محافل سیاسی و کارشناسان نظامی غربی بر این باور می باشند که امروزه اصلی ترین مشکل ناتو در این است که انبارهای تجهیزات نظامی آن با کمبود شدید تسلیحات متعارف مواجه شده و اوکراین همه تسلیحاتی را که کشورهای عضو ناتو طی پنجاه سال اخیر انبار کرده بودند را طی دو سه سال اخیر آتش زده.

از سوی دیگر آمریکا هم پشت آنها را خالی کرده و آنها را وسط میدان تنها گذاشته.

بر اساس نظر اینها امروزه اوکراین و البته ناتو با کمبود شدید نیرو از یک طرف و نبود ذخایر تسلیحات متعارف از سوی دیگر مواجه است وتلاش ترامپ برای توقف جنگ در اوکراین بیشتر به همین دلیل می باشد.

طی دو سه سال اخیر ایالات متحده هم ذخایر تسلیحات متعارف خود را به اوکراین و اسرائیل باخته و این مساله امنیت ملی آمریکا را نیز به خطر انداخته و این کشور مانند قبل توان ورود به جنگ هایی که نیاز است در آن از تسلیحات متعارف استفاده شود را ندارد و به همین دلیل می باشد که ارسال تسلیحات متعارف به اوکراین را کاهش داده.

امروزه شرایط جنگ در اوکراین به گونه ای شده که تسلیحات متعارف به روز مصرف می شود، یعنی هر چه امروز تسلیحات تولید می شود فردا مصرف می شود و اگر احیانا فردا تسلیحاتی تولید نشود برای پس فردا سلاح هایی در انبار ها وجود ندارد که جبران کند.

این در حالی است که امروزه برخی کشورها مانند ایران و کره شمالی و چین انبارهای عظیمی از تسلیحات متعارف در اختیار دارند که به مراتب موجودی آن بالاتر از موجودی تسلیحات موجود در انبارهای کشورهای عضو ناتو می باشد و کشورهای غربی مذبوحانه تلاش دارند که این کشورها را در فشار قرار دهند تا مبادا تسلیحات خود را در اختیار روسیه قرار دهند.

مشکل اصلی اروپایی ها هم در این می باشد که علیرغم همه تلاش های آنها برای تحریم وتحت فشار اقتصادی قرار دادن روسیه اما روسیه موفق شده که با تحریم ها و فشارهای اقتصادی آنها با موفقیت مقابله کند و همه را انگشت به دهان بگذارد و از سوی دیگر تولید تسلیحات متعارف روسیه به شکل غیر قابل باوری هم جبهه های نبرد را پوشش می دهد هم اینکه انبارها را پر می کند.

اخیرا بلومبرگ به نقل از یک منبع گزارش می دهد که ناتو از کشورهای عضو می خواهد که ذخایر تجهیزات نظامی خود را تا حدود 30 درصد افزایش دهند.

این رسانه اشاره می‌کند که این افزایش به کمک‌های مالی قابل توجهی از سوی اکثر متحدان اروپایی و کانادا نیاز دارد، در حالی که هزینه‌های ایالات متحده بدون تغییر باقی می‌ماند.

این مساله نشان می دهد که به دلیل سیاست های جدید آمریکا امروزه یک جدایی قابل توجهی میان اعضای ناتو و ایالات متحده به وجود آمده و اعضای ناتو به این فکر هستند که دیگر نمی توانند روی آمریکا حساب باز کنند.

پس از جنگ جهانی دوم ایالات متحده کشورهای اروپایی و دیگر اعضای ناتو را متقاعد کرد که امنیت خود را برون سپاری کنند و البته سیاستمداران کشورهایی که اقتصادشان به دلیل جنگی که خودشان راه انداخته بودند، متلاشی شده بود امیدوار بودند با برون سپاری امنیت و البته سر سپردگی به آمریکا هزینه های نظامی خود را بر آمریکا تحمیل کنند و خود هر آنچه دارند را خرج زیر ساخت های اقتصادی کنند تا اقتصاد قوی تری داشته باشند.

تا حدی این دیدگاه به نظر موفقیت آمیز به نظر می رسید و برخی از این کشورها رشد اقتصادی بزرگی را شاهد بودند که نمونه های بارز آنها را می توان ژاپن و کره جنوبی و آلمان دانست اما آنچه را که اینها متوجه نبودند این بود که آمریکایی ها آنقدر ابله نبودند که مجانی امنیت آنها را تامین کنند و خواهان آن بودند که اینها به ابزاری برای تامین منافع ملی آمریکا تبدیل شوند.

در ابتدای دهه نود میلادی سابق رشد اقتصادی ژاپن به حدی بود که در حال پیشی گرفتن از آمریکا بود و آمریکایی ها با تهدید به برداشتن سایه امنیتی خود از بالاسر ژاپنی ها آنها را وادار کردند تا رشد اقتصادی خود را کند کنند تا مبادا به آمریکا برسند.

ماجرای اوکراین هم به نوعی در همین راستا به حساب می آید.

کشورهای اروپایی با ایجاد اتحادیه اروپا تلاش داشتند از اقتصاد آمریکا عبور کنند و به این دلیل آمریکایی ها برنامه ریزی کردند که جنگی در اروپا راه بیاندازند و در نهایت کاری کنند که کمر این رقیب اقتصادی (اتحادیه اروپا) بشکند.

امروزه تازه رهبران کشورهای اروپایی و عضو ناتو به خود آمده اند که ای بابا چه بر سرشان آمده هر چه داشتند را از دست داده اند و حالا آمریکا آنها را روی میز مذاکره با روسیه گذاشته تا بر سر آنها بازی کند.

اینکه آیا اینها با توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی و نظامی شان بتوانند خودشان را ترمیم کنند موضوع قابل تاملی است.