نتوانستند از مرحله گروهی صعود کنند و حذف شدند، درحالی‌که استقلال و تراکتور در مرحله حذفی از دور مسابقات کنار رفتند. این نتایج بیانگر فاصله‌ای است که فوتبال ایران با تیم‌های برتر آسیا پیدا کرده است.

سوءمدیریت در باشگاه‌ها یکی از اصلی‌ترین مشکلات این فصل بود. بسیاری از تیم‌ها بدون برنامه‌ریزی بلندمدت و تنها بر اساس خریدهای پرهزینه، به دنبال موفقیت‌های مقطعی بودند. اما نداشتن ساختار مناسب، ضعف در برنامه‌های فنی و تصمیم‌گیری‌های غیرکارشناسی، باعث شد که سرمایه‌های کلان نتوانند به موفقیت ورزشی منجر شوند. نمونه‌های متعددی از تیم‌هایی که بازیکنان گران‌قیمت جذب کردند، اما در نهایت حتی به سهمیه‌های آسیایی نرسیدند، نشان می‌دهد که مدیریت حرفه‌ای، به‌مراتب مهم‌تر از داشتن منابع مالی است.

درحالی‌که کشورهای همسایه مانند عربستان، قطر و امارات در حال سرمایه‌گذاری گسترده روی آکادمی‌ها، فوتبال پایه و زیرساخت‌های مدرن هستند، در فوتبال ایران همچنان توجهی جدی به این بخش‌ها نمی‌شود. بسیاری از باشگاه‌ها بخش عمده‌ای از بودجه خود را صرف خریدهای مقطعی می‌کنند، درحالی‌که غفلت از سرمایه‌گذاری روی بازیکنان جوان و امکانات تمرینی، باعث شده است که تیم‌های ایرانی در درازمدت توان رقابت با تیم‌های منطقه را نداشته باشند. توسعه فوتبال پایه، تجهیز آکادمی‌ها و بهبود زمین‌های تمرین، کلید پیشرفت واقعی فوتبال ایران است.

نبود شفافیت مالی و ضعف در پرداخت حقوق بازیکنان و مربیان نیز عامل دیگری است که باعث نارضایتی و کاهش انگیزه در تیم‌ها شده است. مشکلات مربوط به قراردادهای غیرحرفه‌ای و تاخیر در پرداخت‌ها، بر عملکرد بازیکنان تأثیر مستقیم گذاشته و برخی تیم‌ها را درگیر بحران‌های داخلی کرده است.

در نهایت، پول در فوتبال مهم است، اما بدون مدیریت صحیح و سرمایه‌گذاری در بخش‌های زیرساختی، تنها یک هزینه بی‌ثمر خواهد بود. موفقیت پایدار تنها زمانی حاصل می‌شود که باشگاه‌ها علاوه بر هزینه در نقل‌وانتقالات، روی پایه‌های فوتبال خود نیز سرمایه‌گذاری کنند. در غیر این صورت، فوتبال ایران همچنان با چرخه‌ای از ناکامی‌های تکراری مواجه خواهد بود.