معنای روزها و ماه های سال همراه با ریشه های باستانی آنها

افزون بر دانستنیهای دیگر درباره: سال نو، حاجی پیروزه، خوان هفت سین، سیزده‌بدر، آیینهای باستانی، چهارشنبه سوری، دانشها و هنرهایی که ایرانیان به جهان دادند و ...

پیشگفتار:
میان دانش آموزان، دانشجویان و رده های گوناگون مردم بی گمان چنین اندیشه ای برانگیخته شده است که نام ماههای سال یا روزهای هفته و یا آیینهای باستانی از کجا آمده و چه مینا (معنا) یا انگیزه ای دارند. ولی برای دستیابی به پاسخ این پرسشها هیچ گونه بنمایه و نامه ای (کتابی) در دست نیست. زیرا چنین نامه ای تاکنون نوشته نشده و تا فرهنگنامه ها نیز درباره ی مینه های (معنی های) این نام ها چیزی ننوشته اند. از این روی نیاز به نوشتن چنین نامه ای دیده شد که دربردارنده ی تاریخ و سفرنگ گسترده ای از نام روزهای هفته و ماه های سال و ریشه یابی دینی و باستانی و آیین های پیوندی با آنها باشد. ولی همان گونه که شاید شما هم پنداشته اید، این کار بسیار دشوار بود و اگر استادی فره ی ایزدی و یاری دانشمندی چون طاهری شهاب را نبود، پژوهشهای من و دیگر پژوهشگران زبان و تاریخ هرگز نمی توانست چنین نامه ی ارزشمند و سودمندی را پدید آورد.
افزون بر آن جستار بسیار ارزشمندی را درباره ی دانستنیهایی که تاکنون نشنیده اید، خواهید خواند که نشان دهنده توان و فرهنگ والای ایران زمین است. به هر هال (حال) آنچه که در این نامه می خوانید یا هوده ی پژوهشهای تاریخی و زبانی خود من است یا گردآوریهای بی مانند و شکوهمند استاد طاهری شهاب. در کنار همه ی این پژوهشها کوشش شده تا نشانی و بن مایه ی آنها نیز گذاشته شود تا گواه درستی و راستی سخنها باشد. زیرا آرمان این پند فردوسی فرجاد است که فرمود:
اگر جفت گردد زبان با دروغ
نگیرد ز بخت سپهری فروغ
سخن گفتن کژ ز بیچارگیست
به بیچارگان بر بباید گریست
چو پیدا شود کژی و کاستی
درخشان کنم پیش تو راستی
بزرگ آن کسی کو بگفتار راست
زبان را بیاراست کژی نخواست