نتایج یک پژوهش علمی جدید نشان می‌دهد که جویدن اجسام سخت مانند چوب مداد، می‌تواند روی افزایش سطح آنتی‌اکسیدان‌ها در مغز و بهبود عملکرد حافظه متعاقب آن، نقش داشته باشد.

جویدن مداد و اجسام سخت چه تاثیراتی روی مغز دارد؟

جویدن اجسام سخت مانند تکه‌های چوب، یکی از عادت‌های بعضی از گونه‌های پستانداران است و دلایل متعددی برای بروز اینگونه رفتار، فرض شده است. اکنون یک پژوهش جدید ادعا دارد که چنین رفتاری می‌تواند مزیت‌های مهمی از جمله افزایش میزان خون‌رسانی به مغز را داشته باشد. با بالا رفتن میزان گردش خون در عروق مغزی، سطوح مواد آنتی‌اکسیدان در بافت آن افزایش پیدا می‌کند که می‌تواند روی بهبود عملکرد‌های عصبی از جمله حافظه، تاثیرگذار باشد. البته در برخی موارد، این عادت می‌تواند به حالت عصبی بیمارگونه تبدیل شود که تحت عنوان چوب‌خواری (Lignophagia) در دسته اختلالات هرزه‌خواری قرار می‌گیرد.

در گذشته، تحقیقات متعددی پیرامون فواید جویدن آدامس در انسان انجام شده بود و نتایج اغلب آنها نشان می‌دهد که این کار، فواید زیادی برای عملکرد‌های مغزی دارد. اکنون پژوهش جدید نشان داده است که جویدن اجسام سخت‌تر مثل مداد و خودکار هم می‌تواند نتایج مشابهی را به دنبال داشته باشد. البته به‌طورکلی، جویدن مداد عادت چندان خوشایندی محسوب نمی‌شود، زیرا می‌تواند با عوارضی مثل آسیب به دندان‌ها، لثه‌ها و زخم‌های دهانی و زبانی همراه باشد.

پژوهشگران متوجه شدند که افراد دارای مشکل در جویدن اجسام سخت معمولاً با مشکلات شناختی و اختلالات روانی مواجه می‌شوند. با این حال، هنوز مشخص نیست که افزایش میزان خون‌رسانی به بافت مغز دقیقاً چگونه می‌تواند روی افزایش سطح برخی مواد مثل آنتی اکسیدان‌ها تاثیر داشته باشد. در هر صورت، نتایج نسبتاً محکمی وجود دارد که جویدن مداد یا سایر اجسام نرم یا سخت، می‌تواند کاهش آسیب به نورون‌ها و بافت‌های عصبی از طریق افزایش خنثی‌کنندگان رادیکال‌های آزاد را به همراه داشته باشد.

مطالعه اخیر روی ۵۲ نفر از دانشجویان یکی از دانشگاه‌های کره جنوبی انجام شده است که به ۲ گروه تقسیم شدند. به گروه اول، وکس پارافین برای جویدن داده شد؛ درحالی‌که گروه دوم ملزوم به جویدن تکه‌ای چوب شدند. پس از گذشت ۵ دقیقه، مقادیر گلوتاتیون که یک آنتی‌اکسیدان طبیعی در بدن است، با روش طیف‌نگاری با تشدید مغناطیسی (MRS) درون مغز داوطلبان سنجیده شد. نتایج نشان می‌دهد که جویدن باعث افزایش میزان این ماده در مغز شده که مقدار آن در گروه دارای تکه چوب، بیشتر بوده است. بیشترین میزان افزایش غلظت گلوتاتیون هم در قشر سینگولیت قدامی مغز بوده است که در عملکرد‌های پیشرفته عصبی مثل اختصاص توجه، پیش‌بینی پاداش، تصمیم‌گیری و احساسات نقش دارد.

ترکیب داده‌های بدست آمده از طیف‌نگاری با تشدید مغناطیسی و تست‌های روان‌شناختی پیش از جویدن پارافین یا چوب و پس از آن، نشان می‌دهد که افزایش میزان گلوتاتیون در مغز رابطه مستقیم با بهبود عملکرد حافظه دارد. به تعبیر دیگر، می‌توان گفت که داوطلبان پس از جویدن تکه چوب با بیشترین مقادیر افزایش گلوتاتیون، بهترین عملکرد را در آزمون‌های حافظه از خود نشان داده‌اند. داده‌ها و جزئیات این مطالعه در ژورنال Frontiers in Systems Neuroscience به چاپ رسیده است.