ذرات ریز پلاستیک در بسیاری از چیز‌هایی که هر روز استفاده می‌کنیم، وجود دارند: از لباس‌ها گرفته تا مواد غذایی. باید آدامس را نیز به این فهرست اضافه کنیم. محققان دریافتند جویدن آدامس صد‌ها تا هزاران میکروپلاستیک را در بزاق دهان آزاد می‌کند که احتمالاً آنها را می‌بلعیم.

محققان دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس (UCLA) دریافتند آدامس ممکن است بزاق را به میکروپلاستیک‌های زیادی آغشته کند. البته آنها می‌گویند: «هدف ما هشداردادن به کسی نیست، دانشمندان هنوز کاملاً نمی‌دانند میکروپلاستیک‌ها برای ما مضرند یا نه، اما می‌دانیم در زندگی روزمره در معرض پلاستیک هستیم و این چیزی است که می‌خواهیم بررسی کنیم.»

البته آزمایش‌های حیوانی و بررسی سلول‌های انسانی نشان داده میکروپلاستیک‌ها می‌توانند وارد بدن و حتی مغز شوند؛ بنابراین بهتر است از قرارگرفتن در معرض میکروپلاستیک‌ها اجتناب کنیم.

میکروپلاستیک در آدامس

دانشمندان تخمین می‌زنند سالانه ده‌ها هزار میکروپلاستیک (با عرض یک میکرومتر تا ۵ میلی‌متر) از طریق غذاها، نوشیدنی‌ها، بسته‌بندی‌های پلاستیکی و پوشاک وارد بدن انسان‌ها می‌شود، اما جویدن آدامس منبع بالقوه میکروپلاستیک‌هاست که تاکنون خیلی بررسی نشده است. در این پژوهش، محققان می‌خواستند بررسی کنند یک فرد با جویدن آدامس‌های طبیعی و مصنوعی چقدر میکروپلاستیک وارد بدنش می‌کند.

جویدن آدامس و میکروپلاستیک

مواد اولیه آدامس‌ها معمولاً صمغ، شیرین‌کننده و طعم‌دهنده دارند. آدامس‌های طبیعی از پلیمر‌های گیاهی مانند شیره درختان برای ایجاد حالت جویدنی آن استفاده می‌کنند، اما آدامس‌های مصنوعی از پلیمر‌های مبتنی‌بر نفت ساخته می‌شوند.

محققان ۵ برند آدامس مصنوعی و ۵ برند آدامس طبیعی را آزمایش کردند که همه آنها به‌صورت تجاری در دسترس هستند. محققان می‌خواستند عامل انسانی مانند الگوی جویدن و نوع بزاق را کاهش دهند؛ بنابراین ۷ قطعه از هرکدام از این ۱۰ نوع آدامس را یک نفر جویده است. در آزمایشگاه، فرد هر آدامس را ۴ دقیقه جوید و هر ۳۰ ثانیه محققان نمونه‌هایی از بزاق او برداشتند. سپس تعداد میکروپلاستیک‌های موجود در هر نمونه بزاق را اندازه‌گیری کردند.

محققان می‌گویند متوسط ۱۰۰ میکروپلاستیک در هر گرم آدامس یافت شد، اگرچه برخی تکه‌های آدامس ۶۰۰ میکروپلاستیک در هر گرم آزاد کردند. آدامس معمولی بین ۲ تا ۶ گرم وزن دارد؛ یعنی یک تکه آدامس بزرگ می‌تواند تا ۳ هزار ذره پلاستیکی را آزاد کند. محققان تخمین می‌زنند اگر کسی متوسط سالانه ۱۶۰ تا ۱۸۰ آدامس بجود، احتمالاً در این مدت حدود ۳۰ هزار میکروپلاستیک می‌بلعد.

جویدن آدامس و میکروپلاستیک

محققان می‌گویند در کمال تعجب، هم آدامس‌های مصنوعی هم طبیعی مقادیر مشابهی میکروپلاستیک‌ها را هنگام جویدن آزاد می‌کردند. همچنین حاوی همان پلیمر‌ها بودند: پلی‌الفین‌ها، پلی‌اتیلن ترفتالات‌ها، پلی‌آکریل آمید‌ها و پلی استایرن‌ها. البته فراوان‌ترین پلیمر برای هر ۲ نوع صمغ پلی‌الفین‌ها بودند، گروهی از پلاستیک‌ها که شامل پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن می‌شود.

بیشتر میکروپلاستیک‌ها در ۲ دقیقه اول جویدن از آدامس جدا می‌شوند و پس از ۸ دقیقه جویدن، ۹۴ درصد ذرات پلاستیک آزاد می‌شوند؛ بنابراین محققان توصیه می‌کنند اگر می‌خواهید کمتر در معرض میکروپلاستیک‌های آدامس قرار بگیرید، به‌جای خوردن آدامس جدید، سعی کنید آدامس‌های خود را طولانی‌تر بجوید.

یافته‌های این پژوهش در کنفرانس بهاره American Chemical Society ارائه خواهد شد.